Een kleine 2 weken geleden schreef ik een blog over de stresstest voor de (aflossingsvrije) hypotheek. Tsjonge, dat werd gelezen zeg. In totaal al bijna 10.000 keer.
Het bracht ook nogal wat uiteenlopende reacties teweeg. Ik quote er hier 1 van Ronald:
“Het is o.a. om die redenen, dat ik reeds lang geleden (bijna 40 jaar geleden) heb besloten een volledig aflossingsvrije hypotheek af te sluiten. En die heb ik nog steeds. Een paar jaar geleden opnieuw afgesloten met een rentevaste periode van 30 jaar.
In de tussentijd maximaal geconsumeerd (geleefd). Eventuele financiële ruimte die ik had niet gebruikt voor aflossingen, maar om te beleggen.”
Een interessante quote. Vooral de geïmpliceerde conclusie dat je niet leeft als je niet consumeert. Kijk, ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat we én kunnen sparen, én af kunnen lossen en we alles kunnen kopen wat we willen.
Dit is niet zozeer arrogant of luxe, alswel een keuze. Ik heb me nog nooit ongelukkig gevoeld omdat ik iets niet kon kopen en dit dus “mis”. Het simpele feit is dat ik geniet van de kleine dingen om me heen en die zijn meestal gratis. Hardlopen, fietsen, met de kinderen het bos in, in de tuin werken, klussen. Niet altijd gratis, maar altijd goedkoper dan uitbesteden.
Is het consumentisme hetzelfde als “leven” en betekent minder consumeren dan ook minder leven? Leef ik niet, omdat ik plezier beleef aan het spelen van potje Catan met vrienden (pré-corona) ipv. naar een festival te gaan? Is mijn wildkampeertocht door Noorwegen, door weer en wind niet hét bewijs van leven? Of “leef” ik pas als ik een all-inclusive op de Malediven boek, omdat dit veel duurder is?
En als ik een Blue-Movement-Bosch-tweedehands-witgoed-abonnement neem, wat me een rib uit het lijf kost. Leef ik dan méér dan wanneer ik een Zanussi koop die goedkoper is? Of, omdat ik dan geld overhou, kan ik dan nóg een apparaat kopen zodat ik dan meer leef?
Of is het zo, dat als ik geld overhou dat ik dan een schoonmaakster in kan huren om het huishouden te doen en ik zelf Netflix kan kijken op de bank? Even los van het feit dat ik nu ook een schoonmaakster in zou kunnen huren maar simpelweg geen vreemde in mijn huis duld, en ik geen Netflix heb en mijn tijd niet spendeer aan bankhangen.
Zelf zie ik het als toppunt van leven om (letterlijk) met mijn poten in de klei te staan. Dingen zelf te bouwen, zelf te maken en zelf te onderhouden. Genieten van weer & wind, tijd doorbrengen met mijn gezin. Consumeren hoort hier niet bij, althans niet als onderdeel van het gelukkiger zijn of ergens van te genieten.
Begrijp me niet verkeerd: ik heb soms dingen nodig. Ik hou van kamperen en het maken van trektochten. Ik heb dus dure lichtgewicht tenten, benzine-branders, matjes, ultra-lichtgewicht haringen en stoeltjes, Gore-tex kleding etc. In dát geval draagt het kopen van die spullen iets bij aan het doel: het opdoen van ervaringen, die ik op de bank niet kan beleven.
Hetzelfde geldt voor klussen: ik heb alle apparatuur in huis, zodat ik het ook zelf uit kan voeren. Maar ook hier dient het consumeren een hoger doel: zonder deze spullen kan ik sommige dingen eenvoudigweg niet doen.
Maar verder? Nee, het consumentisme maakt me onpasselijk. Elke 2 weken leg ik 2 zakken met plasticafval (PMD) aan de straat. Ik verbruik enorme hoeveelheden energie om ons leven te leiden. Minder dan de gemiddelde mens wellicht. Maar ik word er niet vrolijk van. Recentelijk heb ik tegen wil en dank een nieuwe telefoon moeten kopen. Werd ik daar gelukkig van? Absoluut niet. Ik baalde als een stekker. Ik had nog wel jaren met mijn oude telefoon willen doen, maar een batterij wisselen ging niet handig in mijn afgelegen locatie tijdens de coronacrisis. En zonder telefoon is ivm. werk en zwangerschap van Echtgenote gewoon geen oplossing.
Ik stel zoveel mogelijk aankopen uit. Wat ik nodig heb, heb ik nodig en wordt gekocht. Maar consumeren als synoniem voor leven? Nee, ik pas ervoor.
Je hebt gelijk. Consumeren = geen synoniem voor leven. Ik draai hem liever om: welk leven heb je als ideaal voor ogen en welk consumeerpatroon hoort daar bij? En inderdaad: de keuzes die je hierbij maakt zijn daarbij belangrijk, maar die zijn voor iedereen verschillend, net als het ideale leven voor iedereen verschillend is.
Ook ik houd van kamperen en ‘goedkope’ vakanties. Maar ik heb niets met gadgets en apparatuur (geen droger, televisie, broodmaker, netflix etc). Ik zit liever in mijn eigen tuin te genieten van een kopje thee dan op een terrasje van een duur wijntje. Liever basic kleding dan iedere jaar mee met de mode. Liever boeken van marktplaats of geleend dan gekocht.
Maar ik heb echt een hekel aan het huishouden en aan koken en gelukkig hebben wij de mogelijkheid om dit uit te besteden. Ik blij, maar zij ook blij: met het inkomen, maar ook omdat zij kunnen doen wat ze leuk vinden.
Ik maak keuzes die mij goed lijken. Verminderen verbruik gas/water/stroom, verminderen afval, geen auto, geen gadgets, zelfs geen mobiel. Wel kamperen(ook met de juiste spullen daarvoor, die zijn duur) moestuinieren, zelf brood bakken, eten bij de boer kopen. Geen sportschool, wel mijn eigen tuin bijhouden maar ook een paar tuintjes voor mensen bijhouden die de lichamelijke gezondheid niet hebben om het zelf te doen(en nu met dit winterweer stoepjes schoonmaken met de sneeuwschep). Ik ben zo met al deze dingen bezig, dat ik me niet druk hoef/wil/kan maken over de keuzes van anderen. Aan keuzes die anderen maken kan ik sowieso weinig veranderen.