Categorie: Vrijetijd

Er valt tegenwoordig nauwelijks nog aan te ontkomen: marters. Overal hoor je dat auto’s of woningen beschadigd raken door deze beschermde diersoort.

Eerder waren de auto’s van buren al de klos. Wij zijn de dans altijd ontsprongen. Of dit kwam door onze eigen roofdieren (honden) of het hoge piepgeluid van opladende auto’s of de herrie van kinderen weet ik niet.

Maar sinds enige tijd horen we geluiden onder de dakpannen. Alleen ’s nachts: vogels zijn dan niet actief. Het rommelt, het scheurt, het bonkt. Het springt met 4 poten en is redelijk groot.

Katten hoor je niet en hebben er niets te zoeken. Ratten zijn kleiner, lopen anders en kunnen er niet op komen door de grote overstek. Maar marters…die kunnen klimmen en springen en zijn behendig met een overstek.

Tot zover zijn het hypotheses: zien doen we het niet. Vandaag heb ik de beveiligingscameras anders ingesteld (jep, mijn huis heeft camerabewaking rondom) en hoop ik te kunnen zien wat het is en waar het vandaan komt. De marterborstels zijn besteld, maar hebben 2 weken levertijd…hopen dat het werkt.

Marters hebben wel een voordeel: ze vreten de ratten op. En dat is dan weer prima!

Voor mijn gevoel, en ik denk dat velen dit gevoel met mij delen, is 2023 een matige zomer. Vooral veel regen en relatieve koelte.

Ik wilde hier dan ook een flinke klaagzang gaan schrijven. Over de verregende zomer, over het pestweer en de kou. Maar: het is helemaal geen koele zomer!
In Nederland worden doorgaans de cijfers van De Bilt gebruikt om weer te duiden. Een lange meetreeks en redelijk centraal gelegen. Niet helemaal relevant voor mij: in mijn regio zijn de zomers nadrukkelijk warmer dan het verder naar het noordwesten gelegen De Bilt. Maar toch: deze zomer scoort gewoon een top5 notering op het gebied van warmste zomers sinds 1901!
Als je er over nadenkt is dit ook niet zo gek. Alleen lang geleden…Juni was de warmste sinds het begin van de metingen. Het oude record (van 2021) is verbroken met maar liefst 1.2°C tot 19.4°C. Ruim 3 graden boven de “normaal” (1991-2020). In die “normaal” zitten ook de hete juni maanden van 2017 (op dat moment recordhouder) en 2019 (op dat moment recordhouder) en 2018 en 2020 (op het moment een 9e en 10e plaats).
Juli daarentegen scoorde maar nét onder de norm (0.1C afwijking) en ook augustus zal op of iets onder de norm eindigen (met nog 6 dagen te gaan is dat een inschatting).

Gemiddeld is de zomer ook niet zo nat, zelfs nog droger dan normaal. Toegegeven: dit is vooral dankzij een gebrek aan regen in juni en lokaal zijn de verschillen enorm. Mijn dichtstbijzijnde KNMI station (Arcen) is 30% natter dan normaal.
Ook is de hoeveelheid zonneschijn naar mijn gevoel matig. Maar wederom is gevoel bedrieglijk, althans afgemeten aan de opbrengst van de zonnepanelen, hieronder in kwh aangegeven.
2020: 3600
2021: 3401
2022: 4100
2023*: 3700

Augustus duurt nog een paar dagen en het is dus niet definitief. Maar het lijkt voorzichtig een tweede plek op te leveren (we wonen pas 4 zomers in dit huis). Het valt dus wel mee…

Het elektriciteitsverbruik zelf valt wel wat tegen: de hittegolf in juni en de tweede begin juli hebben “genoodzaakt” tot relatief veel gebruik van de airco’s op de bovenverdieping & zolder. Het totale verbruik lag daarmee 10% hoger (2600kwh vs. 2400 in voorgaande jaren) dan normaal. Al wordt dat ook beïnvloed door het feit dat we vorig jaar 4 weken op vakantie waren en dit jaar net iets meer dan 2 weken. Weken waarin we dus wel werkten en de auto’s geladen hebben, plus overig gebruik.
Enfin, lang verhaal kort: het gevoel laat je vaak in de steek.

Vorige week hadden we de caravan al opgehaald. Keurig op de oprit gezet, maar verder nog niet zoveel mee gedaan.

Gister ben ik aan het uitruimen gegaan. We zetten de caravan namelijk altijd vrijwel vertrek-gereed in de stalling. Alleen de gasfles en kleren er uit. Maar ja, hij bleek toch wel zwaar te zijn.

Uitruimen dus. Deurtje open, wat dingen er uit. En daar zie ik iets groens in mijn ooghoeken. Ik herken het niet direct, maar een vage herkenning sluimert in mijn achterhoofd. Ik buk, raap het op. Vouw het uit, kijk in het licht. Op zoek naar watermerken. Hoe komt er een briefje van 100 euro in mijn caravan?

Mooie meevaller. Maar mysterieus: de mensen van de stalling hebben geen sleutel. Wij hebben nog nooit 100 euro in het wild gezien. Het is gek. Maar we hebben het afgestort bij de bank. Toch lekker.

Sinds deze week hebben mijn kinderen zomervakantie (regio zuid). Heerlijk: het doet me aan vroeger denken. De lange zomerdagen, het kijken van de Tour de France bij mijn opa en oma. Het vooruitzicht dat we ergens in die periode met stramme beentjes op de achterbank zaten en vroeg in de nacht vertrokken naar de Franse kust.

Zelf gaan we eind volgende week op vakantie. Met de PHEV en de sleurhut die we inmiddels al enkele jaren naar tevredenheid gebruiken. We rijden rustig in 2 dagen naar de Alpen, maar vertrekken wel midden in de nacht (een uurtje of 4). Dan hebben we in de vroege ochtend al heel wat afstand gehad en zijn we in ieder geval onderweg.

Vorige week heb ik ook de caravan gewogen. Oef, een stukje realiteitszin bood dit wel…Onze caravan mag 1300kg wegen en woog maar liefst 1260kg. Zonder fietsen, zonder gasfles, zonder kleding, zonder toilettas van Lieftallige Echtgenote, maar met de vaste bedbodem en matrassen.

Dit weekend wordt het dus kilo’s sprokkelen. De voortent en stokken gaan in de dakkoffer. Een aantal haringen blijft thuis, evenals een aantal borden en metalen bestek. Te zwaar! Misschien kunnen we ook nog wel met een pannetje minder en de pionnetjes van het Monopoly spel thuis laten. Misschien zelfs de girale versie kopen, zodat we ook het Monopoly geld thuis kunnen laten?

Dat is onzin natuurlijk. Wel hebben we besloten onze fietsen thuis te laten. Ik ga gewoon een aantal keer hardlopen in plaats van fietsen. Dat is gunstiger voor mijn tijd (een uurtje hardlopen is een hele inspanning, een uurtje fietsen nauwelijks) en voor het gewicht (van de caravan én van Geldsnor zelf!).

Ook ga ik op zoek naar meer inspiratie. Ik ben op het moment érg druk. Niets wat ik niet overleef, maar wel dingen die veel tijd kosten. Maar gelukkig ook energie opleveren en mij daarmee geen energie kosten.

Af en toe is Geldsnor een Zeurpiet. Ik klaag regelmatig over de achterburen. Simpelweg omdat ik last van ze heb. Ik zanik soms over andere dingen: stank, drukte, lawaai.

Maar ik heb recentelijk een nieuw klusje opgepakt. We gaan de garage verbouwen. En dat betekent dat we achter de garage een overdekte fietsenstalling moeten bouwen. En dat betekent weer dat er een stoep gelegd moet worden.

Dus Vrouwe Geldsnor ging de donkere paadjes van het internet afstruinen naar stoeptegels. En die hebben we gevonden, in een stad hier niet ver vandaan. Geldsnor heeft uiteraard een eigen aanhangwagen, en het was dus een relatief koud kunstje om de stoeptegels op te halen. Hoewel, koud kunstje…Het was vrij warm afgelopen zaterdag.

Enfin: zo geschiedde het dat Geldsnor als Plattelander naar de Stad ging. Dat probeer ik te voorkomen, maar ik kwam er nu niet onderuit. Ik kwam terecht in een vrij keurige straat, omgeven door volksbuurten. Gezellige buurten, zoals een makelaar zegt met veel leven op straat. Kratjes bier in de voortuin en jolige muziek.

Even los van het feit dat ik me heb rondgesjouwd, realiseerde ik me eens te meer: zo slecht heb ik het niet. Ik heb weinig reden tot klagen, met betrekking tot de buurt. Ze woonden in deze wijk hutje-mutje en de tuintjes waren klein. Alles betegeld, en alles dus ook loeiheet. Geen schaduw, geen verkoeling. Uit diverse tuinen steeg (binnen redelijke proporties) muziek op, de lucht van een barbecue en lachende mensen.

Bij thuiskomst stond ik in mijn vrij ruime tuin te bedenken dat er maar één huis is met een beetje inkijk in onze tuin. Dankzij het formaat van de tuin is het huis van de achterburen 20 meter verderop, en aan beide zijkanten zit er 10 meter tussen de huizen.

Dus nee, veel reden tot klagen heb ik niet. Maar het was wel warm…!

Al jaren woont Geldsnor, geboren in een middelgrote stad, in een klein dorpje in het zuidoosten van het land.

Regelmatig heb ik al geblogd over de geneugten van het platteland, en over de nadelen.

Soms is er herrie, en soms stank. Meestal rust en een goede samenleving. Een echte bakker, een ijswinkel, boerderijwinkel en een grotere kern dichtbij met 5 supermarkten. In mijn dorp wonen nog geen 2000 mensen en men kent elkaar dus redelijk.

Wij zijn import, maar daarin zijn we niet uniek. Ons dorpje is gezellig en levendig, mede dankzij de carnavalsvereniging. En gister was het feest in het dorp. Slechte muziek, duur bier (maar we steunen de carnaval) en bitterballen: wat wil je nog meer op een stoffige vrijdagavond?

Het was weer ouderwets genieten in ons dorpje. Wim zag het goed!

Vroeger was ik een dromer. En eerlijk gezegd ben ik dat nog. Ik droomde van kastelen, dure auto’s en een zwembad in de tuin. Een beetje ingegeven wellicht door films en vakanties. Als kind lijkt het leven lang en alles ver weg. Je droomt over wat je wil worden als je groot bent, en misschien minder over wat je wilt bereiken.

Langzamerhand werd ik ouder, en dat proces gaat natuurlijk door totdat het definitief stopt. Elke dag word ik ouder. Maar mijn dromen niet. En in mijn gedachten blijf ik jong. In gedachten blijf ik bij: wat wil ik later worden? Later is echter voor een groot deel nu.

Het is te laat om een radicale wijziging in mijn carriere aan te brengen – en dat hoeft ook niet. Ik ben blij met het werk wat ik doe, en volgens sommigen ben ik daar ook goed in. In ieder geval verschaft het mij buitengewoon veel plezier.

Maar mijn dromen voor later blijven bestaan. Maar later is al dichtbij. Ik heb de meeste fantastisch huizen in mijn hoofd om te bouwen. Houtbouw, met gestapelde stenen muren, volledig zelfvoorzienend, met een infinity-pool en nog veel meer. Daarin zitten ook kinderkamers.

Daarin schuilt de ironie. Want we hebben 3 kinderen. Maar tegen de tijd dat ik tijd, geld en ruimte heb om mijn droomhuis te bouwen, zijn deze kamers niet meer nodig voor de kinderen – eerder voor eventuele kleinkinderen.
De plannen in mijn hoofd worden dan ook wel langzamerhand aangevuld. In plaats van 3 kinderkamers speel ik met de gedachte om 3 suites te bouwen. Suites met kleine woonkamer, slaapkamer en een kinderkamer met stapelbed. Zodat later mijn kinderen op bezoek kunnen komen en langere tijd kunnen blijven, maar zich ook kunnen terugtrekken in hun privé-ruimte.

Of ik dit huis ooit ga bouwen valt nog te bezien. Voorlopig niet. De bouwkosten zijn flink en de tijd die ik heb is beperkt. Bovendien is het een type huis wat thuishoort op een landgoed, waar ik het liefst ook boomgaarden en voedselbossen heb.

Voorlopig blijf ik lekker in mijn woning in het ZO van het land, genietend van de kinderen en het prachtige weer.

Blijf jij ook jong in je dromen?

Het is alweer eind mei. Enige tijd geleden heb ik boontjes gezaaid in de moestuin: en die kwamen al rap met hun koppies uit de grond.

Het was immers flink nat en niet koud. Inmiddels groeien ze als een malle, al moet ik ze helaas regelmatig water geven. Maar goed: het zijn de goedkoopste en meest verse bonen die je kunt krijgen, absoluut biologisch zonder negatieve gevolgen voor de wereld. Heerlijk!

Ook de aardbeien doen het aardig. Ik heb een stuk of 20 planten in de achtertuin, en een stuk of 15 in de voortuin. Daar staan ze op de rand van de wadi, omringd door bessenstruiken en fruitboompjes.

Het enige wat me opvalt: waar zijn toch de bijen en hommels dit jaar? Ik zie ze slechts sporadisch. Normaliter zoemt en gonst het in de lucht. Nu is het stil… Zou het de natte lente zijn? Of gevolgen van droge jaren? Insecticide? Aziatische hoornaar? Ik weet het niet, maar het valt wel op…

Geldsnor houdt van kamperen. Met drie kleine kinderen doen we dit nu nog met de caravan, later met tentjes.

Enkele jaren terug hebben we de caravan gekocht. Prima ding, niets bijzonders. Geen movers, geen airco, geen andere zinloze poespas.

Maar ook geen goed bed. We sliepen zoals velen op de kussens van de zittingen. Niet comfortabel… Dus was er een projectje: het maken van bedbodems (op maat) en een matras op maat.

De bedbodems komen van ikea. 20eur per stuk, tweedehands konden we ze niet vinden. Het matras komt ook van de ikea en kostte 275eur in de opruimhoek. Beide moesten op maat gemaakt worden. Het bed is aan de ene zijde 160cm breed, maar aan de andere kant slechts 135.

De bedbodems moesten ook ondersteund worden, zonder door te zakken en zonder pootjes (dan kunnen we meer kwijt onder het bed). Ook dat is gelukt. Nu slapen we dit weekend in de Achterhoek als een stel gelukzalige baby’s. Heerlijk!

En natuurlijk stukken goedkoper dan het laten doen!

Afgelopen week was ik op vakantie. Wat heerlijk relaxed, ondanks de wat frisse nachten. We waren vroeg op stok, want de kachel aanzetten in de voortent is pure verspilling. Een spelletje in de caravan kan natuurlijk ook en daar was het stukken warmer.

Gisteravond ben ik na zonsondergang het bos in gegaan. Heerlijk en het blijft magisch. De roep van een raaf, een groep van zeker 35 zwijnen en een paar herten. Prachtig. En lekker rustig, moet ik eerlijk toegeven. Ik heb ook veel inspiratie opgedaan, maar mei is wel een drukke maand…