Categorie: Persoonlijke achtergrond

De Geldsnor is van het type “bezig bijtje”. Ik hou niet van stilzitten en zoek continu nieuwe uitdagingen. Maar zelden “normale” uitdagingen. Als ik ga fietsen, dan wil ik heel ver of heel hoog, of heel steil, of allemaal.

Toen ik het leger in ging, wilde ik niet bij een gewone eenheid, maar bij een elite-eenheid. En als ik ga rennen, dan ga ik voor grote afstanden of hoge snelheid, of allebei. Hetzelfde heb ik in mijn werk: als ik ergens werk, dan wil ik de hoogste manager worden (ik hou niet van het woord “baas”).

Tot op heden is dit vrij aardig gelukt. Ik ben 35 en ben lid van het MT. Als onderdeel van mijn carriere heb ik vrijwel de hele wereld gezien, althans een groot deel: Centraal Europa, Oost-Europa, Zweden, Finland, UK, Ierland, Italië, Spanje, Frankrijk, Zwitserland, USA, Mexico, China, Japan, Maleisië, Indonesië en Australië. Ongetwijfeld ben ik er een paar vergeten, maar daar gaat het niet om.

Ik hou van uitdagingen, en zet meestal vrij onrealistische uitdagingen. Dat demotiveert soms, maar meestal niet.

Burn-out

Bij een vorige werkgever maakte ik heel snel carriere. Ik werd ook een onvervalste klootzak. Een verbaal-agressieve lul. Foregive my French. En geloof me dat het een understatement was. Het was de managementcultuur en alleen door daarin mee te gaan (ongemerkt) kon je vooruit. Althans: hoger op de ladder.

Ik had wel een collega die tegen me zei: “Snor, zoals je tegen mij praat bevalt mij niet en dat tolereer ik niet”. Ik deed hem af als idioot. Ik luisterde nauwelijks, stond totaal niet open voor feedback. Ons bedrijf groeide van 300 miljoen omzet naar 1.1 miljard in enkele jaren – hét bewijs dat onze (en dus mijn) bedrijfscultuur en gedrag wél klopte. Als je niet tegen hitte kan, verdwijn dan maar uit de keuken!

Dat deed deze man dan ook. Met een burn-out. Velen volgden, tientallen collega’s mochten van de bedrijfarts niet meer op zakenreis vanwege werkgerelateerde gezondheidsproblemen. 1 collega pleegde zelfmoord. Ik kende hem niet (het was immers een bedrijf met duizenden werknemers). Veelzeggend over de bedrijfscultuur is het wel.

Het was ook een cultuur waar “goed” nooit genoeg was. Het moest perfect of beter. Het halen van een doelstelling was een minimum vereiste. Het moest altijd béter dan het target. Mailtjes niet beantwoord op zondagavond? Reprimande op maandagochtend. Zaterdagavond in een conference call? Het was geen uitzondering – en het is meerdere malen gebeurd dat ik tijdens die call een vlucht boekte voor de zondagochtend naar Oost-Europa waar onze fabriek en leveranciers zaten. Meer dan een half jaar ben ik 2 dagen per week in Slowakije geweest.

Ik overdrijf niet als ik zeg dat ik regelmatig hoopte dat het vliegtuig neer zou storten. Met mij er bij. Gedachten zoals: als ik nu gewoon niet rem in die file? Of tegen dat viaduct aan rij ? Ik wilde dood. Een andere uitweg zag ik niet. Dood is niet opgeven, althans niet in mijn ogen destijds. Ontslag nemen wél. En opgeven doe je niet. Nu niet, nooit niet. Noem het mijn militaire instelling, mijn sportinstelling. Mijn dwaasheid.

Langzaam openden mijn ogen. Gelukkig ben ik nooit in het hele “lifestyle-inflatie” gebeuren getrapt en hebben we de kosten altijd laag gehouden. Het toppunt voor mij, en het absolute keerpunt was toen 1 van onze executive teamleden gevraagd werd om een andere functie uit te gaan oefenen. Zonder al teveel details: zijn vrouw was terminaal, opgegeven en had nog 2-3 maanden te leven. Ondanks dat het zijn verantwoordelijkheid was om zijn mantelzorgtaken op te geven en er voor zijn vrouw en kinderen te zijn: alleen al de vráág van een werkgever om dit te doen is beestachtig en alle werkelijkheid voorbij.

Ik was destijds 32. Ik had een salaris van ruim 80.000 EUR bruto en meestal een bonus van rond de 15%. Ik nam ontslag. Ik had geen idee wat ik wilde gaan doen. En het interesseerde me geen barst. Ik ben gaan rennen – ik was vrij.

Sindsdien

Sindsdien koester ik mijn lage kosten – maar vooral de vrijheid die het geeft. We hebben een groot uitgave-patroon, maar heel veel van die kosten komen voort uit kinderopvang en zijn binnen een maand ongedaan te maken. Sporten, van de kinderen genieten, klooien in de tuin en nieuwe projecten brengen: dat is het vuur dat ik nodig heb. Als dit vuur gedoofd zou zijn, dán komen de wolven.

Hier in Huize Geldsnor wordt gedroomd. Groot gedroomd ook – niet per se altijd realistisch. Dat dacht ik tenminste altijd. Met het verstrijken van de jaren, komt ook het verstand. Dit verstand betekent echter niet altijd dat de dromen kleiner worden. Misschien wel groter. In ieder geval schroom ik niet om te denken aan mijn droom, hoe gek dat ook klinkt.

Om mijn droom te verwezenlijken zal ik op enig moment Nederland moeten verlaten. Helaas, want ik vind Nederland een fantastisch land. Maar ik hou nogal van bergen en inmiddels is het hele gezin hiermee besmet. Ik ben ook vrij handig, hou van warme zomers, koude winters en ben graag zelfvoorzienend. In ieder geval de geromantiseerde versie hiervan. Dieren hoef ik niet te houden.

De droom begint met het uitgangspunt dat ik zoveel mogelijk thuis wil zijn (dus geen dagelijks woon-werkverkeer of zakenreizen), bij de kinderen en mijn vrouw. Dit betekent in eerste instantie dat ik maximaal 32 uur per week wil werken; een combinatie van hele dagen op maandag en vrijdag, en halve dagen op dinsdag, woensdag en donderdag.

Het huis & land moet zelfvoorzienend zijn: grote ramen om in de winter zonlicht te vangen, bomen er voor om in de zomer de zon buiten te houden. Grote massa’s steen (geen beton, steen), om de warmte of koelte gevangen te houden, houten balkenlagen en natuurlijk vloer & wandverwarming dmv. warmtepomp en eigen opgewekte stroom.

Verder een grijswater-circuit (opvangen van regenwater) voor toilet en het beregenen van de bostuin. Want ook dat hoort er bij: notenbomen, fruitbomen, bramen, bessen, groente. Veel bloemen, insecten, vogels, vleermuizen. Om op deze manier een beetje zelfvoorzienend te zijn heb ik een aanzienlijke oppervlakte nodig, misschien wel 20.000m2. Maar, dat is te overzien.

Het huis ziet er een beetje uit als onderstaande. Sorry, helaas geen bronvermelding, dit staat al jaren op de computer. Ik vind het prachtig. Met wat detailverschillen natuurlijk, zoals grotere ramen en zonnepanelen.

Onder het huis, of naast het huis, zou ik graag zo’n zwembad hebben, of een infinity-pool. Omdat ik van zwemmen hou, dus ik moet wel baantjes kunnen trekken.

Kosten voor deze droom

Tsja, de kosten voor deze droom. Het huis kan ik zelf bouwen, grotendeels. Maar er gaat nog steeds héél veel materiaal in. Met wat hulp er bij zit je denk ik toch al gauw aan de 800.000 EUR aan bouwkosten. Het land eromheen zal ook aanzienlijk wat kosten. Al met al zou ik het denk ik kunnen bouwen (in Zuid-Frankrijk in een niet-toeristisch gebied) voor 1.5 miljoen EUR. Tel daarbij op dat ik zoiets zonder hypotheek zou willen doen en nog altijd met de kinderen op vakantie wil…Zit je toch al gauw tegen een nest-egg van 800.000 EUR exclusief de bouwkosten. 2.3 miljoen dus. Dream big. Ja, dat kan ik wel…

Is dat (theoretisch) een beetje te realiseren?

Ik ga nu even er van uit dat mijn aanname van 2.3 miljoen klopt. Daar valt ongetwijfeld het een en ander op af te dingen. Maar ik ga ervoor. Maar is dit te doen? Voor het gemak begin ik te rekenen vanaf begin 2021. Dan word ik 36. Tot september 2021 heb ik nog een aantal grote projecten staan en los ik dus geen cent extra af op mijn hypotheek. Ook zijn er geen extra beleggingen of toevoegingen aan het spaarsaldo. De beginsituatie op 1 september 2021:
Spaarsaldo: 0 (in werkelijkheid iets meer natuurlijk, maar reserves tel ik niet mee)
Beleggingen: 0
Hypotheek: 398135 EUR

Die hypotheek gaan we vervolgens aflossen, met 2500 EUR per maand extra ten opzichte van wat we nu reeds betalen aan aflossingen. Dit betekent dat op 1 augustus 2031 onze huis niet meer bezwaard met hypotheek is, om maar een mooie monopoly term te gebruiken. Vanaf dat moment gaan we 2500 EUR per maand beleggen. Het oorspronkelijke hypotheek bedrag was 1199 EUR, en daarvan gaan we dan nog eens 700 EUR beleggen en 500 EUR sparen (ronde bedragen zijn gewoon mooier).

Ik ga er vanuit dat mijn woning waardevast is maar niet stijgt in waarde, of hooguit zoveel als de inflatie. De woningwaarde is dus 450.000 EUR, wat op dat moment vastzit in de stenen. Ik heb 2.3 miljoen nodig zoals becijferd, dus ik moet 1.85 miljoen bij elkaar beleggen. Dat wil zeggen: 800.000 beleggen, het andere miljoen moet gespaard zijn. Van een belegging kan ik immers geen grond kopen en een woning bouwen. Maar beleggen gaat sneller dan sparen. Het begint er nu wel slecht uit te zien…

November 2052

Ergens tussen november 2049 en november 2052 heb ik dit alles bij elkaar gespaard & belegd, met 3200 EUR inleg per maand. Het voordeel is dat de kinderen dan zo oud zijn dat ze niet meer met ons op vakantie hoeven en dat ik dan inmiddels pensioen krijg. Ik heb dus geen 800.000 EUR als nest-egg nodig.

Alternatieven

Er zijn natuurlijk alternatieven. Meer (be)sparen, minder luxe huis bouwen, eventueel appartementen te verhuren of meer te gaan verdienen. Het zal een combinatie worden. Voorlopig heb ik in ieder geval een doel: eerst sparen voor de geplande doelen van 2021 (dakkapel, keuken & warmtepomp), daarna zo snel mogelijk de hypotheek aflossen. En dit met zo min mogelijk zakenreizen te doen.

In loterijen geloof ik niet, dus daar doe ik niet aan mee. Scheelt weer wat valse hoop.

Noot: in de komende maanden zal ik mijn droomhuis vast gaan ontwerpen. Dan kan ik meteen uitrekenen hoeveel materiaal ik nodig heb & inschatten hoeveel uren. Dan krijg ik een wat beter beeld van het geheel. Ik denk dat het aanzienlijk goedkoper gaat zijn dan 1.3 miljoen!

Exact 1 jaar geleden las ik voor het eerst iets van Mr. Money Mustache. In de weken daarna heb ik alles gelezen van Mr. Money Mustache. En wat is er ontzettend veel verandert. In die periode hadden we net ons andere huis gekocht, en kregen we bijna de sleutels van een nieuwe auto. Een private-lease auto, achteraf gezien (financieel) een stomme keuze. Geboren uit de gedachte: we kunnen het ons wel veroorloven.

Nu, een jaar later, hebben we het volgende gedaan:

1. Een maandelijks overleg ingevoerd over onze financiën
2. Abonnementen opgezegd. Dit scheelt ongeveer 200 EUR per jaar
3. Alle verzekeringen overgesloten en in 1x betaald voor 1 jaar: -200 EUR
4. Maximaal eigen risico voor mijn zorgverzekering. Besparing: 250 EUR per jaar.
5. Voorschot energierekening verlaagd. Dit is geen echte besparing, we krijgen gewoon minder terug.
6. Veel minder uit gaan geven aan “zomaar”: minder kleding, bijvoorbeeld.

Voor het aankomende jaar staan nog wel wat dingen gepland, waar ik weer even aan moest denken dankzij een post van Chris, auteur van een ander blog over financiële onafhankelijkheid:

1. Zorgverzekering: gaan we in 1x betalen (voor mij, Lieftallige Echtgenote betaalt via het werk). Besparing: misschien 20 EUR.
2. Opzeggen abonnement van telefoon. Het was al sim-only, maar ik heb een abonnement met 7000mb data en onbeperkt bellen & smsen. Maar ik gebruik geen 7000mb en bel zelden of nooit. Besparing: ~120 EUR per jaar.
3. Kinderopvang. Vanaf 1 november gaat Oudste Kind nog maar 1 dag naar de BSO, ipv. 2. Besparing: 1500 EUR per jaar (incl. verminderde kinderopvangtoeslag).

Hier komen ook weer kosten voor terug: verhoogde kinderopvang door geboorte van Kind 3, maar ook omdat ik minder ga werken. Ik neem de volledige vaderschapsverlof-rechten op bij de geboorte, en heb dus 5 weken maximaal 50% inkomsten. Die 50% gaat echter over 50% van het maximumdagloon en mijn salaris ligt daar een heel stuk boven. In de praktijk kost het me dus ongeveer 7000 EUR bruto (maar paradoxaal genoeg krijg ik dan weer méér kinderopvangtoeslag).

Historische blik

Ik heb ook teruggekeken naar de uitgaven van “vroeger”. Wat een verspilling kom ik tegen. We gaven in de meeste maanden vrijwel alles uit wat er in kwam. We hadden wel een goed overzicht, maar nooit het idee dat het wellicht goed was om geld daadwerkelijk te sparen. Abonnementen op allerlei magazines, hoge brandstofrekeningen, makkelijke impulsuitgaven. Hoe anders is dit nu!

Dit is mijn eerste bericht. En ik zeg het maar meteen: deze website zal niet iedereen bevallen. Sommigen zullen het als provocerend ervaren, aanmatigend, arrogant, bijdehand, vervelend. Lees dan vooral niet verder, zou ik zeggen.

Ook is deze website niet bedoeld om mensen er op te wijzen wat zij met hun geld moeten doen. Dat is voor mensen zélf om te bepalen. Maar het is dan ook mijn recht om daar commentaar op te leveren, net zoals dat anderen commentaar mogen leveren op mijn bestedingspatroon en dergelijke.

Eveneens wil ik niet de illusie wekken dat “financiële onafhankelijkheid” voor iedereen is weggelegd. Het is namelijk veel makkelijker om veel te sparen als je veel geld verdient en dus eerder onafhankelijk te zijn. Op deze site zal ik tamelijk open zijn over mijn eigen situatie, maar wel anoniem en vaak met afgeronde bedragen. Op dit moment heb ik een lijst met ruim 30 onderwerpen waar ik mijn ei over kwijt wil.

Natuurlijk wil je iets meer weten over mij. Ik ben midden-30 en een groot fan van Mr. Money Mustache. De titel van deze website is dan ook niet toevallig (maar wel verrassend) gekozen en bedoeld als eerbetoon. Ik ben bij lange na niet zo’n die-hard als MMM, maar heb wel veel inspiratie gevonden. Had ik het eerder gevonden, dan was ik eerder zuiniger gaan leven.

Enkele kerngetallen: ons (ik ben getrouwd) verzamelinkomen is in ruime mate boven modaal. We hebben kinderen, 2 auto’s (waarvan 1 van de zaak en 1 private lease), een koophuis en we wonen in het zuidoosten van het land.

Ons spaarquotum is dit jaar tot nu toe 32%. Daar bovenop hebben we nog een ruime 6.000 EUR aan woningverbeteringen geïnvesteerd dit jaar.
Onze uitgangspositie was aan het begin van dit jaar een netto vermogen van bijna 25.000 EUR exclusief eigen woning. Per eind juli 2020 is dit gegroeid naar 39.000 EUR en we verwachten eind van dit jaar te eindigen op een nettovermogen van 51.000 EUR (exclusief overwaarde woning).
Dat even als “uitgangssituatie”.