Geldsnor is weer op reis. Want de wereld is open, dus ik “mag” weer op pad. De aanhalingstekens zijn flauw, want ik bepaal mijn eigen agenda en dus ook mijn zakenreizen. Dat wil zeggen: wanneer ik het doe, niet zozeer of ik het doe. Ik ben commercieel directeur (of iets soortgelijks wat op mijn visitekaartje staat), en heb dus een ruime vrijheid maar ook een grote verantwoordelijkheid.
Maar goed: ik ben dus op reis. En doordat ik minder werk, de wereld open gaat en er gewoon ontzettend veel te doen is, ben ik druk. En dat betekent dat ik nu net om half negen nog wat calculaties heb afgerond (vind ik leuk) en powerpointjes heb gedraaid (ik draai liever powerjointjes, maar “das war einmal”!).
Ik ben dus druk. En ik had zomaar helemaal geen tijd om iets te gaan eten. Voor het eerst in mijn leven heb ik de roomservice gebruikt. Moet je nagaan: ik heb letterlijk honderden nachten in hotels geslapen, maar nog nooit gebruik gemaakt van de roomservice (of enige andere service in een hotel). Ik voel me een enorme amateur. Ik heb mijn eten bijna op, maar geen idee waar ik met die schaal naar toe moet.
Ik denk dat ik maar even naar de receptie loop om het weg te brengen, met als smoesje dat ik toch die kant op moest. Geen idee waarom ik een smoesje zou moeten bedenken. Maar een beetje “awkward” voelt het wel…
(mijn blogpost van vanochtend was keurig voorgeprogrammeerd :-))
Sorry als je nu denkt een heel verheffend blogje tegen te komen. Maar nee, dit blogje gaat eigenlijk helemaal nergens over.
Maar ik ben een beetje gek, hoor ik wel eens zeggen. En misschien is dat wel zo. Maar heb jij nooit dat je een liedje hoort en denkt “daar klopt geen barst van”?
Eerder vandaag had ik “Ik heb je lief” via spotify in de auto. Ik heb een gratis account, dus echt vaak doordrukken gaat niet. Maar goed. Paul de Leeuw zingt op een gegeven moment: “ik heb je lief, 1001 nachten lang”. En de volgende zin? Dat één van zijn dromen “oud worden is met jou” en “ook na de AOW”. Daar kan ik dus niet tegen…! 1001 nachten is nog geen 3 jaar.
En nog zoiets: Eminem en “Stan”. Voor wie het liedje niet kent (schaam je!): het gaat over een nogal opdringerige fan, die contact zoekt met Eminem. En dat “hij de grootste fan is die hij ooit zal verliezen”. Elders in de text: zijn broertje vind ‘m nog toffer dan hijzelf. Wat? Dan ben je dus NIET de grootste fan. Dat is je broertje!
En zo zijn er meer gekke dingen. Iedereen kent Donald Duck en het grapje dat hij alleen een broek aan doet als hij gaat zwemmen. Maar wat dacht je van Mickey (een muis) die rondloopt met een hond (Pluto)? Of de neef Guus Geluk. Hoe kán dat een neef zijn? Guus Geluk is een gans!
Da’s nog niet zo erg, als je het vergelijkt met dat verhaal over het Stockholm-syndroom. Jep! Belle en het Beest. Hij houdt haar gevangen, en uiteindelijk vind zij het Beest wel een geschikte partner. Da’s toch raar?
De Geldsnor is weer op pad! Ik ben zomaar op zakenreis. Een echte, met afspraken met klanten en zo. Ik ben in een land waar op dit moment exact 0 COVID-restricties gelden, en ik moet zeggen dat dit zowel bevreemdend als bevrijdend is. Het speelt hier gewoon niet meer. Dat geeft hoop, want in dit land ligt de vaccinatiegraad nog iets lager dan in Nederland.
Een traditionele zakenreis voor mij is een altijd-saai-maar-altijd-goed 4-sterrenhotel met een fatsoenlijk ontbijt en goede bedden. Het liefst zo stil als mogelijk. Maar ik had wel een probleem: fantoomhuiltjes. Ik ben meerdere keren wakker geworden omdat ik dacht dat ik er uit moest voor één van de meiden. Vanzelfsprekend zijn die natuurlijk helemaal niet mee, dus was het zinloos wakker worden.
Als frequent zakenreiziger heb ik wel een aantal dingen ontdekt aan “de zakenreiziger”. Ten eerste is het voornamelijk mannelijk publiek. En de meeste mensen reizen alleen, zo ook ik. Dit leidt tot hilarische taferelen, als je er oog voor hebt. Zo is het een goed, wellicht onbewust, gebruik om met z’n allen dezelfde kant op te kijken. Dit voorkomt “awkward” blikken van de een naar de ander.
Tevens zit vrijwel iedereen continu op zijn telefoon tijdens bijvoorbeeld het eten. Alsof je verandert in een Gremlin door om je heen te kijken. Ik keek niet op mijn telefoon, maar las een boek. Dat is de op-een-na-populairste activiteit van het soort “zakenreiziger”.
Vandaag heb ik een lange dag voor de boeg met een aantal klantenbezoeken – en daarna een hele lange rit naar huis…
Aankomende tijd is een tijdje van, volledig arbitraire en irrelevante, milestones!
Zo haal ik in september weer (ruim) 10.000 bezoekers. En dat vind ik leuk. Maar ook zal ik ergens in de tweede week van oktober de 100.000 dit jaar halen.
Tevens is het ongeveer een jaar geleden dat ik regelmatig begon te bloggen en zit ik bijna op de 1000 reacties. Hoe leuk is dat?
Vandaag bestaat mijn dag uit een zakenreis, en ben ik morgenavond pas weer thuis. Hoort er ook bij!
Huize Geldsnor is van mij. Van ons, feitelijk (Lieftallige Echtgenote en ik). Soms zeggen mensen wel eens dat het huis “van de bank is” en pas als je het hebt afbetaald, het huis van jou is. Daar doe ik niet aan mee: het huis is van ons. De woning dient alleen als onderpand in het geval we de lening (hypotheek) niet kunnen terugbetalen. Pas dan, na veel mitsen en maren, kan de bank besluiten de woning te verkopen en het geld af te lossen op de uitstaande schuld. Eigenaar van het huis worden ze niet, en zijn ze niet.
Maar dat geheel terzijde. Ons huis is van ons. En je hoort aan alle kanten dat de kloof tussen arm en rijk verder groeit: de groep die een koopwoning heeft ziet zijn (papieren) vermogen groeien, en huurders bouwen geen vermogen op (in de stenen die ons huis zijn).
Dit leidt tot de volgende effecten: 1. Huizenbezitters genieten hypotheekrente-aftrek en hebben daarmee een flink voordeel. Zo is onze HRA ongeveer 2900 EUR per jaar. Een huurder heeft dat voordeel niet. 2. Onze woonlasten blijven gelijk: je hypotheek stijgt niet (tenzij je zelf dingen doet of de rente hoger wordt). In veel gevallen dalen ze zelfs. Maar er is geen sprake van een jaarlijkse kostenstijging door bijvoorbeeld inflatie of een huurbaas die meer rendement wenst te hebben. 3. Veel particuliere woningen zijn met tijdelijke contracten verhuurd. Dit is het gevolg van totaal falend overheidsbeleid: de huurdersbescherming is zó sterk in Nederland, dat je onbepaalde contracten zelfs met een grote huurachterstand nauwelijks ontbonden krijgt. Daarom sluiten verhuurders liever afgebakende contracten af, met opzegging bij voorbaat. Dit dwingt huurders (in die gevallen) om elke 2 jaar ongeveer te verhuizen. Verhuizen is duur en tijdrovend. Maar ook stelt het je bloot aan de volgende verhuurder die zijn huur vrij mag bepalen: er hoeft geen rekening gehouden te worden met de normale huurbeperkingen. 4. Huurders hebben geen invloed op het energiezuinig maken van hun woning. Verhuurders hebben geen baat bij het energiezuinig maken, want zij betalen de rekening niet. Dit lijkt een beetje op het principal-agent probleem in een normale bedrijfsvoering.
Maar feitelijk is het nog veel perverser. Maar het valt minder op, ik heb nog nooit 1 van mijn vrienden er over gehoord en er eerlijk gezegd nog nooit een blogpost over gelezen.
Het Perverse ToeslagenSysteem
Alle toeslagen in Nederland zijn gebonden aan een inkomen, voor zover ik weet. Nu weet vrijwel iedereen dat het voordeliger is om allebei 60.000 EUR te verdienen in plaats van de een 120.000 EUR en de ander 0 EUR. Dit komt door 2 factoren: te neerste is de belastingschijf in het eerste geval een stuk gunstiger (nl. ~40% ipv. een deel in de hoogste schijf van 49.5%). Maar ook door de “inkomensafhankelijke combinatiekorting“. Die krijg je als je kinderen hebt en allebei werkt. Deze combinatiekorting wordt hóger naarmate je meer verdient.
Er zijn veel toeslagen in Nederland: huurtoeslag, zorgtoeslag, kinderopvangtoeslag en kindgebonden budget. Omdat wij niet huren, hebben wij geen recht op huurtoeslag. Voor de zorgtoeslag en het kindgebonden budget verdienen we te veel, en die krijgen we dus logischerwijs ook niet.
Maar nu komt de grap. Kinderopvangtoeslag wél. Dat is ook fijn: de rekening voor 2 kinderen 2 dagen per week naar de opvang en eentje voor 1 middag per week naar de buitenschoolse opvang bedraagt 1840 EUR per maand. 22.080 EUR per jaar. Hiervan krijgen we volgens de Belastingdienst 8426 EUR terug dit jaar (we hadden niet in alle maanden opvang, dochter is in februari geboren).
Nu is de grap dat voor de toeslagen het “Toetsingsinkomen” telt. Dankzij een koopwoning is ons toetsingsinkomen echter lager dan voor iemand in een huurwoning: dat verschil is 8000 EUR per jaar, ongeveer.
Om dit concreet te maken: stel je hebt een verzamelinkomen van 125.000 EUR in je gezin. Dit betekent dat je 35.7% van de kinderopvangkosten van het eerste kind (= het kind met de meeste uren opvang) en 83.5% van ieder volgend kind terugkrijgt. Maar nu nemen we onze koopwoning, waarbij de rente een aftrekpost van 8000 EUR per jaar oplevert. Het verzamelinkomen wat nu “toetsingsinkomen” is, is nu 117.000 EUR per jaar. We krijgen nu 39.5% en 84.5% terug:
Kind 1: 789 EUR per maand | kinderopvangtoeslag stijgt van 281.67 EUR naar 311.65 EUR Kind 2: 789 EUR per maand | kinderopvangtoeslag stijgt van 658.82 EUR naar 666.71 EUR Kind 3: 200 EUR per maand | kinderopvang toeslag stijgt met 2 EUR
In totaal levert bovenstaande een extra voordeel op van bijna 40 per maand, ofwel 500 EUR per jaar. Dus niet alleen heb ik als huizenbezitter de mogelijkheid om vermogen op te bouwen, mijn huis energiezuinig te maken, geen stijgende woonlasten te hebben, niet te hoeven verhuizen en hypotheekrente-aftrek. Nope! Ik krijg nog eens 500 EUR per jaar éxtra omdat deze hypotheekrente-aftrek uberhaupt bestaat en mijn “toetsingsinkomen” verlaagt.
Een lang verhaal kort? We krijgen ruim 1200 EUR terug over de kinderopvangkosten in 2020, omdat het toetsingsinkomen veel lager was dan de inschatting bij het aanvragen.
Als er iemand meeleest die mee kan denken aan de scheefgroei in Nederland en waar het fout gaat: ik kan me niet voorstellen dat dit een effect is wat “gewenst” is, of zelfs breeduit bekend bij diegenen die er over gaan. Het is voordeel op voordeel stapelen. Streep deze extra aftrekposten weg en geef dit geld uit aan energieneutrale woningbouw in de huursector.
Blogger “Luxe of Zuinig” is bezig met een nieuwe badkamer en vroeg om tips. Die heb ik wel: elektrische vloerverwarming en radiatoren. Dat is in onze badkamer handig, in verband met het ontbreken van radiatoren in ons huis: alles is met lage temperatuurverwarming (vloer) en we hebben alle verwarmingsbuizen naar boven verwijderd. Dus is het bij ons automatisch een elektrische radiator geworden voor als het echt koud is, in combinatie met vloerverwarming. Die loopt uiteraard op een tijdschakelaar en warmt op als de zon schijnt.
Maar, er is ook iets anders. En omdat ik in zijn comments geen foto’s kan plaatsen, doe ik het even zo, met een extra blogpostje. Ik weet niet of er Hans Teeuwen fans zijn, maar hij had jaren geleden een sketch in de show “Met een Breierdeck” meen ik. Dat ging over een meisje (vrouw) wat hij tegenkwam, mee naar huis nam. En ze gleed uit, in zijn bad. Pats, oogkas door de kraan, meisje dood. Enfin, lang verhaal. Mijn ervaring met een paar kleintjes thuis is het volgende: badkranen zijn ondingen. In het beste geval een beetje pijnlijk, in het slechtste geval levensgevaarlijk. Kinderen liggen of zitten niet zomaar in bad zoals wij (al doe ik dat nooit), maar ze spelen. En die kraan is daarbij een hard, uitstekend obstakel. Die wil je dus niet!
Daar is een oplossing voor, maar ik weet niet hoe het heet. Hierbij komt het water uit de knop waarmee je de afvoer bedient. Dit is ideaal: het water koelt minder af bij het instromen, het maakt minder geluid (want het klettert er niet in) en er is vooral geen kraan meer. Onmogelijk dus om je hoofd er aan te stoten!
Hier komt dus gewoon je water uit!
Dit zou ik iedereen (met of zonder kinderen) aanraden. Overigens hebben we nog een aparte handdouche om het bad schoon te spoelen en kinderhaartjes te wassen.
Zo, het is bijna het eind van het weekend. Wat een fantastisch weer was het, en wat hebben we veel gedaan.
Maar helaas heb ik ook een blessure: laatst heb ik een hardloopwedstrijd gedaan (top100, best leuk) maar daarbij zat een steentje in mijn schoen. Tijd om te stoppen had ik me niet gegund. Resultaat? Een ontsteking tussen 2 tenen die stinkt en ettert. Ik zal je de details besparen. Nu wil het geluk dat ik nooit blessures heb…Maar nu dus wel. Ik zit met een schone wond en bulkend van de energie op de bank. Balen!
Maar vanmiddag ook naar een kermis geweest. Lekker oliebolletje gegeten (ok, meer dan 1). En 30€ lichter in totaal en 2 gelukkige kinderen. En een hoop bekenden gezien, voor het eerst in bijna letterlijk jaren.
Tsjonge. Wie de beurskoersen bekijkt beseft het wellicht niet, maar we zitten in nogal wat crises (da’s het meervoud van crisis). Al is de definitie van een crisis wellicht wat vaag. Voor mij is een crisis een acute situatie waar op gehandeld moet worden. Bijvoorbeeld: een brand in huis is een crisis. Een brand in een hooistapel niet per se.
Maar dat terzijde. Dat we in een politieke crisis zitten lijkt me duidelijk: heel veel mensen hebben op Rutte gestemd (en de VVD), maar veel meer mensen hebben niet op hem gestemd. Velen zijn uitgeweken naar D66, maar daar blijkt de leidster ook niet vrij van fouten te zijn. CDA. Tsja, die hebben een “PVDA-tje” gedaan en de partij van binnenuit opgeblazen. En gezien de PVDA dit al gedaan heeft in het verleden, is het traditionele machtsblok verdwenen. Wellicht verklaart dit de populariteit van de VVD. Hier ga ik mijn vingers niet aan branden, maar dat we in een politieke impasse zitten, dat is wel duidelijk.
Vervolgens hebben we een klimaatcrisis, een woningmarkt-probleem, een arbeidsmarkt-probleem, inflatie, stikstof en een pandemie. Dit heb ik geprobeerd schematisch weer te geven. Niet helemaal gelukt, geef ik toe. Het is namelijk best complex.
Falend beleid
Al heel lang geleden is er melding gemaakt van stikstofuitstoot en wat we er mee moeten doen. Helaas heeft het kabinet-Rutte (allemaal) hier niets aan gedaan. Op het slechtst mogelijke moment klapte dit “in your face”: een grote achterstand met bouwen.
Echter, er ligt ook een Urgenda-vonnis. Er moet minder CO2 uitgestoten worden. Let op dat stikstof niets met CO2 te maken heeft, en niets met klimaatproblematiek. Stikstof is een meststof en door de grootschalige uitstoot is anders schrale natuurgrond veel vruchtbaarder. Hierdoor kunnen sommige soorten keihard groeien. Echter, de meeste biodiversiteit is te vinden op schale gronden en niet op rijke gronden. Dat is het stikstofprobleem. Hoe uit zich dat? Brandnetels, bramen en fluitekruid zijn goede indicatoren.
Maar goed, terug naar CO2-uitstoot. De aarde warmt op. Voor iedereen met enig begrip van de complexiteit van de stof is dit geen vraagteken. Iedere wetenschapper die hier tegenin gaat blijkt op bepaalde loonlijsten van “denktanks” en andere fossiel clubjes te staan. Als wetenschapper zou er ook geen grotere eer zijn dan het aantonen dat CO2 niet de eigenschap heeft om infrarood-straling te absorberen. Je zou acuut de nobelprijs voor de Natuurkunde krijgen. Gezien dat niet wordt aangetoond heeft een ieder met twijfels hierover 1 probleem: als je accepteert dat CO2 infrarood-straling absorbeert (makkelijk empirisch aan te tonen, zelfs in het lab op mijn werk), wat is dan de verklaring dat de aarde niet op zou warmen bij een toenemend CO2-niveau?
Nu we dit uit de weg hebben: de aarde warmt op. Lokaal is dat geen probleem, op wereldschaal wel en zeker op de lange termijn. Maar we hebben in Nederland dus een woningnood. En daarvoor moeten we schijnbaar 1 miljoen huizen bijbouwen. Of het slim is om dat onder de zeespiegel te doen? Lijkt me niet, maar goed ik denk op de lange termijn en daar heb je een politicus die verkozen moet worden nog nooit op kunnen betrappen.
De connectie met klimaatproblematiek en woningbouw? Een gemiddelde woning is ongeveer 130m2, en een vloer een kleine 10cm dik. Dit is dus reeds 13m3 beton. Vervolgens hebben we muren, laten we zeggen 200m2 muur. Die zijn 20cm dik (10cm + spouw + 10cm, maar de spouw telt niet mee). Opnieuw 20m3. Bij elkaar en voorzicht gerekend reeds 33m3 beton. Dat is reeds 4.5 ton CO2 uitstoot voor enkel en alleen het beton. Het lijkt me veilig te stellen dat inclusief staal, ruiten, koper, isolatie en de bouw zelf, je uitkomt op 20 ton CO2 per woning. Hiermee staat 1 miljoen woningen bouwen gelijk aan 20 miljoen ton CO2. 20 megaton. Dat is 12,5% van onze emissie.
Nog een stukje falend beleid: het extreem snel sluiten van kolencentrales…Dat leidt namelijk tot een energiecrisis.
Energiecrisis
In de jaren ’70 hadden we de oliecrisis, of eigenlijk 2. Nu hebben we een andere crisis te pakken. In verschillende landen wordt op verschillende manieren omgegaan met de transitie naar een schone energie-productie. Zo zijn in het VK vrijwel alle kolencentrales versneld gesloten. In Duitsland zijn ze als de dood voor een kernramp en gaan de komende jaren alle kerncentrales dicht. In Nederland sluiten we de kolencentrales en in België hebben ze een structureel elektriciteitstekort.
Dit alles wordt gecombineerd met een enorme extra productie die op zijn zachtst gezegd “volatiel” is. Enorme prijsfluctuaties treden op, met name op zonnige dagen met weinig wind. Overdag is de stroom overvloedig aanwezig, maar in de avond neemt deze zéér rap af. Daarom is dit een probleem van zomer, lente en het begin van de herfst: de overige centrales schakelen vrijwel volledig af en moeten ’s avonds heel snel weer opschakelen. Het gevolg? Hoge prijzen in de avonduren. In de avonduren is de vraag namelijk hoog en het aanbod laag. Voorbeeldje? Gisteravond lag de prijs van een MWh elektriciteit in het VK op 2.000 GBP. In KWh: ruim 2 EUR per kwh. En dat zijn de verkoopprijzen op de “spot-markt”, redelijk in de buurt van de tarieven die grote gebruikers betalen.
Dit is de nieuwe energiecrisis: er is minder elektriciteit voor handen op moeilijke momenten en daardoor klapt de prijs omhoog. Het is een kwestie van tijd voordat deze prijzen worden doorgerekend aan jou & mij in de producten, met name energie-intensieve producten zoals auto’s (staal, aluminium), plastic (spuitgieten is een energie-intensief proces) en brandstof.
Hier komt nog iets bij: de Nordstream 2 en hoge prijzen voor gas op de wereldmarkt. Dankzij deze 2 invloeden hangen we aan een lijntje van Poetin en de wereldmarkt. De hoge prijzen zorgen er voor dat er in de zomer nauwelijks gas is opgeslagen in de opslagvoorzieningen. Normaliter zitten we nu op 80% capaciteit (gevulde buffers), nu is dat ruim 40%. Als het straks koud wordt, kan Poetin de prijs voor het gas verder opdrijven. Het gevolg hiervan is al zeer duidelijk zichtbaar: de elektriciteitsproductie van steenkool is met meer dan 50% toegenomen afgelopen kwartaal omdat dit verhoudingsgewijs goedkoper is. Zelfs met een enorme CO2-prijs. Dit cirkelt direct terug naar “klimaatcrisis”.
Arbeidsmarkt
De arbeidsmarkt is ook zo’n mooie: bedrijven zijn massaal overeind gehouden. Niemand wordt dus ontslagen door faillissementen. Ook zijn mensen minder mobiel in de zin van het risico nemen elders aan de slag te gaan. Dus de markt zit op slot. Het gevolg? Tekort in cruciale sectoren als bouw, onderwijs en zorg (allemaal al jaren aan de hand en gevolg van “falend beleid”): de technische secotren zijn jarenlang (onbewust) beschimpt en minderwaardig gemaakt. We moesten allemaal maar studeren en “hoger opgeleid” zijn. Een zeker dedain richting “lager opgeleid” is omgevormd tot “praktisch opgeleid”. Het dedain is er niet minder van geworden. Onderwijs en zorg hebben forse bezuinigingen gezien. In de zorg “marktwerking” genoemd. Helaas begrijpen de mensen die dit bedacht hebben niet wat marktwerking betekent. Waarschijnlijk omdat ze niet in “de markt” werken maar bij een overheid. De gedachte is dat de markt het beste product levert tegen de laagste prijs. Dit is pertinent onjuist: de markt levert het slechtste product tegen de hoogst mogelijke prijs die past bij dit product. Dát is marktwerking. De zorg wordt dus duurder en uitgekleed. Er wordt gemanaged op KPI’s en van alles bijgehouden. En dat is werkdruk door excel-managers. Vervolgens worden er allerlei verbetermanagers en Six-sigma Black Belts ingehuurd om “slagen te maken”, “lean te worden” en later zelfs “agile” met een scrum-master.
Dat helpt natuurlijk geen barst. Een Six-sigma Black Belt is een zeer hoog opgeleide professional die in ons bedrijf ongeveer 10.000 EUR per maand verdiende. Zo’n man of vrouw als ZZP-er kost een zorginstelling zo’n 200.000 EUR per jaar. Resultaten? Een zeer efficiënte gezondheidszorg met wachtlijsten: zeer goed voor de efficiency, want de wachtende tijd betaal je niet. De stilstand van een MRI of CT-scanner wel. Ook de tijd van een chirurg moet volgeboekt zijn. Dat is marktwerking. Niet de traditionele forse overcapaciteit die de zorg nodig heeft voor een crisis.
De gevolgen zijn breed: zorg wordt duurder, maar meer geld gaat naar management en consultants. De salarissen in de zorg gaan niet omhoog en vanwege “efficiency” (en vergrijzing) neemt het aantal handen aan bed af: de voelbare zorg van de belangrijkste functies. Personeel stroomt uit, maar niet terug.
Hoe beïnvloedt dit mij?
De woningmarktcrisis vergroot de kloof tussen arm en rijk. Dit voel ik minder: ik heb een huis. Maar ik heb ook kinderen. Hoe het hen vergaat? Wie het weet mag het zeggen. De energiecrisis is momenteel het nijpendst. Het minst zichtbaar voor velen, tot ze contracten verlengen. Maar daar blijft het niet bij. Het zal leiden tot een hoger inflatieniveau en opnieuw zullen de armsten het slachtoffer zijn: zij kunnen niet “hedgen” tegen deze inflatie.
De arbeidsmarkt is gunstig. De politiek en de bouw? Tsja…Na gister is niets meer verrassend, toch?
Eén van mijn Guilty Pleasures is programma’s kijken zoals “kopen zonder kijken”. Voor hen die het programma niet kennen: dit is op RTL4 en wordt gepresenteerd door Martijn Krabbé. Het principe is dat iemand, doorgaans een koppel, het niet voor elkaar krijgt om een woning aan te kopen. Dit meestal door een combinatie van onrealistische eisen, relatief lage budgetten en het gebrek aan mogelijkheid om ergens “doorheen” te kijken. Dit met een mix van “we weten niet exact waar we willen wonen, maar wel waar we niet willen wonen”.
Heerlijk vind ik dit: het geeft een inkijk in het leven van anderen. Hoe denkt men, welke redeneringen zijn er? Wat zijn de eisen, wat zijn de wensen. En: wat vind iemand wel of niet mooi?
Het is een enorme ver-van-mijn-bed-show. Ik kan me als control-freak niet voorstellen dat je een dergelijke beslissing uit handen geeft. Los van mijn control-freakisme, is het ook niet nodig: wij wisten exact waar we willen wonen, wat we wel of niet mooi vinden, kunnen vrijwel alles zelf en wonen in een deel van het land waar de combinatie van ons inkomen en de woonwensen die we hebben, er geen enkel compromis gesloten hoeft te worden.
Maar niet iedereen heeft die luxe, en niet iedereen maakt de keuze om in een goedkoper deel van het land te gaan wonen.
Kopen zonder kijken dus!
De stelletjes die iets zoeken komen meestal uit de Randstad, zijn begin 30, en hebben 1 of 2 kinderen en blijken vaak tijdens de opnames zwanger te zijn. Het budget ligt meestal rond de 400.000 EUR. Dat is een hoop geld om boodschappen van te doen, maar niet meer om een huis te kopen in de gewenste regio’s. Zeker niet als je moet overbieden én moet verbouwen. Zonder verbouwing immers geen sponsorinkomsten én een stuk korter programma. Dat is dus niet leuk.
De bouw-expert van RTL is een hele goede: Bob Sikkens. Bob weet altijd oplossingen te vinden en bewijst de toegevoegde waarde van iemand met zijn competenties. Ook de makelaar en stylist zijn geen verkeerde, en allemaal al vaker betrokken geweest bij programma’s zoals deze.
Maar wat is het toch heerlijk om me te verwonderen. Gister was er een koppel, Yort en Merel, die een huis zochten in Noord-Holland: Heemskerk, Zaandam of Assendelft. Op een gegeven moment kwamen ze aan bij een huis. Lieftallige Echtgenote en ik schoten bijna in tranen, zo blaartrekkend lelijk vonden wij een bepaald huis (voor wie het gezien heeft: dat vierkante witte blok). Dit is zo ongeveer diagonaal tegenovergesteld van wat wij mooi vinden. Het was ongelooflijk moeilijk om me te verplaatsen in de ander. Mijn empathie gaat gewoon niet ver genoeg.
En toen het uitzicht…”Prachtig” vonden ze het. Jeetje…Ik kan me gewoon niet voorstellen dat een lege polder met een boerderij en een graafmachine die definitie verdient. Ik vond het “vreselijk” en “saai”. Maar ik kom dan ook uit een bosrijke, heuvelachtige omgeving. Overigens is er een ander huis aangekocht dan het “prachtige huis” met “prachtige uitzicht”.
Zo, de afgelopen weken ben ik op vakantie geweest. Een heerlijke vakantie, dankjewel. Ik heb er van genoten. Later volgt de analyse wat het gekost heeft ;-).
Maar er is me iets opgevallen: niet bloggen is slecht voor je bezoekersaantallen. Niets geks natuurlijk, immers mensen lezen dat wat nieuw is en zeker als je op vakantie bent en mensen dat weten, kakken je bezoekersaantallen enorm in.
Niet dat ik het per se doe voor de bezoekersaantallen, maar ik vind het toch leuk om te delen. Iedere piek in onderstaande grafiek is een blogpost. De vergelijking is met de maand ervoor. De “flatline” is mijn vakantieperiode geweest, waarin ik niet of nauwelijks geblogd heb (behalve de 27e).
Augustus wordt dan ook de eerste maand dit jaar dat ik de 10.000 pageviews niet ga halen, en de tweede maand dat het aantal bezoekers onder de 10.000 blijft steken (in februari had ik 8500 bezoekers).
Maar vakantie was vakantie en laptops waren niet mee. En uitgebreide blogposts op een mobiel schrijven, daar pas ik voor. Ik had betere dingen te doen tijdens mijn vakantie, zoals “genieten van het gezin”!
