De Zorgverzekeringendans

Het is weer tijd voor de jaarlijkse zorgverzekeringendans! Met dank aan de overheid, die bedacht heeft dat de zorg een commercieel product moet zijn, hebben we al járen te maken met een 8 weken durende reclamecampagne van bedrijven die grosso-modo allemaal hetzelfde aanbieden.

Want zeg nu zelf: een zorgverzekeraar doet eigenlijk helemaal niets nuttigs voor zijn geld, behalve het verzorgen van liquiditeit voor jou, als verzekerde. Het voorkomt het schuiven van geld van jou, naar een zorgverlener. Dat is op zich een nuttige functie, maar niet iets wat in mijn ogen een commercieel doel dient.

Immers, het product is de zorg zélf. Het is van de zotten dat een hersenoperatie uitgevoerd door Prof.Dr.Claassens in het RadboudUMC (ik bedenk deze naam ter plekke, mocht hij of zij echt bestaan: dan is dat toeval!) via VGZ meer zou kosten dan via FBTO. Het is ook van de zotten dat we (en dat doen verzekeraars!) allerlei “productie en efficiency-doelstellingen” op gaan leggen. Oké, efficiency is wel prima. Maar ook weer niet: vanuit operations management leert iedere operations manager dat sommige sectoren bij uitstek gediend zijn bij grote overcapaciteit. Politie, brandweer en…ziekenhuizen!

Enfin, dat is natuurlijk maar een deel van de zorg. We hebben ook huisartsen (met 10 minuten per patiënt: hoe volledig was jouw anamnese?), en heel veel andere dingen. We zijn collectief vergeten wat een “commercieel product” is.

Politici, en blijkbaar een hele trits ambtenaren die advies hadden moeten uitbrengen, denken vanuit hun wereldvreemde toren dat de vrije markt “het beste product voor de laagste prijs” oplevert.
Forgive my French, maar dat is gelul. De vrije markt levert ALTIJD het sléchtste product voor de hóógste prijs. Zo werkt de markt. De hoogste prijs is de prijs waarboven “men er niet meer mee wegkomt” en een beter product vereist.
Die misser, is een dure. Want het houdt een heel apparaat in stand. Niet alleen de zorg, maar ook de miljoenen per jaar die (in mijn ogen) dus onnodig gespendeerd worden aan reclames. De duizenden (miljoenen!) onderhandelingen die voor duizenden verschillende verzekeringen (uiteindelijk een handjevol verzekeraars) met duizenden verschillende zorgaanbieders gevoerd moeten worden.

De onnodige verplaatsingen, omdat een stukje zorg niet bij jouw ziekenhuis uitgevoerd wordt, maar wél in Heerlen of Zwolle. Terwijl een andere verzekering, van dezelfde verzekeraar, dit wél aanbood. Geen touw aan vast te knopen.

Maar ach: ik ben weer eens overgestapt. Mijn merkentrouwheid is volledig en absoluut nul bij zorgverzekeringen. Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik ieder jaar opnieuw moet kijken bij wie ik überhaupt verzekerd was. Ik heb er namelijk nog nooit gebruik van hoeven maken.

Nieuw dit jaar is dat ook Vrouwlief over gaat stappen. Haar verzekering ging nu over de 150 EUR heen.
Blijf ik bij mijn eigen credo: er zijn maar weinig beroepsgroepen die eindigen op “aars” die iets bijdragen in de maatschappij.

(verzekeraars, makelaars, handelaars, bemiddelaars, bedelaars, dansleraars. Eén van de weinige uitzonderingen zijn de metselaars. Over de knuffelaars twijfel ik nog.)