Deze post gaat niet over mijn vermogen, of inkomen. Nee, deze post gaat over mijn conditie. Het afgelopen jaar, of inmiddels bijna 1,5 jaar, staan in het teken van corona. Bij mij, bij jou, bij iedereen. En ik moet zeggen dat het me zwaar begint te vallen. Niet zozeer omdat ik niet kan sporten: dat gaat prima. Ik ga niet naar een sportschool en sport uitsluitend individueel. Hardlopen en fietsen zijn mijn sporten.
En uiteraard hou ik ook hiervan allerlei statistieken bij met mijn smartwatch. Om het een en ander een beetje te kaderen heb ik gekeken naar de periode vanaf begin 2019 tot nu. Aan het eind van de zomer van 2019 was ik op mijn zwaarst (van de afgelopen 2,5 jaar) met bijna 86kg op 29 juli 2019. Daarvoor was ik een stuk lichter, maar ook sneller. Daarvoor heb ik gekeken naar de snelste kilometertijd van mijn hardloopsessies. En uitsluitend gekeken naar sessies langer dan 10km. Stukjes van 5 of 8 kilometer heb ik niet meegenomen. Zoals je ziet was de snelste tijd rondom het voorjaar / eind van de winter van 2019: 209 seconden per kilometer (3 minuut 29), gelopen in een 10 kilometerloopje in de buurt. De piekjes in februari van dat jaar liggen rond de 260 seconden en zijn gelopen tijdens halve marathons (snelste in 1u35).
Enfin…De zomer van 2019 was een heerlijke zomer, maar ik heb geen idee meer wat er op sportief vlak gebeurde. Ik heb in ieder geval weinig gesport in die periode, althans geen afstanden groter dan 7km. Dat is dan ook de “flatline”. Langzaam gaan we naar de start van de coronaperiode. Aan het begin van de coronaperiode woog ik 83,8kg. Voor mij een vrij hoog gewicht. Maar, ik liep ook mijn rondjes op 244 seconden. Niet per se heel erg slecht.
Nu, eind mei 2021 is mijn gewicht lager dan aan het begin van de coronacrisis. Ik schommel rond de 82kg. Maar met hardlopen gaat het helemaal niet zo goed: ik heb maar liefst 15% aan conditie in mogen leveren! Nu heb ik er voor gekozen om dit in seconden per kilometers uit te drukken. Ik had dit ook kunnen doen met de gemiddelde tijden per afstand. Het resultaat is hetzelfde.
Of is het resultaat toch anders?
Oj Geldsnor. Je glijdt af! Of is er toch iets anders aan de hand? Gelukkig is er iets anders aan de hand. Er spelen namelijk meer parameters mee. Zo zegt de kilometertijd (of de totale tijd) helemaal niet alles. Het gaat er ook om hoe ik me daarbij voelde. En dat is goed te meten met de hartslag. Gelukkig hou ik die ook bij. Ik heb er geen mooi grafiekje van gemaakt, dat niet. Maar van de hartslag moet je weten dat deze rechtevenredig is aan de snelheid, bij een gelijkblijvende conditie. Uiteraard minus de basishartslag die je sowieso moet hebben om te overleven (rusthartslag) en wakker te zijn (bewustzijn).
En gelukkig. Mijn meest recente cijfers zijn niet zo slecht. Zo is de 284 seconden per km gelopen in een loopje waar mijn gemiddelde hartslag 157 was. Gelijk aan de score van 2020.
Maar wat is er dan aan de hand? Welnu: ik heb veel meer gefietst in de winter. Honderden kilometers per week, op een fietstrainer. Mijn conditie is op zich dus nog wel prima. Alleen zit het niet meer in hardlopen, maar in het fietsen. Daarvoor gebruik je nét andere spieren (of dezelfde spieren op een andere manier). De komende tijd zal het zich dus ook snel recht kunnen trekken als ik weer volle bak aan het hardlopen ga en de fiets vaker laat staan. Of het vaker combineer. Helaas (op sportief gebied, verder absoluut geen helaas) heb ik 3 kleine kinderen en dat neemt een hoop tijd in beslag.
Desalniettemin lukt het minder goed om echt “diep” te gaan. Iets om aan te werken. Als je tot hier bent gekomen: mijn excuses voor deze sportstatistieken op een quasi-finance blog 🙂