Het is weer bijna carnaval. Het feest waarbij wij zuiderlingen door de bovenrivierse medelijden worden weggezet als zuipschuiten en denken dat carnaval om niets meer gaat dan dat. Los van de historische ontwikkelingen en hoe het vroeger ging, heeft carnaval echter een veel diepere betekenis.
Niet meer vanuit de religie. Maar het is zo doorgeven met oude tradities, dat het een wezenlijk onderdeel is van onze cultuur. Maandenlang bouwt men aan wagens. Zijn er zittingsavonden, prinsenballen en allerlei andere lokale tradities.
Prins carnaval zijn is voor velen de grootste eer die je ten beurt kan vallen als zuiderling. En de Prins gaat wekenlang alle recepties af, bezoekt basisscholen en verzorgingshuizen.
Carnaval vormt de onderliggende cohesie van ons en duurt een maand of vier (van 11-11 tot carnaval zelf, aangegeven door de christelijke kalender). Ja, er wordt veel gedronken. Ja, er rijden wagens en we doen gekke dansjes. Maar het gaat, zeker in de dorpen en stadjes, om meer dan het zuipen. Het is hierdoor dat de carnaval in Maastricht, Eindhoven en Den Bosch wezenlijk anders is. Want daar komen de bovenrivierse medelanders om carnaval te vieren alsof het après-ski is. Ook leuk, maar een ander vast.
Ik zeg alaaf en in dialect dat we heus wel zullen zuipen tot we kruipen. Maar wel in mijn dorp. Geniet er van, als je onze traditie snapt. En blijf thuis als je dat niet doet. Komt alleen maar mot van!
Veel plezier!
Je eerste zin klopt wel. Deze bovenrivierse ‘medelander’ kijkt er toch altijd een beetje met ‘medelijden’ naar. Gelukkig hoef je elkaar niet altijd te begrijpen…
Er is maar één cultuurdiscussie die het voeren waard is. Het is patat!
Ik hou wel van gekkigheid en wil ook best wel een maf pak dragen, maar ik trek die muziek zo ontzettend slecht. Dat domme gelal en de polonaise. En dan zegt men steevast tegen mij: “ja, dan moet je meer drinken, dan wordt het vanzelf leuk!”.
Als je bezopen moet zijn voordat het leuk is, misschien is het dan gewoon niet zo’n goed feestje?
Maar goed, ik ben geen zuiderling dus wellicht zit het gewoon niet in de genen. Veel plezier en alaaf!
Wij wonen net boven de rivieren met de biblebelt in de achtertuin, maar in een van oudsher katholiek dorp. Geboren en getogen in het westen van het land niet opgegroeid met Carnaval. Toen 16 jaar geleden mijn echtgenoot anderhalve week voor de start van Carnaval om hulp werd gevraagd om in te springen in de band van de show omdat de drummer was uitgevallen, kwamen wij er voor het eerst mee in aanraking. Hij is dat blijven doen en we zijn er ingegroeid. Zowel hij als ik drinken geen alcohol tijdens Carnaval en hebben toch veel plezier. En bij zo’n vereniging gaat het veel verder dan alleen die paar dagen. Het is een vereniging waar mensen ook met elkaar rouwen en lachen en elkaar ondersteunen buiten die paar dagen per jaar die de buitenwereld ziet. Ik denk dat inmiddels de meesten niet of nauwelijks nog naar de kerk gaan. Ik ben zelf niet eens gedoopt. Maar dat Carnaval vieren hoort er inmiddels wel echt bij. Wat ik zie op het nieuws van die kroegen in de grote steden in het zuiden lijkt niks op Carnaval vieren met en bij een vereniging. Fijn Carnavalsweekend. Dompel je lekker onder. Driewerf alaaf!
Als geboren en getogen noordeling, maar al 50 jaar wonend in een omgeving die voor meer dan de helft RK is, verbaas ik me nog steeds over het carnavalsfeest. Het zal wel in je genen moeten zitten en het benodigde gen ervoor is bij mij nooit tot ontwikkeling gekomen.
Anderzijds, als de geharde carnavalsvierder er gelukkig mee is, wie ben ik dan om dat te kunnen of mogen veroordelen. Ik geniet waarschijnlijk van dingen waarvan een ander de wenkbrauwen optrekt. Zolang we elkaar maar niet onze levenswijze opdringen blijft het wel uit te houden in dit leven.
Geniet dus volop van iets wat ik misschien nooit zal begrijpen, maar het je desondanks van harte gun.
Het carnavalsfeest zelf is 1 ding. Maar het is dus een hele periode. Een maatschappelijke samenhang van verenigingen. Hier zet de carnavalsvereniging bijvoorbeeld ook een grote kerstboom in hey dorp in december, organiseert de dorpsfeesten etc. Zeer belangrijk! Dag 1 zit er op.
Waar ik woon (oost brabant) is carnaval ook wel een behoorlijk ding. Het is wel heel anders dan in limburg. Dat hoor ik vaak van schoonfamilie en collega’s. Maar zo is het eigenlijk in elk dorp wel een beetje anders. Ik zie het vooral als veel traditie.
Zelf heb ik er helemaal niets mee, dat komt denk ik vooral omdat ik al sinds dat ik 11 ben op wintersport ga tijdens de carnavalsvakantie.
Maar ik snap wel dat anderen het geweldig vinden. Zolang ze plezier hebben zonder andere lastig te vallen vind ik het prima.