Categorie: Huishouden

Afgelopen nacht was het weer raak. In veel landen zijn we bezig met een lijstje zinloze acties vanwege het verzetten van de klok.

En ieder jaar weer lees je allerlei blogs over hoe je hier het beste mee om kunt gaan. Ik heb zelf geen idee. We zetten de ovens goed, en de kinderen worden vanzelf wakker. En dat zal op de klok een uurtje eerder zijn, maar we gaan ook nog niet meteen anders naar bed.

We merken er doorgaans dus weinig van.

Ik ben wel blij dat tegenwoordig vrijwel alles automatisch verzet wordt. Behalve dus de ovens en mechanische tijdklokken…

Het zat er al een tijdje aan te komen, maar het lijkt tamelijk definitief: onze droogtrommel is kapot. De machine lijkt te werken, maar de was komt er nog net zo nat uit.
Nadeel: het energieverbruik van het apparaat is wel degelijk gewoon het volledige vermogen van 900W. Erg zonde dus als een apparaat 10 uur (!) draait en de was er niet of nauwelijks droog van wordt.

Het is een warmtepompdroger, die nu 7 jaar oud is. Het apparaat wordt warm, maar het vocht wordt niet weggepompt. Ja, ik heb (uiteraard) het boekje en internet er bij gehaald – schoongemaakt wat schoongemaakt kán worden. Nagekeken waar ik bij kan: maar het helpt geen barst.

Nu heb ik het opgegeven; er moet iets gebeuren. Maar het wordt je niet makkelijk gemaakt!
Het is een apparaat van AEG, en die lieverdjes willen liever niet dat je apparaten laat repareren. Hun reparatiedienst vraagt maar liefst 219 EUR. Dat is nogal iets, zonder garantie dát het gerepareerd kan worden.
Er is echter ook een lokale witgoed-reparatiedienst in de buurt. Maar die is van het type: Catch me if you can! Geen contact mee te krijgen. Niet met zijn mobiele nummer, niet met het vaste nummer, niet per e-mail en niet per contactformulier op de website. Zo wordt je vanzelf naar giganten als Coolblue gebracht.
Ik heb overwogen om een witgoedabonnement te nemen voor een nieuwe. (Never-nooit dus!)

Maar uiteindelijk een afspraak gemaakt met de lokale Expert. Maar eens kijken wat zij kunnen betekenen. Ik wil eigenlijk geen nieuwe, want de oude is “pas” 7 jaar oud. Die moet nog een poosje mee kunnen. Te meer omdat we het apparaat maar sporadisch gebruiken: voor beddengoed (als 1 van de kids een ongelukje heeft gehad ’s nachts, want de voorraad beddengoed is niet oneindig) en voor sokken, ondergoed en handdoeken. Dat laatste vooral vanwege Lieftallige Echtgenote. Zelf hang ik het liefst alles op (scheelt energie & ik heb het liefst harde handdoeken), maar zij wil zachte handdoeken en soms wat gemak.

Op dit moment hebben we geen enkele keuze en moeten we voorlopig alles ophangen. We hebben een wasrek op onze slaapkamer, en er staat een kleintje beneden voor de airco. En natuurlijk eentje buiten.
Helaas is het nogal vochtig weer, en is het dus zeer moeizaam drogen op dit moment. De luchtvochtigheid in huis (waar nog niet noemenswaardig gestookt is) ligt boven de 75%. Dat droogt dus voor geen meter – en de luchtvochtigheid wordt nóg hoger.

Enfin. De wasmachine piept. Ik moet gaan hangen!

Al enkele jaren wonen we in dit huis. We hebben al veel gedaan, maar nog niet alles.
En een klusje wat we nog moeten doen: de trap! Maar manmanman…Dat is veel werk. Het opmeten, het zagen, het lijmen, het opnieuw-zagen-met-kitresten-aan-je-handen-omdat-het-net-niet-past.

En vanochtend hoorde ik dus op de radio dat de traprenovatie-spulletjes in de aanbieding zijn t/m 30 oktober bij een grote bouwmarkt. Top! Meteen even overlegd met vrouwlief, en ja: we gaan de trap aanpakken.

Hatsekiedee, net even het schermpje gecast naar de tv zodat ze lekker mee kan kijken, en de configurator geopend. De knetter…We komen voor onze trap uit op meer dan 2000 EUR en dan moeten we de tredes zélf plaatsen.
Ik ben gekke Henkie niet! Dat doen we dus niet. We hebben gekeken naar een goedkoper alternatief. En die zijn er natuurlijk: het zelf doen. Maar dan zit je met de openingsalinea te klooien. Maar is dat zo? Waarom? Ik heb tenslotte mijn hele huis zelf verbouwd. Badkamer gemaakt, leidingen getrokken, muren gemetseld en gelijmd, lateien gelegd, geïsoleerd, afgetimmerd, tuinhuizen gebouwd en deuren geplaatst.

Een trapje moet toch wel kunnen? Bovendien: ik heb me een partij gereedschap in de schuur liggen, daar word je bang van. Ik heb voldoende gereedschap om eventuele inbrekers heel snel, heel klein te kunnen maken, zullen we maar zeggen. Een trapje is dus geen probleem.

Enfin, gekeken naar een aantal merken. De goedkoopste gaat het niet worden: te weinig kleurkeuze en lelijke trapneuzen. Die willen we niet. Het zal dus toch een iets duurder merk worden, maar we gaan ze wel zelf zagen. En lijmen, uiteraard. De kosten zullen uitkomen op ongeveer 500 EUR, en het zal me een dagje werk kosten.
Toch 1500 EUR bespaard!

Zo zie je maar: je kunt een hoop geld besparen, als je handig bent.

Gisterochtend zaten we aan het ontbijt, en Lieftallige Echtgenote vertelde dat er nog wat broodzakken met resten brood lagen. “Voor de vogeltjes”, zei ze.
Nu hou ik van vogeltjes. En ik hou van mijn vrouw. Dus ik dacht: waarom niet? Ok, los van het feit dat brood wellicht wat zout is voor de vogeltjes. Maar een korstje kan toch geen kwaad?

Maar nu wil het geval dat het een paar uitgedroogde “kapjes” waren. De uiteindes van het brood dus. Maar liefst 6 stuks. Mijn hartslag ging omhoog, de ademhaling versnelde. 6 stuks! Ik ga toch geen 6 sneeën prima brood aan de vogeltjes voeren?

Ik ben toch gekke Henkie niet? De remedie was gelukkig simpel. Ik heb de

Zoals de lezers weten: Geldsnor heeft een relatief groot gezin. 3 kinderen, 2 volwassenen. En binnenkort gaan we een aanzienlijke tijd op vakantie: een hele maand.

En dat heeft de nodige gevolgen voor ons huis. Want het betekent dat we ons huis(houden) “zomerklaar” moeten maken. De tuin onder controle, maar ook overtollige voorraden opeten. Het is immers eeuwig zonde om de de diepvries aan te laten tijdens de vakantie. Nu gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat we er 2 hebben. Eén in de bijkeuken, een kleintje met “grijpvoorraad”. En een grote in de garage.

Die laatste gaat leeg; afbouwen van de voorraden dus. We zijn al begonnen met het stoppen met bestellen van brood bij de bakker. We redden het precies tot we op vakantie gaan met het brood wat nu in de vriezer ligt. Hooguit komen we iets tekort, en dan halen we een zakje krentenbollen voor de laatste dag.

Maar ook liggen er nog een aantal “noodvoorraad-afbakpizza’s”. Uberbewerkte rommel, maar soms handig als je in tijdnood komt. Maar dat komen we al tijden niet, dus nu moeten ze gewoon op. Idem dito voor het vlees wat nog in de vriezer ligt. We zijn tegenwoordig vrijwel volledig vegetarisch: we eten eigenlijk alleen nog vleeswaren (en dan nog alleen mijn vrouw en kinderen). Ook de kaas hebben we geschrapt, evenals melk en vrijwel alle andere zuivel.
Anyway: terug naar het vlees wat op moet. Het is natuurlijk zonde om het weg te gooien. We hebben dus nog wat -35%-kippenbouten liggen, en gehakt en 2 forellen. Moeten op. Dus gaan op. Want: de vriezers moeten leeg!

Wat doen we verder nog om het huis zomerklaar te maken?
Een klein overzicht:
1. de Quooker gaat uit
2. Alle WiFi gaat uit
3. Alles wat standby staat, gaat uit. Doen we sowieso al ’s avonds, maar het is zaak om dit niet te vergeten als we vertrekken
4. Behalve de laadpaal: we laten de andere auto aan de oplader staan als we vertrekken. Een extra barriere om de auto mee te nemen.
5. Tuin in orde maken. Dus zorgen dat er iemand is om de boontjes en courgette te plukken, en zorgen dat het “onkruid” een beetje is bijgewerkt
6. De maairobot weer op automatisch schema zetten. Deze staat nu uit, om het gras in de droogte wat meer “rust” te geven.

Verder is er niet veel bijzonders te doen. Maar goed: het duurt nog anderhalve week. Nog 10 dagen om de vriezers leeg te eten 🙂

Het is weer het begin van een nieuwe maand, en de Geldsnor ging even door de financiën heen. En schrok zich he-le-maal het leplazarus. Kanonnuhvoer, allememachies. Heeft de inflatie ons dan ein-de-lijk ingehaald? Meer dan 1000 EUR in een maand aan boodschappen, zónder dat ik het door had? Was ik dronken? Of was ik in al mijn deugdmenscherij dermate hooghartig geworden dat ik niet meer oplette?

Het zou kunnen. Ik heb wel vaker veel geld uitgegeven aan boodschappen. Onderstaande grafiek is een weergave van 4,5 jaar (vanaf 2018), en laat best wat uitschieters zien. De stippellijn is de trendlijn, die langzaam omhoog kruipt. Niet zo gek, want de kinderen eten steeds meer en het leven wordt nu eenmaal duurder. Maar dit is wel érg gortig.

Gelukkig bleek het mee te vallen. Vrouwlief had 2x Efteling-kaartjes gekocht voor anderen. Uiteindelijk ziet de grafiek er zo uit…Redelijk gelijkmatig, iets omhoog kruipend. Maar onder controle. Den Deugdmensch blijft tóch opletten.

Ondanks dat het weer de afgelopen dagen niet echt “je-van-het” was, heb ik toch al wat kunnen oogsten uit de moestuin: aardbeien. Verser dan dit zijn ze niet te krijgen. Biologischer ook niet: niets bespoten, geen netten, geen kunstmest. De teller staat inmiddels op 400 gram.

Ik schat dat er nog een anderhalve kilo aan hangt, maar de regen mag nu wel even plaatsmaken voor zon. Dan gaat het rijpen en groeien toch net iets beter dan met dit killere, natte weer: we hebben al 55mm neerslag opgevangen de afgelopen dagen.

Qua groei komt er nog meer aan: de courgettes staan in bloei en de eerste frambozen komen ook tevoorschijn aan de plant. De boontjes hebben meer warmte nodig, maar zijn toch al aardig gegroeid. De zonnebloemen doen hun best, maar hebben ook zon nodig. Vocht hebben ze voorlopig voldoende.

Verder hebben we niet veel gezaaid dit jaar, omdat we midden in de zomer een maand van huis zijn. Geen kolen, geen tomaten, geen paprika’s en geen komkommers dit jaar. Maar dus wel aardbeien.

Overigens woon ik in een huishouden waar je nooit genoeg aardbeien hebt: mijn dochters hebben afgelopen weekend flink huisgehouden bij vrienden, die per ongeluk een kilo teveel gekocht hadden. Laat dat maar aan de dames over! Zelf lusten we het natuurlijk ook graag. Alleen mijn zoon denkt nog dat hij geen aardbeien lust. Maar dan wel aardbeienjam…

Het was een mooi weekend. Een fantastisch weekend zelfs. Lekker aan het klussen geweest, zwemles, tuin onderhouden en bij m’n oude opa op bezoek geweest. Toppie dus.

Met het oog op de weersverwachting voor vandaag heb ik gisteravond ook de regenton leeg laten stromen in de moestuin. Gericht, uiteraard. Na vandaag zal deze vermoedelijk weer volledig gevuld zijn. En anders zou het regenwater wat van het dak afkomt zinloos het riool in spoelen. Maar nu vangen we de weer een kleine 250 liter water op, wat later weer in de tuin terecht komt. Bijkomend voordeel: niet alleen de plantjes groeien harder, maar ook de bodem blijft losser van structuur waardoor het overige regenwater makkelijker de grond in zakt.

Maar: niet alles was pais en vree dit weekend. O nee…Er was een oranje lampje…
Ik stond in de garage, toen ik het hoorde. Mijn schoonvader stond naast me. “Waar is dat oranje lampje voor”. Mijn antwoord? “Geen idee”.
Echter, ik had wel degelijk een idee. Een duister vermoeden maakte zich van mij meester. Meteen dacht ik: hóe láng brandt dát lampje al? Zo lang als ik me kan herinneren! Maar dat is helemaal geen goed nieuws. Want oranje lampjes zijn nóóit goed nieuws!

Met een zwaar gemoed, en na afloop een groot gevoel van opluchting maar ook een latent aanwezig schuldgevoel heb ik het verholpen. En meteen het mysterie opgelost: waarom is onze diepvries -26°C?

Omdat de “turbo-stand” ingeschakeld stond. Met een lampje wat oranje wordt als je deze inschakelt. Wát een verspilling!

Gisteravond zijn we op tijd naar bed gegaan. Ik heb namelijk tussentijds geen updates meer gegeven (na mijn blogpost “last man standing“, waarin ik uit de doeken heb gedaan dat ik de enige ben geweest die nog niet ziek is geweest). Maar vrouwlief is meer dan een week ziek geweest. En ook de beide dochters zijn pas sinds maandag weer een beetje aanspreekbaar.

En eerlijk gezegd: ik heb een vermoeiende week gehad, die week. Iedereen was ziek. Bedden afhalen, beddegoed wassen, drogen (want je had het die dag zéker nog een keer nodig), kleding, handdoeken. Koortsthermometers schoonmaken, enfin: de hele rambam van de mantelzorg voor 3 zieke meiden.

Niet erg: een stuk beter dan ze verzorgen als je zelf ook ziek zou zijn, wat ik gelukkig dus niet was.

Maar gisteravond dus maar op tijd naar bed gegaan. Je weet tenslotte nooit hoe de nacht verloopt. En ja hoor, om 5 voor twaalf werd Jongste Dochter wakker. Vrouwlief was er relatief snel bij. Maar toch…

Het héle bed zat onder, haar nek, achterhoofd, slaapzak en tot in de oren. Uiteraard haar er uit gehaald, Vrouwlief heeft mij geroepen om het bad vast aan te zetten. En ondertussen werd ze zelf ondergespuugd met een enorme berg braaksel. Ze hing over haar schouder, en zette zich daarna van haar af. Resultaat: rug, nek, oren, mond, hele buik: onder het braaksel.
Met veel liefde en nog iets meer geduld en mededogen heeft ze haar op het aankleedkussen gelegd, waar nog meer volgde. Of golfde. Klinkt hetzelfde, alitereert wel lekker en het gevolg was identiek. Commode, muur, plankje, de laatjes: alles zat onder.

Enfin: dochterlief aan heeft Vrouwlief aan mij gegeven, haarzelf uitgekleed, en de boel schoonmaken. Het bedje afgehaald. En gerealiseerd dat we dat net die ochtend hadden gedaan en dat de andere slaapzak nog op de waslijn hing: ze was die nacht ervoor ook al doorgelekt.
Terug naar boven. Alles opgeruimd, en een vreselijk onrustige nacht gehad.

Vanochtend was ze “goed te pas”. Vrolijk, zelfs wat gegeten en melk gedronken. Alles klaar gemaakt om te gaan werken. Op donderdag gaan ze (de meiden) altijd naar de Grootouders. Jongste dochter in de autostoel gezet. Ik maak haar gordel vast. BWEEEEGHHH!!! Hatsekiedee! Stoel vol, handen vol, jasje vies (dit is níet het moment om je capuchon op te doen!). Enfin. Ze is nu thuis.

Het wordt gewoon een topdag, ik kan het voelen. Ik probeer ondertussen mijn opkomende spierpijn, keelpijn en hoofdpijn te onderdrukken met paracetamol. Het zál toch niet he?