Ik weet niet of gephished de correcte vervoeging is van “phishing”. Maar het is me voor het eerst in mijn leven overkomen: een echte phishing. En dan bedoel ik niet de slechte Nigeriaanse Prinsverhalen of iets dergelijks. Neenee, een echte “fatsoenlijke” poging.
Het was zondagavond. Ik kreeg een pushbericht op mijn telefoon, zo’n SMSje. Afzender: BunqNL. Er was geprobeerd in te loggen op mijn account, en ik kreeg de tip om details over de melding te openen in de app, met een linkje er bij.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen: ik heb op de link geklikt. Ik was niet meteen op mijn qui-vive, pas toen ik op de link klikte dacht ik: dat is raar! Want ik heb mijn account opgezegd bij Bunq, want ik heb nog nooit zo’n onduidelijke app gezien en het lukte ons simpelweg niet om een en/of rekening te maken (en dat is echt wel wenselijk vanuit erfrecht gezien als er iets gebeurt).
Bovendien is het raar dat een bank een link opneemt in zijn communicatie. Waarom was ik niet meteen helder? Nou: het bericht was niet hyper-alarmerend. Er was geen melding dát er was ingelogd, alleen een poging tot en de tip om het wachtwoord te wijzigen en te checken vanaf wáár men dat probeerde te doen. Door dit gebrek aan alarmering, was ik minder alert.
De website waarop ik terecht kwam was 1-op-1 een kopie. Alles klopte. Simpelweg alles. Spooky: zelfs geen melding over een foutief certificaat op de SSL. Vreemd, maar ik ben zeker geen expert waar het IT aangaat.
Er klopte slechts 2 dingetjes niet: de URL was een shortcode (ik weet niet meer wat) en de afzender was geschreven met een hoofdletter. De grap is: het echte verificatie-smsje van Bunq enkele weken geleden toen ik dingen wél probeerde te doen was anders geschreven.
Resultaat: ik heb niet proberen in te loggen, maar had dus wel op de link gedrukt. Ik hoop dat daarmee geen spyware of wat dan ook via de site stilletjes is geïnstalleerd op de telefoon, maar ik ga er vanuit dat het net niet zó geavanceerd was. In ieder geval zijn mijn overige bankrekeningen nog niet leeggehaald.
Onlangs kwamen we (Lieftallige Echtgenote en ik) er achter dat we over sommige dingen toch behoorlijk anders denken. Dat kwam naar voren vanuit het vraagstuk of ik elders zou gaan werken. Daar zijn we het over eens geworden: dat doen we niet. Maar toch blijft het een feit dat we over sommige dingen heel anders denken. Maar gelukkig lang niet over alles: anders zouden we denk ik ook niet zo lang samen zijn (een jaartje of 25 inmiddels).
We hebben gister dan ook een lijstje gemaakt. Een lijstje met dingen die we nog aan huis willen doen, in de tuin of waar we voor willen sparen. Interessant genoeg is het feit dat onze lijstjes wel degelijk vrijwel identiek waren, op wat nuance-verschillen na. Verschillen in woordkeuzes, kleine aanvullinkjes. Niets waar we het echt over oneens waren.
Onze lijstjes hebben we gecombineerd en geprioriseerd: allebei hebben we separaat onze prioriteit ingevuld en dit daarna bij elkaar opgeteld. Zo zijn we gekomen tot wat voor ons gezamenlijk het belangrijkst blijkt te zijn.
Op het lijstje staan allerhande klusjes: de tuin meer privé maken, maar ook het vervangen van kozijnen, plaatsen van warmtepomp en nog veel meer. In zijn totaliteit ongeveer 20 dingen. Na het vaststellen van de prioriteiten hebben we grofweg ingeschat wat de individuele dingen kosten. Bij elkaar een dikke 50.000 EUR. Maar: niemand heeft gezegd dat dit in 1 jaar moet (of zelfs in 2,3 of 4 jaar). Maar in ieder geval is voor nu duidelijk waarvoor gespaard wordt.
Dit lijstje is dan ook leidend voor ons spaarplan: we doen niets waarvoor niet is gespaard. Uiteraard gaan we dit ook doorvoeren in ons budget! Hoe stem jij je wensen af met je partner?
Aan het begin van dit jaar was ik even werkloos. Dit viel in een complex geheel van werkzaamheden in het verleden: tot juni 2022 was ik in loondienst bij een werkgever, waar ik ontslag nam en als consultant een tijdje met ze verder ging. Dat is niet verboden, alleen word je door de belastingdienst niet gezien als ondernemer. Geen probleem: mijn échte onderneming zat in een BV en was een startup, waar we inmiddels mee gestopt zijn. In de periode van juni t/m januari heb ik echter ook nog een contract in loondienst gehad. Dit bedrijf wilde geen ZZP ivm. de hoge tarieven en het kwam mij in de aanlooptijd eigenlijk wel goed uit voor de AOV. Daar was ik nu immers via het werk voor verzekerd.
Enfin, het bedrijf waar ik dit bij deed was ook een startup, en ze hadden niet de middelen om de arbeidsrelatie voort te zetten. Deze heeft daarmee 7 maanden geduurd, wat ook de overeengekomen tijd was. Maar het heeft me wel het recht op een WW-uitkering gegeven. Daar had ik dubbele gevoelens bij. Ik heb weliswaar mijn hele leven gewerkt (vanaf mijn 17e inmiddels ben ik fulltime aan de slag geweest), maar ik zou vast snel een nieuwe baan hebben. Maar wat als dat niet zo zou zijn? Ik heb me dus keurig volgens de protocollen gemeld bij het UWV. En jahoor, ik had recht op een uitkering. Dat is mooi, want voor hetzelfde geld (haha!) zit je lang thuis en heb je het wel nodig. Al na 3 weken had ik een baan, en heb dit natuurlijk keurig gemeld bij het UWV.
Maar nog altijd moest ik de inkomsten doorgeven. Ik snapte (en snap) er niets van: mijn inkomen ligt ruim boven het maximumdagloon.
Ik had mijn inkomsten doorgegeven. En kreeg enkele dagen later een bericht in Mijn berichtenbox. Een betáálspecificatie en een brief. WTF?
Ik bleek nog een bruto uitkering van 1000 EUR te krijgen. Geldsnor snapte er niets van. Mijn “WW-maandloon” bedroeg het maximum van 5579 EUR. Echter, ik heb een inkomen wat hóger ligt dan dat doorgegeven aan het UWV. Er staat echter “inkomsten uit werk”: 4094.23 EUR. Huh? Hoe ik ook rekende, ik krijg het niet voor elkaar. Er is geen enkele combinatie van getallen op mijn loonstrookje die daar op uit kán komen.
Wat is er aan de hand? Bij het UWV weten ze het vast wel. Nu schijnt deze vraag niet zo vaak voor te komen, want het kostte ze 20 minuten om het te beantwoorden. Maar het zit als volgt: Je inkomen ligt hoger dan het maximum WW-maandloon. Maar het bedrag “inkomsten uit werk” wordt gemaximeerd op (bijna) 75% van dit dagloon. De inkomsten uit werk worden dus fictief verlaagd. Er wordt minder loon ingehouden dan ik verdiend heb.
Ik vind het maar gek, maar heb me op het hart laten drukken dat het wel degelijk klopt. Het is zo krom als een hoepel, maar ik blijf dus voorlopig deze uitkering krijgen. Het voelt niet lekker, ook al is het “gratis” geld. Ik heb het niet nodig. Het is te krom voor woorden dat dit zo werkt.
Nu kan ik de uitkering best stopzetten – dacht ik. Al dacht ik ook dat het automatisch zou gaan. Maar dat kan dus niet (al probeer ik het wel). Dat kan alleen als je voor hetzelfde aantal uren weer aan het werk gaat als voorheen (of wanneer dit niet meer dan 5 uur per week afwijkt). Ik ben echter van een 24-urig contract naar een 40-urig contract gegaan.
We zullen zien hoe het afloopt. Mocht je je afvragen wat ik met het geld heb gedaan? Ik heb de helft afgedragen aan de voedselbank. De andere helft staat op de spaarrekening: omdat ik niet wist dat ik überhaupt nog een uitkering zou krijgen, had ik natuurlijk geen wijziging in de loonheffingskorting toegepast.
In de categorie “een sigaar uit eigen doos” presenteer ik u: het nieuwe CAO akkoord in de ziekenhuizen. Dat klinkt negatief, maar feitelijk is het slechts cynisme. Want er is een nieuw akkoord bereikt in de ziekenhuiszorg. Dat wil zeggen: de algemene ziekenhuizen, de academische ziekenhuizen hebben een eigen CAO.
Voor mij is dit nieuwe loonakkoord relevant, omdat Lieftallige Echtgenote in een algemeen ziekenhuis werkt. En zij gaat er aardig op vooruit. En uiteraard gaan we de dat met zijn allen ophoesten via hogere verzekeringspremies. Maar dat volgt pas volgend jaar.
Op de eerste plaats even een stukje ergernis. “Er komt 15% bij. 5% met terugwerkende kracht per 1 februari, nog eens 5 procent op 1 december en 5% per 1 juni 2024.” Ik weet niet hoe het staat met jouw rekenkundige talenten. Maar dat is méér dan 15%. Dat is 15,7625%. Een detail wellicht, maar als ik een vakbond was zou ik mijn achterban er op wijzen dat het bijna 16% is. Als ziekenhuisbestuurder zou ik zeggen dat het 15% is.
Anyway: we gaan er op vooruit. Onderstaand heb ik dit even geplot: de loonstijgingen vanaf nu tot juni 2024. De kleine stijging per 1 september is de anciënniteit, ofwel; extra omdat ze langer in dienst is.
Bovenstaande is echter op basis van een voltijdsinkomen. En eerlijk gezegd schrik ik er zelf ook een beetje van; het is best wel veel! Op jaarbasis zou zich dit vertalen naar bijna 80.000 EUR per jaar (vanwege vakantiegeld en eindejaarsuitkering). Toegegeven: ze werkt er hard voor en heeft lang gestudeerd en veel verantwoordelijkheid, een grote invloed op het leven van kleine mensjes.
Maar goed; ze werkt niet fulltime. Tot op heden werkte ze 24 uur per week, en vanaf maart is dit 28 uur per week. In deze branche noemen ze 36 uur “voltijds”, iets waar ik met mijn hoofd nog steeds niet helemaal bij kan. Maar het zij zo.
Ook op parttime basis krijgt ze een prima inkomen. Natuurlijk gaat er ook meer af als ze meer verdient. Minder kinderopvangtoeslag bijvoorbeeld, en meer loonbelasting. Dikke prima.
Wat gaan we doen met haar extra inkomen? Nou, aflossen denk ik maar. Wat heb je aan een verdampende schuld als je de inkomstenstijgingen niet gebruikt om die schuld te laten verdwijnen? Overige voordelen uit de CAO hebben we niet veel aan, al is de tekst nogal onduidelijk. Wellicht hebben we nog een groter voordeel aan de grotere reiskostenvergoeding. We zullen de definitieve teksten maar eens afwachten…
De bankwereld is een illustere wereld. Banken worden snel afgeschilderd als “het kwaad”, maar vormen een belangrijke schakel in de hedendaagse wereld. Of eigenlijk al sinds de uitvinding van het geld: banken zorgen voor liquiditeit. Geld wat je over hebt kun je naar hen toe brengen en als je het nodig hebt, haal je het weer op. Dat is de basis. De tweede stap die het al iets complexer maakt is lenen van geld. Als je een grote uitgave wilt doen, zoals het bouwen van een huis of een fabriek, of het kopen van nieuwe machines en materialen, dan kun je daarvoor geld lenen.
In Jip & Janneke-taal ga ik proberen uit te leggen hoe het werkt en hoe dit tot problemen kan leiden zoals dit actueel (wederom) het geval is bij “overextended” en “exposed” Amerikaanse regionale banken.
Hoe verdient een bank geld
In de eenvoudige vorm verdient een bank geld door het geld uit te lenen wat ze hebben. Dit kan natuurlijk op meerdere manieren: ze kunnen hun eigen geld uitlenen aan de leningnemer. Maar ook het geld wat bij hen gestald is door rekeninghouders.
Dit laatste is doorgaans het geval, want daarmee valt meer geld te verdienen en is het risico kleiner. Op het eerste gezicht zou je denken “hoe kan een bank nu geld verdienen als de rente maar 2% is?”. Gevoelsmatig zou je al snel denken dat je maximaal 2% kunt verdienen als je geld uitleent toch?(Toegegeven, actueel is de rente hoger.)
Stel, we hebben Geldsnor Bank. We hebben een eigen vermogen van 100.000 EUR en ik besluit dit uit te lenen aan Oekiewoekistan Moldings. We vragen 2% rente. Hatsjekiedee! Ieder jaar betaald Oekiewoekstan Moldings mij 2.000 EUR rente (plus aflossing, etcetera).
Dat is geen aantrekkelijk idee toch? 2% is “te weinig”, afgezet tegen het risico dat Oekiewoekistan Moldings failliet gaat en de kosten van de organisatie. Dus hoe gaan we dit doen? Simpel: we lenen het geld van ándere mensen uit.
Want ik heb niet alleen 100.000 EUR eigen vermogen, maar ook rekeninghouders die gezamenlijk meer dan dat hebben gestort. Ik leen Oekiewoekistan Moldings wederom 100.000 EUR en krijg jaarlijkse 2% rente. Om het risico te beperken voor mijn rekeninghouders steken we 10% eigen vermogen in deze lening, en 90% wordt uitgeleend middels de tegoeden van anderen.
Op deze manier heb ik met dezelfde kosten, maar met het gebruik maken van leverage of in mooi Nederlands “de hefboomwerking” maar liefst 10% verdiend op een lening met 2% rente. En er al mijn interne kosten al afgehaald!
Hoe leidt dit tot risico’s in een krimpende economie
Bovenstaande is uiteraard een simplificatie van de werkelijkheid. Want bankiers maken het graag heel moeilijk, om te voorkomen dat leken zoals jij en ik het begrijpen. En vooral om er meer geld mee te verdienen. Want de prikkel om geld te verdienen is enorm: wanneer je het eigen vermogen terugschroeft naar 1.000 EUR en 99% van een lening financiert met middelen van anderen, loop het winstpercentage op naar 100%.
Maar nu komt het probleem bijna om de hoek kijken. Bovenstaande is mooi als je het geld hebt van anderen. Maar de praktijk is weerbarstiger. Het geld wat je uitleent, wat bovenstaand “Geleend VV” is (vreemd vermogen), is in veel gevallen vrij opneembaar of in deposito’s vastgezet.
Als bank heb je de verplichting om transacties te verwerken: het geld ís niet van jou. Als Klaasje een ton op de bank heeft en dit wil opnemen, dan mag Klaasje dat (tenzij het een vastgezette deposito is). Het risico dat jij als bank dit geld hebt uitgeleend aan Oekiewoekistan Moldings is JOUW RISICO als bank! Met andere woorden: je moet maar zien wáár je dit geld vandaan haalt, maar Klaasje krijgt zijn ton.
Nog lastiger wordt het als ondertussen Oekiewoekistan Moldings failliet gaat. Het was groeigeld om nieuwe machines mee te kopen. Maar jouw klanten maken een pas op de plaats. De verwachtte groei blijft uit, de machine staat stil en de kosten lopen door. Ongedekte kosten: je maakt verlies en gaat misschien failliet. Een bank heeft daar potjes voor, verschillende voorzieningen. Dat is voor één klant nog makkelijk op te brengen en is inherent aan het risico wat je neemt. In normale omstandigheden worden bijna alle leningen op tijd betaald. En voor die rekeningen die niet betaald worden heb je als bank vaak van alles afgesproken: pandrechten op intellectueel eigendom, hypotheekrechten op onroerend goed en beslaglegging op tegoeden of voorraden.
En toen had de bank géén geld meer
En toen kwam de situatie dat de bank geen geld meer had. De liquide middelen zijn op en je wordt gedwongen om een aantal van je hedge-afspraken te verkopen. Dit kunnen deposito’s zijn of obligaties bij andere banken en dergelijke. Echter: in een markt met stijgende rentes zijn obligaties met lage rentes volstrekt onaantrekkelijk. Die moet je verkopen tegen een enorme korting.
Stel je voor dat je een obligatie van 100.000 EUR wilt verkopen, met een rente van 1%. Wie gaat die kopen van jou voor 100.000 EUR, als dezelfde 100.000 EUR ook aan de Staat uitgeleend kan worden tegen 5%? Het antwoord is: helemaal niemand. Tenzij je de prijs van 100.000 EUR verlaagd naar 95.000 EUR om het verschil bij te passen. Want nu is de netto-contante waarde op 1 jaar gelijk aan de opbrengst van een staatslening.
Een boekhoudkundig verlies is nu gematerialiseerd: je hebt daadwerkelijk 5.000 EUR verloren. Op het moment dat je klanten dit horen, wil iedereen zijn geld hebben. Het gevolg is een zgn. “bankrun“. Een bankrun is niet alleen het fenomeen dat mensen massaal hun geld van de bank halen. Het is vooral het fenomeen dat er méér geld van de bank afgehaald wordt dan ze aan liquide middelen hebben. Het dwingt ze om zaken te verkopen die snel te gelde gemaakt kunnen worden; maar wel tegen een verlies.
Het is in deze tijd dat er miljarden verdiend worden
Paradoxaal genoeg is het in deze tijd dat er veel geld te verdienen valt. Bepaalde banken zullen hun tegoeden vrij moeten maken en roerende en onroerende zaken verkopen. Tegen grote kortingen. Partijen die veel geld beschikbaar hebben zullen zo lang mogelijk wachten om tegen de grootste korting de boedel te kopen. Als je geld en tijd hebt, wordt dit later vanzelf meer geld waard.
Het is een rare wereld, zullen we maar zeggen. Aan de andere kant is het niets anders dan wat je zelf zou doen: als je weet dat een huis gedwongen verkocht moet worden zul je ook niet de hoofdprijs betalen als je de enige koper bent.
Enfin, ik hoop dat ik een beetje in de missie geslaagd ben om in een notendop en gesimplificeerd uit te leggen wat de Amerikanen aan het doen zijn. Let wel: het is vooral een probleem van regionale banken. Die hoeven niet aan de strenge eisen te voldoen zoals de Grootbanken en Systeembanken.
Ik voel me bijna gemoedsbezwaard om het te delen, maar het is ook een beetje onderdeel van een blog als het mijne: het geld klotst de laatste maanden over de plinten. De ene meevaller na de andere stapelde zich op, wat zich vertaald heeft in een flink gegroeid banksaldo.
Allereerst waren er de meevallers van de kinderopvangtoeslag: we hebben de wijzigingen van 2023 doorgegeven en de wijzigingen over het jaar 2022. Doordat ik gedeeltelijk voor mezelf werkte in een opstartende fase, lag het inkomen relatief laag. Daardoor kregen we veel meer geld terug van de kinderopvang: mijn verzamelinkomen was een kleine 30.000 EUR lager dan het jaar er voor. Na de ontvangst van de jaaropgaves hebben we ook het inkomen van Lieftallige Echtgenote aangepast. Al met al is er een paar duizend euro extra kinderopvangtoeslag binnen gekomen over het jaar 2022.
Ook hebben we besloten om langer door te rijden in de PHEV, waardoor het contract goedkoper werd (weliswaar ook tegen minder kilometers). Dit is met terugwerkende kracht verrekend tot aanvang van het contract. Opnieuw kwam er 3000 EUR binnen.
Vervolgens zat ik met alle twijfels over het voor mezelf doorgaan of niet. Dit werd versterkt door het aflopen van mijn tijdelijke contract bij een werkgever; doordat dit contract afliep had ik recht op een WW-uitkering en kreeg ik natuurlijk ook het vakantiegeld uitbetaald van het aflopende contract.
De WW-uitkering is een geval apart: ik werd halverwege een maand werkloos en had halverwege de volgende maand alweer een nieuwe baan. Als je de calculatoren invult krijg je niets: ik had een inkomen in januari en een inkomen in februari. Echter: dat was beiden voor een halve maand. En dan komt het verhaal met daglonen. Ergo: er kwam wel degelijk een uitkering binnen die ik had aangevraagd. Niet zozeer voor deze paar weken, maar je weet nooit hoe lang het duurt. Nodig had ik het niet voor deze periode; maar ik heb het nu wel.
Dat ik het niet nodig had, kwam door een ander voorval: ik werkte ook als consultant (ZZP) voor een andere opdrachtgever. Deze hadden het contract beëindigd en in 1x de openstaande rekeningen allemaal voldaan. Ook de tijd die ik voor ze “gereserveerd” had, maar niet hoefde uit te voeren. In zekere zin een bonus.
Maar het houdt nog niet op! Zo kreeg Lieftallige Echtgenote een sigaar uit eigen doos: ze was overgestapt van zorgverzekeraar, maar de oude werd ingehouden op het salaris. Dit is pas in februari gecorrigeerd. Ook zaten er opeens veel declaraties in haar salaris. Daar hadden we eerder wel kosten aan gehad, maar dat viel niet zo op: voornamelijk reiskosten. De reiskostenvergoeding naar haar werklocatie is gemaximeerd, maar niet als het “zakenreizen” betreft zoals een cursus.
En nog steeds houdt het niet op! Want we hebben ook de subsidie ontvangen voor het afkoppelen van de hemelwaterafvoer. Nog eens 1160 EUR, waar we de kosten aan het begin van januari en in december hebben gemaakt. Oké, laatste dingetje dan: de energierekening in februari was -20 EUR.
Al met al kwam er bijna 10.000 EUR méér binnen dan gebudgetteerd. Al met al is het een prima begin van het jaar, lijkt me!
Het is moeilijk te missen in deze tijd van het jaar. Zelfs voor Geldsnor, die geen kranten leest en geen televisie kijkt: de reclames van de diverse WOZ-bureautjes en de ophef daarover bij gemeentes.
Het is feitelijk ook een schandalig verdienmodel. Tenslotte is het zo dat iets niet illegaal hoeft te zijn om toch ethisch onverantwoord te zijn. Ik ben ook niet de eerste blogger die hier over schrijft – maar vind het toch belangrijk om de punten over de bühne te krijgen. Ten slotte heeft iedere blogger nét een iets ander bereik.
Laten we beginnen bij het begin: deze bedrijfjes spelen in op sentiment. Het sentiment dat overheden je een poot uitdraaien en daarna je geld over de balk smijten. Dit doen ze zelfs door feitelijke onjuistheden er in te brengen. Ken je de slogan: “Knibbel-knabbel-knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje?”
Het antwoord in deze reclame is “de Belastingdienst en daardoor betaal je teveel WOZ-belasting”. Lieve mensen. De Belastingdienst is geen onderdeel van je WOZ-waarde, anders dan de invloed van de WOZ-waarde op je eigenwoningforfait. In die zin zijn zij “ontvanger” van de informatie. Ze zijn niet betrokken bij het opstellen er van en de impact is veruit het grootst op de lokale belastingen en heffingen.
Bovendien bestaat er geen “WOZ-belasting”. Het is OZB-belasting en WOZ-waarde. De tarieven voor de OZB en andere heffingen wordt bepaald door je gemeente, de grondslag is de waarde van de woning. In geen van deze onderdelen van de som komt de Belastingdienst voor.
Wil je werkelijk dat mensen die zó inaccuraat zijn met woorden, jou juridisch gaan bijstaan tegen een overheid? Als er in 1 beroepsgroep “semantiek”, taal, grammatica en interpunctie belangrijk is, dan is het in het rechtssysteem. Het verschil tussen een punt of een komma kan de gehele betekenis veranderen. Laat staan als het gaat om vormfouten of verkeerde begrippen en definities. Dit soort knuppels knapen verdient dan ook geen podium en heeft geen bestaansrecht.
Maar het is nog veel erger. Eigenlijk, als je er over nadenkt. Er is een bepaalde systematiek om woningwaardes te bepalen. Dit loopt iets meer dan een jaar achter, want het is altijd de peildatum van 1 januari vorig jaar. Het feit dat inmiddels de prijzen dalen, doet daar niets aan af. Tenslotte klaagde je er ook niet over toen de woningprijzen stegen, of wel? Dit is dus een kwestie van het accepteren van de systematiek. Dit betekent niet dat je de overheid niet mag controleren of ergens op mag wijzen. De formulieren die ik daarvoor ken van mijn uitvoerende instantie hier in Limburg zijn zéér eenvoudig en kosten minder tijd dan het invullen van het formulier van de Knuppeltjes-brigade en Kneuzenbende koorballen-club.
Ik verzand echter in details. Het gaat om de grote lijnen: gemeentes zijn de grootste ontvanger van de lokale belastingen. En gemeentes hebben het doorgaans financieel erg lastig. Ze hebben steeds meer verantwoordelijkheden gekregen en steeds minder middelen. Gemeentes betalen de bijstandsuitkeringen uit, maar hebben ook allerlei taken in de WMO, groenvoorziening, onderhoud aan lokale infrastructuur etcetera. Dat vergeten we wel eens.
We willen voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Ik ben ook van mening dat een gemeente efficiënt moet zijn en goed met zijn middelen om moet gaan. En juist dáárom kun je beter zelf het bezwaarschrift indienen. Dit is sneller en goedkoper in het hele proces en dat maakt meer middelen vrij voor gemeentes om de taken uit te voeren waar ze voor aangenomen zijn.
(en nogmaals: je wilt je toch niet écht laten vertegenwoordigen in een rechtssysteem door een bedrijf welke de terminologie nog niet eens juist heeft?!)
Het is de tijd van het jaar: de belastingaangifte is weer gedaan. Die doen wij nooit op 1 maart maar altijd een dagje later. Iets met inlogproblematiek…
Uiteraard moesten we grof bijbetalen, omdat ik een deel van het jaar als consultant gewerkt heb. Niet erg: ingecalculeerd! En hoe! Want feitelijk hebben we alle inkomsten van mij opzij gezet, in afwachting van de belastingen. Die zijn namelijk nauwelijks betrouwbaar te berekenen als je maar een deel van het jaar onderneemt: diverse aftrekposten, kortingen, maar ook beperking van kinderopvangtoeslag en hypotheekrenteaftrek. Enfin: we houden een mooi bedrag over. Want voor ons valt dit inkomen dus eigenlijk pas dit jaar!
Plannen hebben we er nog niet voor. Dat komt vast goed…Heb jij de aangifte al gedaan?
Geldsnor zit met een dilemma. Zoals zovelen, denk ik. We houden een hoeveelheid contant geld (hoewel, het is giraal) beschikbaar voor noodgevallen. Dit hebben we momenteel nog staan bij onze huisbank, waar ook de hypotheek bij loopt en waar de diverse betalingen van geschieden en inkomsten binnenkomen.
Overzichtelijk. Maar duur. Duur in de zin van “opportunity costs”. Want de ING (onze huisbank) is tamelijk traag met het verhogen van rentes. Vanaf 1 maart gaan ze naar 0.5% tot 10.000 EUR en 0.4% tot 100.000 EUR. Dit is gezamenlijk ruim het dubbele van het huidige rentetarief. En zet de rente zoden aan de dijk? Cynisch gezegd niet. In ons geval gaat het om een stijging van 67 EUR naar 162 EUR op jaarbasis, gebaseerd op het huidige spaarsaldo. Maar, anders gezegd: we nemen soms best wel wat moeite voor een gelijksoortige besparing of zelfs een kleinere. Al is het nu een iets groter gedoe om geld weg te schrijven: de betaallimieten in de ING-app zijn aangepast naar standaard 2.000 EUR. Het is natuurlijk een kleine moeite om dit (tijdelijk) aan te passen.
Er zijn ook (Nederlandse) banken die al spaarrentes bieden van meer dan 1,5% (en onder het deposito-stelsel vallen). Dat betekent over ons spaargeld, wat we niet acuut nodig hebben, honderden euro’s per jaar verschil. Misschien gaan we het toch maar eens doen…
Het is weer zover: het verlengen van het telefoonabonnement. Traditiegetrouw hou ik het een en ander bij van mijn telefoongebruik. Vooral het dataverbruik. Nu is het zo dat ik een abonnement heb met 10GB data en onbeperkt bellen en sms’en.
Dat laatste doe ik nooit. Dat eerste zelden. Ik bel vaak met mijn vrouw, maar verder weinig afgezien van zakelijk verkeer. Data is vooral voor navigatie, Spotify en het luisteren van boeken.
Ik zou wellicht best kunnen verkleinen in mijn abonnement. Maar het brengt zo weinig! Het levert misschien een paar euro per maand op. Maar het zou stom zijn om dit abonnement vast te houden: ik heb sinds kort ook weer een mobieltje van de baas. Zo’n fruitmachine. Ik kan er weinig mee, maar deze is wel gratis. Die maar gebruiken dan als de belminuten of data op zijn?
Leuk om te vermelden: ik mocht voor een aanzienlijk bedrag een telefoon uitzoeken voor het werk. Dit heb ik gedaan: ruim binnen budget. Nu bleek dat deze nog aanwezig was van een ex-werknemer en al een poosje oud was. Geen probleem! Mijn zakelijke toestel heeft de zaak dus geen cent extra gekost en niet tot consumptie geleid.
Sowieso staat vast dat ik mijn eigen nummer voor privégebruik behoud. Een prima splitsing tussen zakelijk en persoonlijk. Wat zou jij doen?
