Zoals de vaste lezers weten (en bedankt, jullie zijn met steeds meer!), ben ik gedeeltelijk voor mezelf begonnen.
Maar ik werk ook nog steeds, als commercieel verantwoordelijke bij een high-tech bedrijf. Dat doe ik met steeds minder plezier. Niet omdat ik geen vertrouwen heb in onze “game-changing” technologie, maar omdat mijn behoefte aan actie niet langer past bij een “deep-tech” ontwikkeling. Met deep-tech bedoel ik een technologie die gebaseerd is op keiharde hardware en daardoor dure en relatief langzame ontwikkelingen. Dit maakt het lastig om voor een persoon als mij de aandacht er bij te houden.
Er zijn diverse gesprekken geweest in het verleden en ook nu, betreffende mijn ambities. En mijn ambities zijn vrij helder: ik wil een eigen bedrijf hebben. Het plan hiervoor heb ik tijdens mijn studie geschreven (die is vrij recent, want deeltijd-MScBA). En tijdens mijn studie ben ik ook overtuigd geraakt van het feit dat “doen” misschien wel belangrijker is voor het succes dan het wachten tot het optimale moment.
Afgelopen september heb ik dan ook de knoop doorgehakt en ben gedeeltelijk voor mezelf begonnen. Dit liep niet helemaal zoals verwacht: ik had veel te weinig dagen voor mezelf gewerkt en ook mijn vrouw werkte destijds een aantal maanden extra. Niet optimaal, en zeker niet iets om vol te houden.
Nu ben ik daar een stuk strikter in geworden en werk ik echt maar 3 dagen voor “de baas”. De rest volledig voor mezelf. Maar, en hier zit de crux: de technologie heeft grote sprongen gemaakt. Toelichting: toen ik mijn plan schreef zou het volgens enkele Wijzen (bedrijf dat een offerte uitbracht) tot 250.000 EUR per platform (ios en Android) kosten om te ontwikkelen. Slik. Da’s samen dus 500.000 EUR. En ja, de punten staan op het juiste plekje. Een half miljoen.
Inmiddels is het stukken eenvoudiger om apps en dergelijke te ontwikkelen. Een finale offerte heb ik nog niet, maar het is overzichtelijk. Maar het ontwikkelen van de app & site is één ding. Het andere ding is het in de praktijk brengen van het verdienmodel. En daar zijn stappen voor nodig.
De stappen & de timing
Mijn app & website zijn gericht op een specifieke doelgroep, althans op specifieke activiteiten. Die zijn doorgaans seizoensgebonden en behoorlijk beïnvloedt door Covid, in negatieve zin. Maar dat zal weer voorbij gaan: dit jaar of het volgende jaar.
Voor mij is het daarom cruciaal om nú van start te gaan met het ontwikkelen van “het ecosysteem” wat de app & site moeten worden. Waar ik eerst van plan was om “rustig” een blog op te bouwen met enkele honderdduizenden tot miljoen pageviews per maand, voorzie ik nu dat het veel drukker zal gaan worden. Namelijk dit blog opbouwen én de app op (laten) bouwen.
Maar het betekent ook dat ik een BV (met holdingstructuur) op zal richten. En mijn zwaktes moet erkennen:
Ik ben commercieel en zeer extravert. Maar ook ik kan niet overal tegelijkertijd zijn. Ik heb dus ondersteuning nodig bij het uitbouwen van het verdienmodel. Niet alleen de afspraken met partners (in het buitenland), maar ook het implementeren in de app.
Daar komt de volgende uitdaging om de hoek. Zoals aan dit blog wel te zien is: ik ben geen programmeur. Vroeger kon ik een aardig moppie PHP-coderen, maar dat heb ik nu enkele jaren niet gedaan. Met de snelheid waarmee programmeren verandert, is dit net zoiets als een neanderthaler met een balpen laten schrijven. Da’s toch iets anders dan een grottekening uitbeitelen of krassen met houtskool.
De grootste waarde van de onderneming zal echter wel zitten in de software: de app, maar vooral de achterliggende software waarin gebruikersdata wordt geanalyseerd, verpakt en hergebruikt – voor hun eigen gebruik en niet om mijn advertenties op te baseren.
Dat betekent dus al 2 programmeurs: backend & frontend development. Hier komt nog bij: administratie (al kan ik dat grotendeels zelf), bankrekeningen, belastingen, subsidie-aanvragen, investeerders zoeken, merken vastleggen, trade-secrets, know-how & IP, etc. Heel wat stappen dus, waarvan er veel tegelijkertijd moeten lopen en daarmee een “synchroniteitsprobleem” opleveren.
En dat vraagt dus kapitaal. En dat moet ik vrijmaken, linksom of rechtsom. En anders faalt het plan, en zal ik in loondienst blijven. Maar wel bij een ander bedrijf.
Geld ophalen voor een bedrijf
Er zijn nogal wat methodes om geld op te halen zeg…
Voor mijn eerste fase was “bootstrappen” een aardige optie. Met bootstrappen hou je letterlijk je eigen laarzen omhoog: je financiert volledig je eigen bedrijf. Dat is met een sneller uitgevoerd plan niet meer haalbaar.
Er moet dus iets bij. Traditionele banken vallen af. Na vele jaren start-up ervaring heb ik geleerd dat banken vrijwel nergens goed voor zijn, behalve het faciliteren van je transacties. Banken zijn uitsluitend geïnteresseerd in risicoloos samenwerken of toch in ieder geval zo veel mogelijk risico’s te beperken. Een start-up zijn betekent automatisch veel risico. Mooier kan ik het niet maken.
Subsidies dan. Subsidies zijn geen financieringsinstrument. Voor sommigen wel, in mijn leerschool niet. Het is een bijdrage in de kosten. Zo is er de WBSO, een fiscaal instrument die de afdracht van loonbelasting verlaagt. Heel mooi, zeker. En essentieel. Maar het verandert niet direct de benodigde investeringsbehoefte. Zo zijn er meerdere instrumenten, maar laten we zeggen dat mijn ervaring met de RVO niet uitsluitend positief is.
Wel heeft de overheid een mooie “borgstelling MKB”, het BMKB. Hiermee staat de overheid garant voor een lening die een geldschieter aan jou kan verstrekken. Dát is een interessant instrument. Dit gaat (met uitzonderingen) tot grofweg 250.000 EUR, en zij staan garant voor 67%. De rest is eigen risico, maar daar moet je als ondernemer sowieso niet vies voor zijn.
Dan hebben we nog de traditionele Angel Investors en kleinere venture capital kantoren. Die variëren van zeer professioneel tot ronduit obscuur. Maar het is wél de meest gebruikte funding-mogelijkheid voor startende ondernemers.
Ook is er nog het fenomeen “crowdfunding”. Dit vind ik een lastige, maar het is er mogelijk wel een die ik ga gebruiken. Het succes van een succesvolle crowdfunding-campagne was het onderwerp van mijn afstuderen. En helaas heb ik niet de beste papieren: de grootste bepaler voor crowdfunding-succes is het hebben van een groot social-media netwerk. Laat ik dat nu nét niet hebben.
Last but not least: inbreng (uiteraard) van eigen middelen. In ons geval zal dat, om substantieel te kunnen investeren, een mogelijke overwaarde van de woning zijn. Die is aanzienlijk, maar betekent ook een fors risico. Immers, als een en ander zou mislukken dan is de woning het onderpand. Een gedwongen verkoop zit je niet op te wachten met 3 kleine kinderen. Ook niet met 3 grote kinderen overigens.
De initiële investering komt van onze eigen rekening en ik probeer een overeenkomst te sluiten met mijn huidige werkgever om mij enkele maanden door te betalen, ook als ik al volledig voor eigen rekening werk.
Geen makkelijke discussie, maar wel een relevante. Het verlaagt het risico en de directe kapitaalbehoefte, omdat ik de eerste maanden geen geld nodig heb. Zelf niet alleen “geen geld nodig”, maar behoorlijk geld over hou. Dat komt ten goede aan mijn bedrijf.
Waarom ze dat zouden doen, hoor ik je denken? Welnu: het is een veel beter verhaal richting de buitenwereld dat Geldsnor zijn droom volgt en dit altijd al van plan was (als één van de oprichters van ons huidige bedrijf!), in plaats van “hij heeft een functie elders”.
Het zal uiteindelijk een combinatie worden van de verschillende vormen.
Prettig weekend!