Inmiddels bijna een week geleden is onze dochter geboren. Ze doet het fantastisch, evenals haar moeder en broer en zus. Één grote blije familie.
Mijn vrouw heeft inmiddels drie kaartjes gekregen van haar collega’s en werkgever. Ik exact nul. Niets. Geen kaartje, geen bloemen, helemaal niets. Niente. Noppes. Nada.
Nu gaat het me niet om een bloemetje of een kaartje. Maar wel de aandacht, het respect. Zo moeilijk is het niet, een beetje aandacht aan je collega’s schenken. Kennelijk wel…
Je schreef al eerder, “ik werk voor een startup. Ik heb het niet naar mijn zin, maar ben wel 1 van de “founding fathers”. Ontslag nemen van mij heeft een enorme impact op mijn collega’s en medewerkers.”‘
Dus fijn dat je ouderschapsverlof gedeeltelijk kan inzetten om minder uren te draaien.
Ach het niet belangstellend zijn van je bedrijf maakt het naar de toekomst alleen maar makkelijker om weg te gaan maar jammer is het natuurlijk we. Gelukkig zijn je blog-fans wel belangstellend.
Dank je, ja dat klopt. Kan het lekker van me afschrijven. Vandaag bleek overigens dat ze wel bloemen hebben gestuurd maar naar het oude adres… Ik woon hier al twee jaar. Weet niet wat erger is…
Altijd worden de vrouwen meer in het zonnetje gezet. Je reinste discriminatie als je he5 mij vraagt….?.
In het thuiswerken van nu kan je ook geen beschuit met muisjes trakteren. Dat maakt die slomerikken toch wat meer wakker.
Sterkte met alles.
Ik krijg dan altijd zo’n tegenreactie, zo van, wacht even dan krijgen collega’s ook nooit een kaartje, dat doe ik dan wel. Voelen zij zich tenminste wel gezien(al is het niet door de baas).
De kerstattenties heb ik inderdaad georganiseerd toen bleek dat er niets geregeld was. En ook bloemetjes doe ik wel eens.
Mijn oma zei vroeger al: “Er zit een groot gat tussen verwachting en werkelijkheid”….
Zó jammer! En die bloemen naar je oude adres is helemaal erg…