In de categorie “een sigaar uit eigen doos” presenteer ik u: het nieuwe CAO akkoord in de ziekenhuizen. Dat klinkt negatief, maar feitelijk is het slechts cynisme. Want er is een nieuw akkoord bereikt in de ziekenhuiszorg. Dat wil zeggen: de algemene ziekenhuizen, de academische ziekenhuizen hebben een eigen CAO.
Voor mij is dit nieuwe loonakkoord relevant, omdat Lieftallige Echtgenote in een algemeen ziekenhuis werkt. En zij gaat er aardig op vooruit. En uiteraard gaan we de dat met zijn allen ophoesten via hogere verzekeringspremies. Maar dat volgt pas volgend jaar.
Op de eerste plaats even een stukje ergernis. “Er komt 15% bij. 5% met terugwerkende kracht per 1 februari, nog eens 5 procent op 1 december en 5% per 1 juni 2024.” Ik weet niet hoe het staat met jouw rekenkundige talenten. Maar dat is méér dan 15%. Dat is 15,7625%. Een detail wellicht, maar als ik een vakbond was zou ik mijn achterban er op wijzen dat het bijna 16% is. Als ziekenhuisbestuurder zou ik zeggen dat het 15% is.
Anyway: we gaan er op vooruit. Onderstaand heb ik dit even geplot: de loonstijgingen vanaf nu tot juni 2024. De kleine stijging per 1 september is de anciënniteit, ofwel; extra omdat ze langer in dienst is.
Bovenstaande is echter op basis van een voltijdsinkomen. En eerlijk gezegd schrik ik er zelf ook een beetje van; het is best wel veel! Op jaarbasis zou zich dit vertalen naar bijna 80.000 EUR per jaar (vanwege vakantiegeld en eindejaarsuitkering). Toegegeven: ze werkt er hard voor en heeft lang gestudeerd en veel verantwoordelijkheid, een grote invloed op het leven van kleine mensjes.
Maar goed; ze werkt niet fulltime. Tot op heden werkte ze 24 uur per week, en vanaf maart is dit 28 uur per week. In deze branche noemen ze 36 uur “voltijds”, iets waar ik met mijn hoofd nog steeds niet helemaal bij kan. Maar het zij zo.
Ook op parttime basis krijgt ze een prima inkomen. Natuurlijk gaat er ook meer af als ze meer verdient. Minder kinderopvangtoeslag bijvoorbeeld, en meer loonbelasting. Dikke prima.
Wat gaan we doen met haar extra inkomen? Nou, aflossen denk ik maar. Wat heb je aan een verdampende schuld als je de inkomstenstijgingen niet gebruikt om die schuld te laten verdwijnen? Overige voordelen uit de CAO hebben we niet veel aan, al is de tekst nogal onduidelijk. Wellicht hebben we nog een groter voordeel aan de grotere reiskostenvergoeding. We zullen de definitieve teksten maar eens afwachten…
De bankwereld is een illustere wereld. Banken worden snel afgeschilderd als “het kwaad”, maar vormen een belangrijke schakel in de hedendaagse wereld. Of eigenlijk al sinds de uitvinding van het geld: banken zorgen voor liquiditeit. Geld wat je over hebt kun je naar hen toe brengen en als je het nodig hebt, haal je het weer op. Dat is de basis. De tweede stap die het al iets complexer maakt is lenen van geld. Als je een grote uitgave wilt doen, zoals het bouwen van een huis of een fabriek, of het kopen van nieuwe machines en materialen, dan kun je daarvoor geld lenen.
In Jip & Janneke-taal ga ik proberen uit te leggen hoe het werkt en hoe dit tot problemen kan leiden zoals dit actueel (wederom) het geval is bij “overextended” en “exposed” Amerikaanse regionale banken.
Hoe verdient een bank geld
In de eenvoudige vorm verdient een bank geld door het geld uit te lenen wat ze hebben. Dit kan natuurlijk op meerdere manieren: ze kunnen hun eigen geld uitlenen aan de leningnemer. Maar ook het geld wat bij hen gestald is door rekeninghouders.
Dit laatste is doorgaans het geval, want daarmee valt meer geld te verdienen en is het risico kleiner. Op het eerste gezicht zou je denken “hoe kan een bank nu geld verdienen als de rente maar 2% is?”. Gevoelsmatig zou je al snel denken dat je maximaal 2% kunt verdienen als je geld uitleent toch?(Toegegeven, actueel is de rente hoger.)
Stel, we hebben Geldsnor Bank. We hebben een eigen vermogen van 100.000 EUR en ik besluit dit uit te lenen aan Oekiewoekistan Moldings. We vragen 2% rente. Hatsjekiedee! Ieder jaar betaald Oekiewoekstan Moldings mij 2.000 EUR rente (plus aflossing, etcetera).
Dat is geen aantrekkelijk idee toch? 2% is “te weinig”, afgezet tegen het risico dat Oekiewoekistan Moldings failliet gaat en de kosten van de organisatie. Dus hoe gaan we dit doen? Simpel: we lenen het geld van ándere mensen uit.
Want ik heb niet alleen 100.000 EUR eigen vermogen, maar ook rekeninghouders die gezamenlijk meer dan dat hebben gestort. Ik leen Oekiewoekistan Moldings wederom 100.000 EUR en krijg jaarlijkse 2% rente. Om het risico te beperken voor mijn rekeninghouders steken we 10% eigen vermogen in deze lening, en 90% wordt uitgeleend middels de tegoeden van anderen.
Op deze manier heb ik met dezelfde kosten, maar met het gebruik maken van leverage of in mooi Nederlands “de hefboomwerking” maar liefst 10% verdiend op een lening met 2% rente. En er al mijn interne kosten al afgehaald!
Hoe leidt dit tot risico’s in een krimpende economie
Bovenstaande is uiteraard een simplificatie van de werkelijkheid. Want bankiers maken het graag heel moeilijk, om te voorkomen dat leken zoals jij en ik het begrijpen. En vooral om er meer geld mee te verdienen. Want de prikkel om geld te verdienen is enorm: wanneer je het eigen vermogen terugschroeft naar 1.000 EUR en 99% van een lening financiert met middelen van anderen, loop het winstpercentage op naar 100%.
Maar nu komt het probleem bijna om de hoek kijken. Bovenstaande is mooi als je het geld hebt van anderen. Maar de praktijk is weerbarstiger. Het geld wat je uitleent, wat bovenstaand “Geleend VV” is (vreemd vermogen), is in veel gevallen vrij opneembaar of in deposito’s vastgezet.
Als bank heb je de verplichting om transacties te verwerken: het geld ís niet van jou. Als Klaasje een ton op de bank heeft en dit wil opnemen, dan mag Klaasje dat (tenzij het een vastgezette deposito is). Het risico dat jij als bank dit geld hebt uitgeleend aan Oekiewoekistan Moldings is JOUW RISICO als bank! Met andere woorden: je moet maar zien wáár je dit geld vandaan haalt, maar Klaasje krijgt zijn ton.
Nog lastiger wordt het als ondertussen Oekiewoekistan Moldings failliet gaat. Het was groeigeld om nieuwe machines mee te kopen. Maar jouw klanten maken een pas op de plaats. De verwachtte groei blijft uit, de machine staat stil en de kosten lopen door. Ongedekte kosten: je maakt verlies en gaat misschien failliet. Een bank heeft daar potjes voor, verschillende voorzieningen. Dat is voor één klant nog makkelijk op te brengen en is inherent aan het risico wat je neemt. In normale omstandigheden worden bijna alle leningen op tijd betaald. En voor die rekeningen die niet betaald worden heb je als bank vaak van alles afgesproken: pandrechten op intellectueel eigendom, hypotheekrechten op onroerend goed en beslaglegging op tegoeden of voorraden.
En toen had de bank géén geld meer
En toen kwam de situatie dat de bank geen geld meer had. De liquide middelen zijn op en je wordt gedwongen om een aantal van je hedge-afspraken te verkopen. Dit kunnen deposito’s zijn of obligaties bij andere banken en dergelijke. Echter: in een markt met stijgende rentes zijn obligaties met lage rentes volstrekt onaantrekkelijk. Die moet je verkopen tegen een enorme korting.
Stel je voor dat je een obligatie van 100.000 EUR wilt verkopen, met een rente van 1%. Wie gaat die kopen van jou voor 100.000 EUR, als dezelfde 100.000 EUR ook aan de Staat uitgeleend kan worden tegen 5%? Het antwoord is: helemaal niemand. Tenzij je de prijs van 100.000 EUR verlaagd naar 95.000 EUR om het verschil bij te passen. Want nu is de netto-contante waarde op 1 jaar gelijk aan de opbrengst van een staatslening.
Een boekhoudkundig verlies is nu gematerialiseerd: je hebt daadwerkelijk 5.000 EUR verloren. Op het moment dat je klanten dit horen, wil iedereen zijn geld hebben. Het gevolg is een zgn. “bankrun“. Een bankrun is niet alleen het fenomeen dat mensen massaal hun geld van de bank halen. Het is vooral het fenomeen dat er méér geld van de bank afgehaald wordt dan ze aan liquide middelen hebben. Het dwingt ze om zaken te verkopen die snel te gelde gemaakt kunnen worden; maar wel tegen een verlies.
Het is in deze tijd dat er miljarden verdiend worden
Paradoxaal genoeg is het in deze tijd dat er veel geld te verdienen valt. Bepaalde banken zullen hun tegoeden vrij moeten maken en roerende en onroerende zaken verkopen. Tegen grote kortingen. Partijen die veel geld beschikbaar hebben zullen zo lang mogelijk wachten om tegen de grootste korting de boedel te kopen. Als je geld en tijd hebt, wordt dit later vanzelf meer geld waard.
Het is een rare wereld, zullen we maar zeggen. Aan de andere kant is het niets anders dan wat je zelf zou doen: als je weet dat een huis gedwongen verkocht moet worden zul je ook niet de hoofdprijs betalen als je de enige koper bent.
Enfin, ik hoop dat ik een beetje in de missie geslaagd ben om in een notendop en gesimplificeerd uit te leggen wat de Amerikanen aan het doen zijn. Let wel: het is vooral een probleem van regionale banken. Die hoeven niet aan de strenge eisen te voldoen zoals de Grootbanken en Systeembanken.
Ik voel me bijna gemoedsbezwaard om het te delen, maar het is ook een beetje onderdeel van een blog als het mijne: het geld klotst de laatste maanden over de plinten. De ene meevaller na de andere stapelde zich op, wat zich vertaald heeft in een flink gegroeid banksaldo.
Allereerst waren er de meevallers van de kinderopvangtoeslag: we hebben de wijzigingen van 2023 doorgegeven en de wijzigingen over het jaar 2022. Doordat ik gedeeltelijk voor mezelf werkte in een opstartende fase, lag het inkomen relatief laag. Daardoor kregen we veel meer geld terug van de kinderopvang: mijn verzamelinkomen was een kleine 30.000 EUR lager dan het jaar er voor. Na de ontvangst van de jaaropgaves hebben we ook het inkomen van Lieftallige Echtgenote aangepast. Al met al is er een paar duizend euro extra kinderopvangtoeslag binnen gekomen over het jaar 2022.
Ook hebben we besloten om langer door te rijden in de PHEV, waardoor het contract goedkoper werd (weliswaar ook tegen minder kilometers). Dit is met terugwerkende kracht verrekend tot aanvang van het contract. Opnieuw kwam er 3000 EUR binnen.
Vervolgens zat ik met alle twijfels over het voor mezelf doorgaan of niet. Dit werd versterkt door het aflopen van mijn tijdelijke contract bij een werkgever; doordat dit contract afliep had ik recht op een WW-uitkering en kreeg ik natuurlijk ook het vakantiegeld uitbetaald van het aflopende contract.
De WW-uitkering is een geval apart: ik werd halverwege een maand werkloos en had halverwege de volgende maand alweer een nieuwe baan. Als je de calculatoren invult krijg je niets: ik had een inkomen in januari en een inkomen in februari. Echter: dat was beiden voor een halve maand. En dan komt het verhaal met daglonen. Ergo: er kwam wel degelijk een uitkering binnen die ik had aangevraagd. Niet zozeer voor deze paar weken, maar je weet nooit hoe lang het duurt. Nodig had ik het niet voor deze periode; maar ik heb het nu wel.
Dat ik het niet nodig had, kwam door een ander voorval: ik werkte ook als consultant (ZZP) voor een andere opdrachtgever. Deze hadden het contract beëindigd en in 1x de openstaande rekeningen allemaal voldaan. Ook de tijd die ik voor ze “gereserveerd” had, maar niet hoefde uit te voeren. In zekere zin een bonus.
Maar het houdt nog niet op! Zo kreeg Lieftallige Echtgenote een sigaar uit eigen doos: ze was overgestapt van zorgverzekeraar, maar de oude werd ingehouden op het salaris. Dit is pas in februari gecorrigeerd. Ook zaten er opeens veel declaraties in haar salaris. Daar hadden we eerder wel kosten aan gehad, maar dat viel niet zo op: voornamelijk reiskosten. De reiskostenvergoeding naar haar werklocatie is gemaximeerd, maar niet als het “zakenreizen” betreft zoals een cursus.
En nog steeds houdt het niet op! Want we hebben ook de subsidie ontvangen voor het afkoppelen van de hemelwaterafvoer. Nog eens 1160 EUR, waar we de kosten aan het begin van januari en in december hebben gemaakt. Oké, laatste dingetje dan: de energierekening in februari was -20 EUR.
Al met al kwam er bijna 10.000 EUR méér binnen dan gebudgetteerd. Al met al is het een prima begin van het jaar, lijkt me!
Het is moeilijk te missen in deze tijd van het jaar. Zelfs voor Geldsnor, die geen kranten leest en geen televisie kijkt: de reclames van de diverse WOZ-bureautjes en de ophef daarover bij gemeentes.
Het is feitelijk ook een schandalig verdienmodel. Tenslotte is het zo dat iets niet illegaal hoeft te zijn om toch ethisch onverantwoord te zijn. Ik ben ook niet de eerste blogger die hier over schrijft – maar vind het toch belangrijk om de punten over de bühne te krijgen. Ten slotte heeft iedere blogger nét een iets ander bereik.
Laten we beginnen bij het begin: deze bedrijfjes spelen in op sentiment. Het sentiment dat overheden je een poot uitdraaien en daarna je geld over de balk smijten. Dit doen ze zelfs door feitelijke onjuistheden er in te brengen. Ken je de slogan: “Knibbel-knabbel-knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje?”
Het antwoord in deze reclame is “de Belastingdienst en daardoor betaal je teveel WOZ-belasting”. Lieve mensen. De Belastingdienst is geen onderdeel van je WOZ-waarde, anders dan de invloed van de WOZ-waarde op je eigenwoningforfait. In die zin zijn zij “ontvanger” van de informatie. Ze zijn niet betrokken bij het opstellen er van en de impact is veruit het grootst op de lokale belastingen en heffingen.
Bovendien bestaat er geen “WOZ-belasting”. Het is OZB-belasting en WOZ-waarde. De tarieven voor de OZB en andere heffingen wordt bepaald door je gemeente, de grondslag is de waarde van de woning. In geen van deze onderdelen van de som komt de Belastingdienst voor.
Wil je werkelijk dat mensen die zó inaccuraat zijn met woorden, jou juridisch gaan bijstaan tegen een overheid? Als er in 1 beroepsgroep “semantiek”, taal, grammatica en interpunctie belangrijk is, dan is het in het rechtssysteem. Het verschil tussen een punt of een komma kan de gehele betekenis veranderen. Laat staan als het gaat om vormfouten of verkeerde begrippen en definities. Dit soort knuppels knapen verdient dan ook geen podium en heeft geen bestaansrecht.
Maar het is nog veel erger. Eigenlijk, als je er over nadenkt. Er is een bepaalde systematiek om woningwaardes te bepalen. Dit loopt iets meer dan een jaar achter, want het is altijd de peildatum van 1 januari vorig jaar. Het feit dat inmiddels de prijzen dalen, doet daar niets aan af. Tenslotte klaagde je er ook niet over toen de woningprijzen stegen, of wel? Dit is dus een kwestie van het accepteren van de systematiek. Dit betekent niet dat je de overheid niet mag controleren of ergens op mag wijzen. De formulieren die ik daarvoor ken van mijn uitvoerende instantie hier in Limburg zijn zéér eenvoudig en kosten minder tijd dan het invullen van het formulier van de Knuppeltjes-brigade en Kneuzenbende koorballen-club.
Ik verzand echter in details. Het gaat om de grote lijnen: gemeentes zijn de grootste ontvanger van de lokale belastingen. En gemeentes hebben het doorgaans financieel erg lastig. Ze hebben steeds meer verantwoordelijkheden gekregen en steeds minder middelen. Gemeentes betalen de bijstandsuitkeringen uit, maar hebben ook allerlei taken in de WMO, groenvoorziening, onderhoud aan lokale infrastructuur etcetera. Dat vergeten we wel eens.
We willen voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Ik ben ook van mening dat een gemeente efficiënt moet zijn en goed met zijn middelen om moet gaan. En juist dáárom kun je beter zelf het bezwaarschrift indienen. Dit is sneller en goedkoper in het hele proces en dat maakt meer middelen vrij voor gemeentes om de taken uit te voeren waar ze voor aangenomen zijn.
(en nogmaals: je wilt je toch niet écht laten vertegenwoordigen in een rechtssysteem door een bedrijf welke de terminologie nog niet eens juist heeft?!)
Het is de tijd van het jaar: de belastingaangifte is weer gedaan. Die doen wij nooit op 1 maart maar altijd een dagje later. Iets met inlogproblematiek…
Uiteraard moesten we grof bijbetalen, omdat ik een deel van het jaar als consultant gewerkt heb. Niet erg: ingecalculeerd! En hoe! Want feitelijk hebben we alle inkomsten van mij opzij gezet, in afwachting van de belastingen. Die zijn namelijk nauwelijks betrouwbaar te berekenen als je maar een deel van het jaar onderneemt: diverse aftrekposten, kortingen, maar ook beperking van kinderopvangtoeslag en hypotheekrenteaftrek. Enfin: we houden een mooi bedrag over. Want voor ons valt dit inkomen dus eigenlijk pas dit jaar!
Plannen hebben we er nog niet voor. Dat komt vast goed…Heb jij de aangifte al gedaan?
Geldsnor zit met een dilemma. Zoals zovelen, denk ik. We houden een hoeveelheid contant geld (hoewel, het is giraal) beschikbaar voor noodgevallen. Dit hebben we momenteel nog staan bij onze huisbank, waar ook de hypotheek bij loopt en waar de diverse betalingen van geschieden en inkomsten binnenkomen.
Overzichtelijk. Maar duur. Duur in de zin van “opportunity costs”. Want de ING (onze huisbank) is tamelijk traag met het verhogen van rentes. Vanaf 1 maart gaan ze naar 0.5% tot 10.000 EUR en 0.4% tot 100.000 EUR. Dit is gezamenlijk ruim het dubbele van het huidige rentetarief. En zet de rente zoden aan de dijk? Cynisch gezegd niet. In ons geval gaat het om een stijging van 67 EUR naar 162 EUR op jaarbasis, gebaseerd op het huidige spaarsaldo. Maar, anders gezegd: we nemen soms best wel wat moeite voor een gelijksoortige besparing of zelfs een kleinere. Al is het nu een iets groter gedoe om geld weg te schrijven: de betaallimieten in de ING-app zijn aangepast naar standaard 2.000 EUR. Het is natuurlijk een kleine moeite om dit (tijdelijk) aan te passen.
Er zijn ook (Nederlandse) banken die al spaarrentes bieden van meer dan 1,5% (en onder het deposito-stelsel vallen). Dat betekent over ons spaargeld, wat we niet acuut nodig hebben, honderden euro’s per jaar verschil. Misschien gaan we het toch maar eens doen…
Het is weer zover: het verlengen van het telefoonabonnement. Traditiegetrouw hou ik het een en ander bij van mijn telefoongebruik. Vooral het dataverbruik. Nu is het zo dat ik een abonnement heb met 10GB data en onbeperkt bellen en sms’en.
Dat laatste doe ik nooit. Dat eerste zelden. Ik bel vaak met mijn vrouw, maar verder weinig afgezien van zakelijk verkeer. Data is vooral voor navigatie, Spotify en het luisteren van boeken.
Ik zou wellicht best kunnen verkleinen in mijn abonnement. Maar het brengt zo weinig! Het levert misschien een paar euro per maand op. Maar het zou stom zijn om dit abonnement vast te houden: ik heb sinds kort ook weer een mobieltje van de baas. Zo’n fruitmachine. Ik kan er weinig mee, maar deze is wel gratis. Die maar gebruiken dan als de belminuten of data op zijn?
Leuk om te vermelden: ik mocht voor een aanzienlijk bedrag een telefoon uitzoeken voor het werk. Dit heb ik gedaan: ruim binnen budget. Nu bleek dat deze nog aanwezig was van een ex-werknemer en al een poosje oud was. Geen probleem! Mijn zakelijke toestel heeft de zaak dus geen cent extra gekost en niet tot consumptie geleid.
Sowieso staat vast dat ik mijn eigen nummer voor privégebruik behoud. Een prima splitsing tussen zakelijk en persoonlijk. Wat zou jij doen?
Hoppa! Geldnerd schreef er vorige week al over: het is weer zover. De WOZ-beschikking is weer binnen. Zelf heb ik daar ook al eerder over geschreven, met de verwachting dat er 20% bij zou komen. Maar, gelukkigerwijs heeft onze gemeente de financiën goed op orde en daardoor zijn de lasten niet gestegen (of worden de toekomstige lasten hoger). Maar hier geen blunders met landaankopen of verkopen, geen grootschalige ambities ter grotere glorie van een wethouder of burgemeester zijn ego.
Niets van dat alles! Mijn verwachting is verder niet helemaal uitgekomen: ik had verwacht dat de woningwaarde zou stijgen tot 525.000 EUR. Dat blijkt niet helemaal correct: het is uitgekomen op 527.000 EUR. Dit resulteert echter in een maandelijkse gemeentelijke belasting (en alles wat daar bij hoort aan lokale lasten voor riool etc) van 134.97 EUR per maand. Ik had gebudgetteerd met 135. Een keurige afwijking, als je het mij vraagt.
Dit betekent ook dat de schuld-marktwaardeverhouding is gedaald van 84.33% naar 73%. Dat gaat lekker snel! De maandelijkse lasten zullen dalen met ruim 20 EUR. Heerlijk!
Verder merk ik dat ik nog héél veel blogposts in concept heb staan, maar door het nieuwe werk daar nog niet helemaal aan toe kom. Het zijn lange dagen en ik ben ’s avonds zomaar gewoon moe. Een ongekend gevoel voor mij. Ik moet 100 namen leren onthouden, maar ook allerlei projecten waar we aan werken, de samenhang, budgetten etc. Een flinke taak, in een rol die nog niet bestond bij de organisatie. Tel daar bij op de flinke reistijd en het georganiseer rondom de kinderen (buitenschoolse opvang, voorschoolse opvang, voetballen) en je kunt je wellicht voorstellen dat ik ’s avonds wat vermoeider ben dan eerder. Maar het komt goed. Het blog is ook veel te leuk om te laten versloffen. Deze maand ga ik alwéér de 20.000 bezoekers aantikken en de interacties zijn bijzonder leuk. Bedankt voor alle comments en toevoegingen. Ik reageer niet op élk berichtje, maar lees wel alles!
Onlangs deelde ik al mee dat ik weer werk heb gevonden. De wondere wereld van het UWV blijft me dus grotendeels bespaard. Daar ben ik blij mee: ik heb weliswaar recht op een uitkering, maar als het niet hoeft, dan hoeft het niet. Dan kunnen deze publieke middelen beter besteed worden aan mensen die het harder nodig hebben. En daarvan zijn er heel veel.
Maar ik ga dus weer werken. En dan speelt al snel de vraag: hoeveel wil je verdienen en hoeveel móet je verdienen. Dit zijn 2 verschillende dingen: ik heb een minimaal inkomen nodig om te overleven, maar ik heb het liefst meer.
Op zich lijkt dit een simpele vraag: je vult simpelweg het budget-bestand in, en je hebt het antwoord. En zo simpel is het ook! Maar, de achterliggende rekensommen zijn wel degelijk complexer!
Marginale belastingdruk
Op zich heb ik voldoende inkomen met netto 2700 EUR per maand. De praktijk is echter weerbarstiger! Gaan werken houdt in mijn geval een aantal cruciale dingen in, die je wel moet meerekenen. Zo is er de kwestie van “naar het werk komen”. Ik ga 4 dagen op kantoor werken. Grofweg 188 dagen per jaar, wat inhoudt dat ik bijna 25.000km ga rijden op jaarbasis aan woon-werkverkeer. Dit kost 2930 EUR per jaar aan kilometers (gerekend als “meerkilometers” op het lease-contract). Maar ook brandstof. 2 van de 4 dagen ga ik met de elektrische auto. Gezien elektriciteit ongeveer 30ct per kwh kost (incl. belastingen) en ik 2125kwh nodig heb voor deze afstand, kost dit 637,50 EUR per jaar. De andere auto is iets minder gunstig, op brandstof gebied. De helft van de afstand gaat namelijk met de PHEV. Die verbruikt op deze afstand gemiddeld 4L per 100km, goed voor 500 liter per jaar (zeg 950 EUR) plus 10kwh per dag en dus 940 kwh per jaar. Nog eens 282 EUR. In totaal bedragen de reiskosten dus 4799,50 EUR per jaar!
Dat gezegd hebbende: ik heb ook meer kinderopvang nodig. Er komt 2 dagen per week voorschoolse-opvang bij en 1 dag buitenschoolse-opvang. Dat kost nog eens 600 EUR extra. Per maand…
In totaal betekent dit een kostenpost van 1000 EUR per maand. Opeens heb ik geen 2700 EUR meer nodig, maar 3700 EUR. Is dat het dan? Helaas: niet helemaal. Want we hebben ook te maken met kinderopvang. Met het ingeschatte verzamelinkomen van ongeveer 90.000 EUR voor 2023 zouden we recht hebben op kinderopvangtoeslag van ongeveer 60% voor het eerste kind (het kind die de meeste opvanguren heeft) en 89% voor nummer 2 en 3. Dit laatste verandert nauwelijks: Dit zakt slechts naar 86% bij een inkomen van (gezamenlijk) 111.000 EUR. Maar voor het eerste kind daalt dit van 60% naar iets onder de 45%. Uiteraard hebben we een en ander nagerekend: we krijgen straks 100 EUR toeslag per maand méér, maar we gaan dus 600 EUR meer betalen.
Om niet verder te hoeven bezuinigen is een inkomen van 3600 EUR per maand netto minimaal nodig. Nu is het altijd lastig om exact vooraf uit te rekenen wat het netto-inkomen gaat worden. De exacte impact van de pensioenpremie is namelijk (voor mij) lastig in te schatten. Sowieso komen we wel boven de 3600 EUR netto per maand (mijn berekening laat 4100 eur zien). Het lijkt er op dat we er warmpjes bij (blijven) zitten dit jaar.
Hou jij rekening met alle parameters bij het “kiezen” van een nieuwe baan?
Familie Geldsnor woont in Huize Geldsnor, sedert midden 2019. Het is een comfortabele vrijstaande woning met ruime tuin, 4 slaapkamers, een woonkeuken en een thuiskantoor. Naast het huis staat een vrijstaande stenen garage en de energielasten zijn nagenoeg nul EUR per maand, gemiddeld. Dit huis staat in het zuidoosten van het land. Dit even als situatieschets.
Huize Geldsnor is gefinancierd met een hypotheek, zoals bij de meeste koopwoningen het geval is. De hypotheek bedraagt op het moment een kleine 388.000 EUR. En dat is volgens mijn laatste inschattingen ongeveer 75% van de WOZ-waarde. In deze 75% zit de crux! Want dat is volgens mijn nieuwst inschattingen: tegen de laatste WOZ-waarde is het nog iets meer dan 80%.
Met een hogere WOZ-waarde kunnen we de bank bellen, met als doel om ons in een lagere risico-groep te plaatsen: een lagere “schuld-marktwaarde verhouding”. Omdat ons huis (vanwege de waarde) niet onder de NHG valt, is het voor ons gunstig om een hogere waarde te hebben voor de woning.
Dit resulteert in een lagere rente, al is het verschil relatief minimaal: het scheelt slechts een paar euro per maand. Iedere keer dat we iets extra’s aflossen gaat de totale rentelast iets omlaag. En daarmee het hypotheekbedrag; en daarmee komt dus méér geld vrij voor een volgende aflossing. Etcetera. Het sneeuwbaleffect, kortweg.
Dit sneeuwbaleffect lijkt enorm klein. Dat is vaak zo met sneeuwballen. Totdat je een lawine in je nek krijgt: op een bepaald moment krijgt een sneeuwbal massa.
Helaas hebben wij onze hypotheekrente vastgezet voor “slechts” 10 jaar, waarvan er nu nog 6,5 resteren. En dan…? Wie het weet mag het zeggen. Maar zelf vind ik het prettig om te weten wat de eventuele risico’s zijn.
Een verdubbeling van de rente?
Onze actuele rente ligt rond de 2%. En dat blijft dus nog gegarandeerd het geval (of lager) tot de zomer van 2029. Een fijne gedachte. Maar, zoals gezegd; ik vind het prettig om te weten wat de risico’s zijn als de rente wijzigt. Veel potentieel naar beneden zie ik niet; en dat is sowieso slechts een meevaller.
Het is echter niet geheel ondenkbaar dat we tegen die tijd te maken hebben met een rentestand die aanzienlijk minder prettig is. Misschien wel 4%. Wat is het effect daarvan?
Gelukkig valt dat mee! Onze hypotheek zou stijgen van (bruto) 1125 EUR per maand naar 1410 EUR per maand. Dat is weliswaar een verschil van bijna 300 EUR, maar dat valt op die termijn wel te overzien.
Belangrijk is te weten dat het “risico” hiervan beperkt kan worden door de extra aflossingen. Deze aflossingen zijn alleen de vrijgekomen bedragen vanwege de rente die niet langer betaald hoeft te worden. Als ik deze aflossingen níet zou doen, was het “risico” geen 300 EUR, maar bijna 350 EUR. Over een periode van 20 jaar scheelt dat toch een kleine 12.000 EUR.
Natuurlijk kun je zeggen dat de inflatie de hypotheek wegvreet. Dat hoor je nog wel eens. Maar dat is natuurlijk niet helemaal waar: alleen als je inkomen meestijgt is dit het geval. Nu verwacht ik persoonlijk wel meer dan 300 EUR loonstijging in die periode, maar helemaal zeker weten doe je dat niet.
In ons huishouden is het zo dat iedere loonstijging of besparing ten goede komt aan verdere aflossingen (of sparen of beleggen). Dus dat zit sowieso wel goed.
Maar ik kan toch iedereen aanraden: als je een lage hypotheekrente hebt, kijk dan goed wat effecten zijn van eventuele rentestijgingen. Wacht daar niet mee totdat je rentevaste periode is afgelopen!
