Categorie: Vrijetijd

Het einde is in zicht, zo lijkt het. Een einde aan de ellende die corona en al zijn maatregelen zijn. Tsjonge. De afgelopen maanden waren een zegen en een vloek. Een zegen omdat ik nog nooit zoveel tijd met mijn kinderen heb doorgebracht. Een vloek, vanwege de wanhoop rondom niets spontaan kunnen doen. Geen vrienden bezoeken (in groepen). Geen pubquizzen, barbeques, kerstdiners, met z’n allen zwemmen. Geen pasen, geen carnaval (nogal een dingetje voor De Snor!).

Maar nu lijkt het einde dus in zicht. En weet je? Ik hou me nog een paar maanden aan de regels. Tot ik gevaccineerd ben – en de mensen om me heen. Ik zou het zó’n blunder vinden om nu nog corona te krijgen. Tsjonge! 9 maanden aan alle regels gehouden, alle ontberingen doorstaan en onszelf van alles onthouden. No-way dat ik dit nú laat varen. Ik sluit me dus aan: #wijblijventhuismetkerst.

Zoals Merkel zegt: als dit de laatste kerst is die we met onze grootouders vieren, dan hebben we iets niet goed gedaan.

“Geloof” jij niet in corona en wetenschap? Helemaal prima. Maar wil je ook dán thuisblijven? Immers: zonder geloof in wetenschap kun je je niet verplaatsen met gemechaniseerd vervoer (allemaal dankzij “de wetenschap”). En jou vrijheid houdt op waar het die van mij beperkt. We danken u!

Om te beginnen: dit is helaas een dooie mus. Dat wil zeggen, het is werkelijk wat ik betaal, maar het wordt niet meer aangeboden.

Sinds december 2013 ben ik “lid” van Hans Anders. Het heet meen ik het “briltotaalplan” of een dergelijke briljante naam. Iedere maand betaal ik 3 EUR aan Hans Anders en voor dat geld heb ik recht op iedere 2 jaar een nieuwe bril. Dit is aanzienlijk goedkoper dan me hiervoor te verzekeren en eigen bijdrages te betalen.

De enige catch: als ik een “merkmontuur” wil moet ik bijbetalen. De vorige keer dat ik een bril kocht (februari 2019) was dit 60 EUR. Uiteindelijk was mijn bril, door mijn dure smaak, maar liefst 132 EUR. De keer daarvoor was het 149 EUR, maar dat was inclusief een zonnebril op sterkte.

Ik hoor je denken. “Mooi voor jou vriend, maar ik heb moeilijke ogen dus dat gaat niet”. Die gedachte heb ik namelijk vaker gehoord. Maar is niet helemaal terecht: ik ben brildragend sinds mijn 5e en heb een sterkte van ruim -5, plus een flinke cylindrische afwijking op beide ogen. Niet direct “eenvoudige ogen”.

Nee, er is helaas maar 1 écht nadeel. Voor jullie: het plan is al jaren geleden opgehouden met nieuwe klanten aannemen, maar het oude plan heeft geen einddatum en is niet door de opticien eenzijdig op te zeggen. Voorlopig “geniet” ik er nog maar even van: over enkele maanden mag ik een nieuwe uitzoeken!

<insert blank page here>

Veel mensen twijfelen of ze het vaccin wel of niet moeten nemen als het verkrijgbaar is. Nu ben ik geen viroloog, verre van, en ga ik dus ook niet in op de inhoudelijkheid van het vaccin. Ik weet niets van de werkzaamheid, hoe lang het werkt etcetera. Maar, ik ben wel redelijk onderlegd in “operations management”. En wat ik begrijp van veel mensen in de media en om me heen (familie, collega’s snappen het wél) is dat men zich zorgen maakt om hoe snel een vaccin ontwikkelt is.

Ook hier teken ik aan dat ik niets weet van de ontwikkeling van vaccins – medisch inhoudelijk. Maar ik weet wel het een en ander van research en development (want dat is mijn werk). Dit kunnen we combineren en noemen we “white space analysis”. Dit is feitelijk een wachttijden analyse.

Stel je bent viroloog, en je wilt een vaccin gaan ontwikkelen voor bijvoorbeeld ebola. Wat heb je nodig? Ten eerste moet je “project charters” gaan schrijven: waarom wil je dit? Wat zijn de beoogde middelen die noodzakelijk zijn? Welke investeringen moeten gedaan worden? Hoe groot is de markt? Is er een externe factor die hierom vraagt (bijvoorbeeld WHO)?

Vervolgens moet er iemand alles verzamelen en een investeringsplan schrijven. Middelen moeten vrijgemaakt worden, gebudgetteerd etc. Een plan wat je in januari bedenkt zal in de meeste bedrijven pas in september worden opgenomen in de budgetten voor volgend jaar.

Het volgende jaar begin je met het opzetten van je project. Hierin zitten allerlei activiteiten. Geen idee wat, maar het kost tijd. Vervolgens moet je na een bepaalde periode allerlei rapportages maken. Het is donderdagmiddag. Het is een mooie dag, het zonnetje schijnt. Je gaat iets eerder naar huis, en verplaatst de meeting over de resultaten van vrijdag naar volgende week dinsdag. Niemand wéét dat er aan een vaccin gewerkt wordt voor ebola, dus is er minder druk. Geen externiteiten.

Op dinsdag komt er iets tussen: die mafkezen die bezig zijn met Mazelen 2.0 hebben óók hun review gepland op dinsdag. En Kinkhoest 4 heeft via hoger hand gevraagd of zij niet de beste medewerkers uit je team mogen “lenen” want ze staan voor een doorbraak die nú moet gebeuren.
Verdere vertraging. Je mist je “slot” met de authoriteiten om je Fase 1 resultaten te bespreken. Enfin: ik kan dit heel lang maken. Want het duurt soms wel 10 jaar.

Maar stel je dit voor:

Wat nu, als er een wereldwijde pandemie is? 7.5 miljard mensen zitten grotendeels binnen, tienduizenden mensen per dag sterven, onrust is groot en hele sectoren liggen op hun gat. Er gaat nauwelijks een vliegtuig de lucht in, toerisme is beperkt tot het binnenland, zakenreizen bestaan niet meer. Horeca is dicht, bierbrouwers maken veevoer en stewardessen gaan de zorg in. Staalproductie neemt af, want autoverkoop klapt in elkaar door onzekerheid. Wellicht, en dat zou zomaar kunnen, is er geen enkele wachttijd om aan de “board” van je bedrijf de urgentie uit te leggen voor een vaccin. Wellicht zegt deze board zelfs: koop wat je nodig hebt, we zien het vanzelf. De rekeningen kunnen naar om het even welke overheid, we komen er wel uit. We MOETEN winnen. Neem Klaas van Kinkhoest 4, en Jannie van Mazelen 2.0. Schrap al het andere werk als dit in de weg staat. Ga in ploegendienst werken, er is geen enkele reden waarom een review niet op zondagavond plaats kan vinden!

Door het schrappen van wachttijden kan je productiviteit zomaar met 1000% toenemen. Echt, ik heb het meegemaakt in mijn eigen werk. Er moest een hele grote matrijs gemaakt worden voor een autofabrikant, en het zou 6 maanden gaan duren. Vervolgens nog enkele maanden “debuggen” voordat we in productie konden gaan. Met voldoende druk op de ketel werd de matrijs gemaakt in 6 weken, op vrijdagavond in een vrachtwagen gehesen en om 05:45 op zaterdagochtend op een machine gezet. Vóór 12 uur die zaterdag hadden we delen in de hand en we zijn 24/7 doorgegaan met de trials totdat we voldoende statistisch bewijs hadden om de matrijs vrij te geven. De hele fabriek lag verder stil: het meet-laboratorium was uitsluitend voor onze vrijgave geboekt.

Onder druk wordt alles vloeibaar. Dat wil niet zeggen dat je routes af gaat snijden. Het wil wel zeggen dat iedereen in de keten dezelfde urgentie moet voelen. Als jij verantwoordelijk bent bij de FDA voor het vrijgeven van een vaccin met deze urgentie, dan neem je de telefoon wel op: ook als dit op zondagochtend 04:50 zal zijn. En je team staat al klaar om alles door te nemen.

Complottheoriën

Het belangrijkste bij complottheoriën is altijd te bedenken: wie zou er belang hebben bij een (alternatieve) waarheid? Het bekende “Bill Gates wil een chip in ieder vaccin stoppen” is een veelgehoorde. Grappig genoeg zie je dit soort uitingen vooral op social media. Waarschijnlijk geplaatst met een smartphone. De realiteit? Gates, Zuckerberg, Page & Brin, Bezos: zij hóeven geen chip te implementeren. Via jouw surf-gedrag online, de apps die je gebruikt en overige data zoals GPS maken dat zij al meer van je weten dan de informatie die je uit een chip kunt halen. Je iPhone houdt gezondheidsgegevens bij (en deelt die). De ene app leest data uit de andere app. Er zitten microfoons in, die altijd meeluisteren. Zou de microfoon uitgeschakeld zijn, dan zou de telefoon nooit kunnen reageren op “Hey Siri”, tenslotte.

Test dit maar eens zelf (en bedenk dan ook of je Echo of andere “smart speakers” wilt hebben!): heb een willekeurig gesprek met je telefoon bij de hand, over een onderwerp waar je NIET op gezocht hebt online. Heb het over “zwarte Volvo” bijvoorbeeld. Je zult zien dat je vrij snel online allerlei advertenties krijgt van auto’s. Je telefoon luistert mee.

Is dit complotdenken? Helaas niet, het is realiteit. Maar test het vooral zelf.
Een poos geleden had ik een gastcollege van iemand van een Grote Nederlandse Bank. Hij was verantwoordelijk voor “digitaal”, dus oa. de app. Deze app is in staat om bijvoorbeeld informatie uit te wisselen met je dating-app. Aan de hand van deze informatie is de bank in staat om er voor te zorgen dat jij, zonder dat je er bewust van bent, iemand aan de telefoon krijgt die klinkt zoals jij iemand aantrekkelijk vind. Dit voorkomt conflicten en leidt tot hogere conversie-ratio’s. Hij verzekerde ons dat de app dit “zou kunnen” maar “momenteel niet doet”.

Hoe waarschijnlijk acht je het dat een chip in je arm informatie kan uitwisselen met Bill Gates, wat hij nog NIET wist via de combinatie van Office, LinkedIn, Github, Skype & Teams?

Geloof wat je wil geloven

Maar zorg dat je geloof in iets niet gebaseerd is op vage theoriën. Gebruik je gezond verstand. En als je écht geen vertrouwen meer hebt in de wetenschap? Zet dan je telefoon uit, gebruik geen gemechaniseerd vervoer meer en ga je eigen eten verbouwen. Dat is namelijk allemaal op wetenschap gebaseerd. Hou de natte washandjes klaar voor het koelen van de koortsstuipen van de mazelen en hersenvliesontsteking.

Laat ons, de rest van de maatschappij, alstublieft zo snel mogelijk weer normaal functioneren. Op weg naar een groene toekomst, die duurzaam is en doorgegeven kan worden – zonder al teveel ideeën uit bubbelfuiken die nergens toe leiden behalve tot lijden.

Voor velen zal het herkenbaar zijn: je moet ergens je mailadres achterlaten of je klikt het verkeerde vinkje aan bij het bestellen van iets. En je mailbox stroomt vol met (in mijn geval) mailtjes van diverse banken, verzekeraars, Garmin, Withings, Decathlon, bol.com, booking.com, diverse hotelgroepen, luchtvaartmaatschappijen, dierentuinen, linkedin etc. etc.

Op dit moment bestaat mijn (persoonlijke) mailbox uit 1950 ongelezen mailtjes en het totaal op 10.000 emailtjes. Hierin zitten veel nuttige mailtjes met leveringsbewijzen, facturen en dat soort dingen. Maar ook heel veel nieuwsbrieven.

Sinds een aantal weken ben ik bezig met een Grote Opruiming. Het heeft geen zin om te dweilen met een kraan open. Dus ik begin bij de bron: iedere nieuwsbrief die ik krijg en niet superinteressant vind wordt niet langer gemarkeerd als gelezen, maar afgemeld.

Daarna volgt de volgende stap, die vooral dankzij een aantal saaie Teams-meetings lekker “gemultitasked” kan worden: het opruimen van oude kneut. Dat heeft geen prioriteit, maar het geeft wel een lekker opgeruimd gevoel.

Bijkomend voordeel? Ik word minder verleid om dingen te kopen – en dus helpt het mij bij “consuminderen”.

Zoals vorige week vermeld, is de voortuin bijna klaar. Inmiddels is ook de wadi aangelegd & getest dankzij de regen van gisteravond. Wát een gelukzalig moment was dat. Op verzoek een aantal foto’s van het begin van de wadi. Negeer het stuk worteldoek, dat moet nog weg maar er ligt (buiten beeld) een kuub grind op.
In de blauwe cirkels komen de 2 regenpijpen van de Schaapskooi uit. Die ontwateren een dak van bijna 30m2. Het zijn pijpen van 75mm. Er ligt een dammetje omheen (met groen gemarkeerd). Dit dammetje moet nog begroeid worden uiteraard. Via een pijp van 40mm stroomt het water verder naar voren, de voortuin in. Dit is groot genoeg om blad en dergelijke mee af te voeren, maar klein genoeg om door de wortels van de beukenhaag heen te slaan.

In bovenstaande foto zie je waar het water gisteravond naar toe gestroomd is. Keurig de voortuin in, inclusief het blad wat uit de HWA komt. De heuvel rechts heb ik aangeplant met vrouwenmantel en andere plantjes die er al stonden. Dit is een zeer schaduwrijk plekje (noord van een schutting). Aan de andere kant de nog kleine plantjes die ik heb aangeplant en 2 grote Acanthus’ die ik verplaatst heb vanuit de achtertuin.

Op bovenstaande foto zie je met blauw waar de regenpijp door de heg komt en in het groen gemarkeerde gebied stroomt. Op de voorgrond wat aangeplante lavendel en appelboom. Wat je niet duidelijk ziet is dat het voorste stuk ook een heuvel is. Speciale dank voor Sabine: in deze heuvel zit een heleboel snoeihout & geplukt onkruid & bladeren verwerkt.
De liguster links staat er slecht bij, maar dat komt omdat deze losgemaakt is van de rest van de heg langs de oprit: die heb ik verbreed en deze staan nu hier om te zorgen dat ik het A. niet hoef af te voeren en B. indien de verplaatste heg elders het niet overleefd.

Ecologische waarde nu al bewezen

Gisteravond had ik meteen een blij moment. Het begon te regenen en langzaam stroomde de wadi vol. Het was nog nét licht genoeg om te zien dat er een klein vogeltje (te donker om te zien wat voor een, maar formaat roodborst) in het water sprong en zichzelf ging wassen en baden. Blij als een kind stond ik te kijken, samen met de kinderen. Inmiddels is al het water de bodem ingezakt (wat ook precies de bedoeling is). Ik ben érg benieuwd hoe het er bij staat na de winter. Immers, in een beetje winter valt in mijn omgeving ongeveer 200mm neerslag. Dat betekent dat mijn dak van 30m2 zorgt voor een additionele aanvoer van 6.000 liter water op deze oppervlakte. De wadi is in totaal denk ik slechts 3m2 groot, dus ik vermoed dat er aan het eind van een regenachtige periode langere tijd water in zal staan. En uiteraard is de beplanting hierop aangepast.

What’s next?

Ik ben nog lang niet klaar met snoeien (3 catalpa’s zijn veel werk, vooral als er andere dingen tussendoor komen zoals aanplanten). En dat is maar goed ook: mijn houtril is nog lang niet groot genoeg. Deze is nu ruim 2 meter lang en een centimeter of 40 hoog & breed. Ik ben ook nog lang niet tevreden met de hoeveelheid blad op de grond: teveel grond is nog onbedekt. Tevens heb ik gemerkt dat de grond in de voortuin erg slecht doorlatend is. Ik vermoed dat tientallen jaren spitten, mesten etc. hier debet aan is. Ik hoop dan ook dat mijn natuurlijke aanpak gaat bijdragen aan een betere drainage. Uiteindelijk is mijn hele “project tuin” hopelijk goed voor de dieren (vogels, insecten, slakken, egels, vlinders, etc), mens (wij houden er van om naar te kijken en te doen) en mijn portemonnee: geen blad afvoeren en het snoeiafval niet afvoeren scheelt in deze tijd van het jaar met gemak 5-6 ledigingen van de groene container, en dat is toch vlot 3 tientjes.

Zo, even snel mijn ergernis van me afschrijven. Het is 13:30 en ik zit boven te werken. Volle concentratie, nog snel wat opleveren voor mijn collega’s voordat ik de volgende call in moet. En hoewel ik geniet van het leven op het platteland, is het hier zeker niet altijd rustig. Het is herfst, het seizoen van de bladblazer. In het weekend is dit voorbehouden aan de buren die hun tuin zelf doen (en doordeweeks werken overdag). Maar nu is de tuinman bij de buren aan de slag.

Mijn buren moeten natuurlijk helemaal zelf bepalen of zij, ondanks dat ze gepensioneerd zijn, hun geld uitgeven aan een tuinman. En dat ze meedoen aan dingen als “de tuin winterklaar maken”. Weet je wat dat inhoudt? Juist! Alle plantjes worden keurig teruggesnoeid, bomen worden gesnoeid, onkruid geplukt en het blad wordt weggeharkt. Oeps! Niet dus! Harken is teveel moeite (een ander argument kan ik niet bedenken), dus wordt de bladblazer gebruikt. Whoeiwhoeiwhoei! WHOEI!

Dit doorbreekt de cirkel van het gratis tuinbeheer: laat de natuur zijn werk doen. Dit betekent niet dat onkruid niet verwijdert kan worden. Dat kan heel goed: trek het uit, en laat het liggen. Het droogt in en wordt afgebroken. Wel zorgen dat je het plukt voordat het uitgebloeid is.

Het probleem met een actief beheerde tuin laat zich zien in een schema (verder naar beneden). Het verschil lijkt klein: je ruimt het blad en ander organisch materiaal op. Enige dieren die daarvan leven, die verdwijnen. Zonder blad geen wormen, zonder wormen geen merels, koolmeesjes en allerlei andere vogels.

Regenwormen zijn essentieel voor een goede bodem: ze ruimen het blad op en brengen daardoor voedingsstoffen in de grond die verder worden opgenomen door planten en schimmels. Maar ze graven ook veel gangen, waardoor er meer lucht in de bodem komt en water makkelijker opgenomen kan worden in de bodem.

De “grap” is dat juist koolmezen een zeer belangrijke natuurlijke bestrijder zijn van ongedierte. Ze zijn dol op rupsen, inclusief die van de eikenprocessierups. Het schijnt dat een paartje koolmeesjes tijdens de nesttijd honderden rupsen aan hun jongen voeren!

Zonder takken en blad op de grond is er ook minder plaats voor een ander belangrijk roofdier: de egel. Egels zijn dol op…slakken! (en regenwormen, spinnen, rupsen, kevers en zelfs muisjes). Egels maken hun holletje van takken en bladeren, en ook een gedeelte van hun voedsel leeft hier tussen.

Maar in het voorjaar en in de zomer gaan de buren van de Bladblazerterreur door naar de volgende stap: omdat er geen voedingsstoffen inzitten en ze geloven in de reclame van de tuincentra strooien ze speciale kunstmest en komen er zakken vol met potgrond het erf op. Dagen zijn ze bezig met de grond “verrijken”. En passant wordt er natuurlijk ook slakkengif gekocht, mierenlokdoosjes en muizenvallen.

De actieve tuin kost zo (los van de tuinman) honderden euro’s per jaar aan materialen die volsterkt onnodig zijn. En dat allemaal dankzij het “winterklaar” maken door de Bladblazerbrigade.

Een eenvoudige oplossing voor dit probleem is er zeker: gewoon stoppen met doen. Hark of veeg desnoods de bladeren in de tuin vanaf je tuinpad, maar laat het daar liggen. Het bodemleven zal zich herstellen en de weerbaarheid van de “natuur” (cultuurtuinen) zal veel groter zijn. De geluidsoverlast veel minder (dank u!) en we hebben als maatschappij een stuk minder grondstoffen nodig.
Een beter milieu begint in je eigen tuin!

Het was 2008. Lieftallige Echtgenote (LE, destijds Lieftallige Vriendin) en ik woonden in een klein appartement in een middelgrote stad in Gelderland. Graag wilden we een hond en al vrij snel kwam er een hond (6 maanden nadat we er kwamen wonen). Een herplaatsertje: teruggebracht naar de fokker. Mogelijkerwijs de liefste labrador die ooit rond heeft gelopen. Tijdens het kennismaken wreef ze met de kop over mijn knie. LE (LV) vroeg “zullen we haar meenemen?” – ik was al lang verkocht.

We hadden een (hele) kleine auto, maar het paste prima. We hadden een bench gekocht en allerlei andere noodzakelijkheden. LE was destijds nog veel thuis (want ze deed een Master op de uni), ik was iets minder vaak thuis. We hebben stad & land met haar afgesjouwd en werden lid van de hondenclub. Dagelijks kreeg ze minimaal 2 uur beweging: fietsen, hardlopen, de uiterwaarden in, zwemmen, lomp doen.

Ze was een beetje een rouwdouwer. Niet moe te krijgen, heel erg knuffelig – en ze vrat nog wel eens wat op. Een OV-chipkaart, bijvoorbeeld, maar ook een telefoon. Jarenlang kon je haar alleen terugvinden in het donker als je mijn oude nummer belde. Dan hoorde je ergens het typische Nokia-geluidje…

Deze tijd was dermate heerlijk dat we er al snel (een jaar later) een tweede herplaatser bij kwam. Enfin, een lang verhaal kort gemaakt: we hebben al heel lang honden. Inmiddels zijn ze oud, namelijk 12.5 en 11.5 jaar. Dat is een forse leeftijd voor labradors. Ze krijgen ook gebreken: Jongste Hond is zo doof als een kwartel, het lopen gaat wat strompelend. Oudste Hond hoort nog goed, maar is wat stram en t-e-r-g-e-n-d langzaam. Ze komen dus ook niet zo ver meer: zoveel tijd heeft een mens simpelweg niet!

Dat is natuurlijk niet de reden, de werkelijke reden is dat ze het gewoon niet meer kunnen. Een paar honderd meter lopen is de max.

Vroeger, toen we nog in de stad woonden en mijn LE ook ging werken, gingen de honden elke dag dat zij er niet was naar de hondendagopvang. Later (2011) gingen we in een echt huis wonen en was er dus meer ruimte voor ze: een grote tuin en een groot huis. Heel wat beter voor ze dan een klein huis & geen tuin. Maar: ook geen dagopvang meer. Die lag simpelweg niet meer op de route (40km omrijden is geen grap, enkele reis).

Ze zijn elke cent waard geweest (en nu nog). Wat hebben wij een plezier van de beestjes. Lekker knuffelen, bijzondere tochten gemaakt (ze hebben heel wat bergen gezien, zelfs wildgekampeerd op >2500m enkele malen), leuke dingen gedaan.

Leuk, maar wat kosten ze nou?

Allereerst de kosten die ik buiten beschouwing heb gelaten: het feit dat we een grotere auto nodig hadden voor de monsters en dat vakanties ed. duurder werden. Ook de extra dure stofzuiger en het extra verbruik van dagelijkse stofzuigen is niet meegenomen. Dat is nauwelijks te kwantificeren, en dat doe ik dus ook niet. Tevens heb ik de gegevens slechts vanaf 2012. Dus helaas missen er een aantal jaar…

Onderstaand een vrij simpele taartgrafiek, met slechts 4 kostenposten: dierenarts, eten, hondenbelasting en pension. Bij het eten zitten ook af en toe wat speeltjes & nieuwe kussens, ontwormingstabletten en dat soort ongein.

Dat is bij elkaar maar liefst 8998 EUR in 9 jaar, ofwel bijna 1000 EUR per jaar. Uiteraard ontwikkelen de kosten zich jaar-op-jaar. Met de komst van de kinderen en het ouder worden van de honden gaan ze vaker naar het pension als wij met vakantie zijn. Nog steeds hetzelfde pension als waar ze vroeger naar de dagopvang gingen. Dit is voor hen leuker, en voor ons ook. Bovendien hoeven we ons geen zorgen te maken om hitte en dergelijke als we ergens zijn.

De kosten voor eten nemen in de jaren iets af: ze zijn minder gaan eten met het afnemen van de activiteit en we zijn online gaan bestellen. Dit jaar is qua eten al volledig afgedekt, want we hebben nog “voorraad”. We zijn blij dat we 2 honden hebben die absoluut ongevoelig zijn voor wat ze eten: ze krijgen goedkope brokken.

De kosten voor de dierenarts blijven tot op heden min of meer gelijk. Sinds ze niet meer meegaan op vakantie krijgen ze geen jaarlijkse hondsdolheid-inenenting meer (die is best duur), maar uiteraard wel de jaarlijkse check, kennelhoest en andere inentingen. Dit jaar zijn we een keertje extra geweest ivm. een hotspot bij de oudste.

Vooruitblik 2021

Met oude honden is het natuurlijk altijd moeilijk om vooruit te kijken. De kans is aanwezig dat ze er allebei of één van hen over een jaar niet meer is. Qua eten zetten we door wat ze tot op heden altijd gekregen hebben. Wel hebben ze mazzel: ze mogen volgend jaar mee op vakantie. We hebben in tegenstelling tot onze normale vakanties een huisje geboekt, en daar kunnen ze beter in mee dan in een tent (met 3 kinderen…). Dit scheelt dus sowieso 3 weken x 25EUR per dag!

Onze honden zijn overigens “self-insured”. Er staat geld voor ze op een spaarrekening, zodat we nooit de keuze hoeven te maken om iets niet met ze te doen vanuit financiële overwegingen. Kwaliteit van leven staat voorop – en niet het geld.

Wat ik nog niet eerder heb gedeeld: ik ben nogal een sport-adept. Ik hardloop graag, maar ik fiets ook graag. Tevens ben ik regelmatig te vinden op een survivalbaan, of in een klimhal hangend in de touwen, hikend door de bergen en kamperend in een tentje. Een ruime 17 jaar geleden zat ik in het leger als infanterist.

Ik hou van het buitenleven en het afpeigeren van mezelf. Het is een deel van de motivatie om “goedkoop” te leven. Maar in de winter is het lastig om bij daglicht te fietsen en met de lockdown is het ook niet mogelijk om naar de Alpen af te reizen om te fietsen.

Ik heb dus een cadeautje gekocht voor mezelf, van mijn “zakgeld”rekening. Dit zie je dus niet terug in mijn spaarquote. Maar ik heb een fietstrainer gekocht. Daarmee kan ik mijn racefiets in de trainer zetten en via een app & televisie virtuele fietstochten afleggen op mijn “gewone” racefiets.

Dit houdt me fit en competitief: ik wil graag een triatlon (een hele) doen als de corona-periode achter de rug is, en volgend jaar met mijn baas & collega die woonachtig is in de Franse Alpen rondfietsen. Ik ben 35, hij is 58: ik wil niet afgaan, dat snap je.

Kosten voor mijn “cadeautje”: 699 EUR. Nu maar hopen dat dit het waard is!

De achtertuin is zoals eerder gedeeld eigenlijk vrijwel klaar. Er moeten nog wat dingetjes opgeruimd worden en een zandbak gemaakt worden. Ook hadden we nog meer planten nodig voor in de borders, maar gelukkig hebben mijn schoonouders hun tuin aangepakt en hielden ze veel planten over. Voor exact 0 euro hebben we dus een aantal skimea’s, een vlinderplant, een ongedefinieerde-plant-met-paarse-bloemetjes, hortensia’s en sneeuwbollen gekregen.

Maar ook in de voortuin hebben we grote stappen gemaakt: de oprit is verbreed (waardoor er nu 2 auto’s naast elkaar passen). En ik heb afgelopen weekend mijn “wadi” gegraven, zodat het water van de schaapskooi in de tuin weg kan stromen.

Dit wordt daarmee ook een nattere plek dan de omgeving. Door er heuveltjes omheen te maken (ik heb namelijk héél véél zand over) komt er een natuurlijk samenspel van nat (op de bodem van de wadi) tot droog (zuidkant van de heuveltjes). Aan de noordkant van de heuveltjes is het weer iets droger dan op de bodem, maar vochtiger dan op de zuidkant.

Enfin; een vrij aardig samenraapsel van wat ik nodig had. De toestroom van water moet nog getest worden (regen, alstublieft!). De wadi is namelijk een meter of 10 lang, dus het zal behoorlijk moeten regenen om water van achter het huis naar voor het huis te krijgen.

Aanplant: meevaller

Voor ons was het heel belangrijk om veel bloemrijke planten te hebben. Ik ben verzot op vogels, bijen, vlinders en andere insecten. We hebben online (we wilden namelijk niet met het hele gezin naar het tuincentrum ivm. corona) een aantal planten uitgezocht. Een variatie van kleuren en standplaatsen: droog en volle zon, vochtig en schaduwlievend, paars, roze, blauw, geel, rood. Ook hebben we 2 appelboompjes gekocht, zodat we lekker appels uit eigen tuin kunnen eten. Tip: koop appels die in verschillende seizoenen geoogst worden. Wij hebben nu een appel die rijp is in augustus, en een soort die pas in de herfst geoogst wordt. Dat voorkomt een toestroom van appels op 1 moment.

Onze (voor)tuin is vrij groot: de oprit is nu 6 meter breed en daarmee blijft er een kleine 12 meter over (en 6 meter diep). In totaal is de voortuin inclusief het stuk naast het huis ruim 100m2 groot. Er mag dus best wat volume in! Maar nu is de truc: heel veel soorten zaaien zichzelf uit, of zijn makkelijk te vermeerden. Het vermeerderen kan vaak door simpelweg een stuk van de kluit door te steken en opnieuw uit te planten.

Soorten die zichzelf vermeerden en uitzaaien, zoals bodembedekkers en sommige zaadrijke planten zijn wellicht minder ideaal. Hier brengt de variatie in hoogte en omstandigheden een voordeel. Sommige soorten die ik gekocht heb zaaien zich uit én houden van een vochtige bodem. Die zaaien zich dus niet zo makkelijk uit op de veel drogere heuvels rondom de wadi. Dit geldt ook voor de droogte-minnende soorten op de heuvel, die niet de wadi in migreren.

Een laatste stap die ik gevolgd heb is het gebruik maken van de planten die er al stonden. Onze voortuin is enkele jaren met rust gelaten, en heeft dus vrij spel gehad in het uitplanten van natuurlijk voorkomende soorten of eerdere aanplant. Er staan volop vrouwenmantels, wat klimop en wilde aardbeitjes, en diverse soorten paddenstoelen. Hier heb ik omheen gewerkt en geëvacueerd waar mogelijk. Elders in de voortuin heb ik het snoeiafval van de catalpa’s verwerkt en hier ook het blad omheen gegooid (plus blad van de buurtbomen). Goed voor het bodemleven en een overwinteringsplekje voor de egels!

De kosten voor de aanplant bedragen op dit moment 162 EUR. De regenpijpen voor de schaapskooi, om het water verder naar voren te brengen, komt van een tweedehands bouwmaterialenzaak en kostte 0.50 EUR. Niet gek, voor een weelderige bloemen & insectentuin!

Naar aanleiding van een artikel van de Geldnerd over zijn mobiele telefoongebruik heb ik besloten om mijn gebruik eens te analyseren. Het gaat mij vooral om het gebruik van data. Bellen is onbeperkt, evenals sms-en en dat is wel een vereiste: ik bel namelijk nogal veel voor mijn werk en dat is zéker niet minder geworden in de coronacrisis. Denk in honderden minuten. Per week.

Maar data. Dat is wel een dingetje! Ik heb er nooit op gelet, tot nu toe. Ik heb een databundel van 7gb en ik dacht die redelijk te gebruiken: onderweg heb ik eigenlijk altijd een boekje aan via Storytel, en anders spotify (gratis, uiteraard). Radio luisteren doe ik nooit, behalve naar Sky in de kerstperiode.

Nu blijkt dat ik, sinds ik dit abonnement heb, ik nog nooit 7gb gebruikt heb in 1 maand. Het blijkt zelfs, dat in de pre-corona periode het gemiddelde per maand slechts 2722mb was! In de corona-crisis is dit flink gedaald naar slechts 1877mb, waarbij het gemiddelde aardig is opgetrokken door 3 weken vakantie in juni.

De conclusie gaat dan ook zijn dat ik, zodra het kan, mijn abonnement naar beneden toe aan ga passen. Sowieso wordt het wederom een sim-only abonnement (mijn telefoon is nog prima, en ik koop deze sowieso liever zelf). Volgens bellen.com bespaar ik daarmee vlot 6,5 EUR per maand. En da’s toch 78 EUR per jaar. Niet gek, voor iets wat ik dus ook niet mis!