De Instant-maatschappij

Geldsnor!

Er schijnt een voetbal toernooi te zijn dit jaar. Als gevolg daarvan zijn er allerlei reclames. Superirritant. Maar is je wel eens opgevallen hoezeer alles gaat om “NU” iets doen? Logisch bij reclames, er is een “call-to-action” zoals marketeers dat noemen.

Maar het is bij alles: graag gaan we ons te buiten aan lekker veel snoepen, vreten en schransen. Maar vervolgens willen we wel direct een oplossing om af te vallen. We willen dus wel eten, maar niet het werk verrichten om fit te blijven.

Ook zijn we massaal op zoek naar methodes om “een 6-pack” te kweken, zonder daarvoor de moeite te doen. Specifieke trainingen op lichaamsdelen om daar vet te verbranden, zonder de kennis dat je vet nooit lokaal verbrandt. Wel een marathon willen lopen, maar niet de uren aan training er aan besteden.

Of manieren om snel geld te verdienen, of meedoen aan loterijen. Het resultaat wat in dat geval telt, en niet de reis er naar toe.
Hetzelfde zien we bij vakanties: we willen niet urenlang in een auto zitten, maar vliegen naar de andere kant van de wereld. Daar zitten we al dan niet opgesloten in een resort, ver van de “andere cultuur” die we in de brochures zo gaaf vonden. Nee, er komt wel een lokaal animatie-team dansen, zodat we toch het gevoel krijgen dat we weten hoe men daar leeft. Instant-beloning, zonder het afzien.

Gemakzucht, die veel verder gaat dan het gemak: niet zelf een pizzaatje of een maaltijd in elkaar draaien, maar een kant-en-klaartje in de oven gooien of een maaltijdbezorger door de stad sturen. Gemak. Gemakzucht? Ik weet het niet. Wat doen we met de tijd die we overhouden? Langer op de bank zitten?

Tuinen bestraten we. Tegels er in, onderhoudsarm. Zodat we uiteindelijk meer tijd hebben om op de stoel in de nieuwe bakoven-tuin te zitten, vooral niet gehinderd door bijen en vlinders, of hinderlijk groen door de tegels heen?

Graag willen we ook klagen over de directie of het management. Dat is makkelijk, en risicoloos. Vooral moeiteloos. We klagen dat we geen carriere maken, maar willen niet de moeite er in steken om bijvoorbeeld wat extra werk te verzetten. Of studies te volgen. We willen niet het werk, maar wel het resultaat.

Het is een ieder zijn of haar eigen keuze. En het is maar een observatie. Maar hé, ik ben er weer even vanaf!

Fijne maandag!

Snor

De Geldsnor, kortweg "De Snor", is een blogger die zich ergens in het midden van zijn 30-ers bevindt. Getrouwd, meerdere kinderen, werkzaam in een boven-modale functie ontdekte hij in oktober van 2019 Het Begrip: Mr. Money Mustache. Nadat hij ALLES gelezen heeft wat MMM gepost heeft, kwam het idee om zelf te bloggen: wat is er in Nederland bereikbaar, in hoeverre wijkt onze positie af van de Amerikaanse mogelijkheden? En wat schetste zijn verbazing: ondanks het feit dat MMM een begrip is, een legende, 1 van de Grote Grondleggers van FIRE, was de website "Geldsnor.nl" nog beschikbaar. Deze naam is een geuzentitel, een eerbetoon zo u blieft.

8 gedachten over “De Instant-maatschappij”

  1. We willen wel een hond/kat maar willen het niet opvoeden, dus dan maar naar het asiel als we weer op vakantie kunnen/ uit kunnen gaan. Soms denk ik dit zelfs over de kinderen, wel die leuke baby.. maar niet het opvoeden/begeleiden/voedsel geven ipv. vulling/tijd erin steken en doorzetten tot ze volwassen zijn.
    We willen wel gezond zijn, maar niet stoppen met roken/drinken/drugs/gemaksvoedsel en vul maar in.
    We willen wel een fijn huwelijk, maar bij de eerste / tweede tegenslag, teleurstelling, saai worden en vul maar in, stappen we uit het bootje.. met of zonder de evt. kinderen.
    We willen wel spaargeld achter de hand hebben, maar we willen daar niets voor laten en dus sparen we niet
    We willen wel een schoner milieu.. maar laten bij de plassen/bermen/bossen/parken, massaal onze blikjes pakjes en zakjes achter..
    We willen we fitter worden, maar de auto is toch fijner dan die wandeling/fiets als je boodschappen moet halen/kinderen naar sport moet brengen
    We kopen wel die mooie plant in een pot en zetten hem buiten, vol in de bloei, maar water geven is wel gedoe, dus doen we het niet en kopen gewoon weer een nieuwe als deze is verdroogd.
    We willen van corona af dus nemen we een spuit of twee en denken dan “gezond” te zijn en onkwetsbaar voor het virus, ongeacht hoe we eten/leven/bewegen enz.

    1. Goede toevoegingen. Inderdaad zie je veel huwelijken waar men bij een tegenslag maar “wegloopt”. Al observeer ik dan van de zijlijn. En honden die niet worden opgevoed zie ik hier ook legio.

      Van corona wil ik ook af, en ik laat me zeker vaccineren (ik ben ook gevaccineerd tegen allerlei andere ziektes en heb een groot vertrouwen in de wetenschap). Maar gezond leven doe ik gelukkig ook :-).

  2. Deze observatie kan ik volledig onderschrijven! Met de kanttekening dat ik zelf toch ook geregeld in dezelfde valkuilen trap. Maar het is goed je van bovenstaande weer eens bewust te worden!

  3. Ha 🙂 All too true. Nu, hier, is het er al? En waarom is het nog niet opgelost want “IK” heb er recht op…..
    Ikke, ikke, ikke! En het liefst alles tegelijk in het hier en nu.

    Ook ik maak mij hier wel eens schuldig aan, maar bij herkenning kan je er wat aan doen. Helaas schort het daar nog wel eens aan bij de medemens….

  4. Ha die geldsnor, ik vind je blogjes meestal inspirerend, en verrassend (waar je al niet over kan nadenken bij de keuze voor een afzuigkap!), maar de laatste tijd proef ik ook wat ‘frustratie’ blogjes over het gedrag van andere mensen. Ik vind dat minder leuk om te lezen, misschien omdat ik me soms aangesproken voel, maar ook omdat ik vind dat je a)vaak wat kort door de bocht gaat, b) geen inzicht of oplossing biedt. Het lijkt erop dat je vooral je eigen superioriteit wilt benadrukken. Jouw goed recht, natuurlijk, jouw blog, maar ik wilde het toch graag even delen. Wellicht biedt het je een extra perspectief.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *