Lang verhaal kort: ik ga niet in het buitenland werken. Ondanks het onweerstaanbare aanbod, is het toch te weerstaan.
Waarom, zou je denken? Het was mijn droom. Het is mijn droom. En het was de moeilijkste beslissing ooit, echt waar.
Maar er spelen meerdere dingen. Ik ben niet alleen. Ik heb een gezin waar ik verantwoordelijk voor ben. Mede, uiteraard. Maar het risico is enorm. Stel dat het werk leuk is. Maar het thuis niet te doen is? Voor je het weet is je relatie onherstelbaar beschadigd.
Niets is me dat waard. Er is niets wat me meer waard is dan mijn gezin. In economische termen zou je zeggen dat de opwaartse winst niet opweegt tegen het neerwaartse risico.
Zo kwam ik van de week thuis, en de kinderen en Lieftallige Echtgenote waren de hele dag thuis. Dan zijn er twee opties: ze zijn moe en jengelig, of gezellige koters. In het eerste geval moet ik haar ondersteunen. In het tweede geval kan ik iets leuks met de Kids doen. Een spelletje, buitenspelen, voetballen. Niets van dat alles kan ik 350km verderop.
Maar er speelt nog iets anders. Wat als het na een paar jaar niet genoeg is. Wat als ik nog meer wil, en hetzelfde riedeltje zich herhaald? Wat als ik ten prooi val aan meermeermeersyndroom?
En de doorslag. Die kwam door eenzaamheid. Tsjee, wat ben ik alleen geweest in de coronacrisis. Al dat thuiswerken. Geen collega’s, niet sparren, geen geouwehoer en foute grappen. Ik heb het gemist.
Als ik ergens anders zou werken, en dan bedoel ik in een ander land met andere taal en cultuur, en dan ook nog de baas ben van het geheel…No way dat iemand ouwehoert met de baas. Of dat ik de taal voldoende machtig ben om het te begrijpen.
Ik ben dan niet alleen, maar wel eenzaam. Dat wil ik niet. Dat trek ik niet. Dat doe ik niet.
Een wijs besluit. Het was al een beetje terug te lezen dat de schaal naar deze kant doorging. Dappere keuze!
Kudo’s verdiend. Hoe ga je dat uitmelken? 😜
Zo, wat krachtig! Lastig maar sterk. Naar mijn idee doe je hier goed aan. Chapeau!
Ook ik denk dat het een goed besluit is.
Als je een zelfde soort aanbod in Nederland zou krijgen wordt de keuze wellicht nog moeilijker.
Je hebt dan geen last van een andere taal, maar wellicht wel van lokale cultuur verschillen. Reistijd kan alsnog flink zijn. Je hebt nog steeds misschien het “meermeermeersyndroom”. En het risico dat je als grote baas constant aan het werk bent.
Nu ik er zo over nadenk, besef ik dat ik voorlopig het liefste “gewoon” in loondienst ben van een bedrijf. Dit past nu het beste bij mij. En ik besef ook hoe anders het leven is als je voor jezelf werkt, of als je directeur bent.
Wat zal je partner blij zijn dat je in feite zegt, “IK KIES VOOR ONS”.
Door deze keuze creëer je een energie in je gezin waarin je kinderen voelen dat zij enorm belangrijk voor je zijn. Ik denk dat dit het meest waardevolle is dat je kan hebben als kind (en als puber, volwassene, …): het basisvertrouwen dat je ouders er zijn voor je. Veel belangrijker dan geld.
Als we het wel gedaan zouden hebben, dan was het niet voor het geld maar voor de intellectuele uitdaging. Geld is op geen enkele manier een parameter geweest in deze beslissing.
Natuurlijk heb ik voor mezelf uitgerekend wat het zou hebben opgeleverd: netto + 35.000 EUR per jaar. Maar zoals gezegd: dat deed niet ter zake en is niet terecht gekomen in de vergelijking, die verder zuiver op kwalitatieve gronden gemaakt is.
Een andere keuze was geen keuze “tegen ons” geweest. Het was een kwestie van inpassen geweest. Maar wel dermate veel, dat het inderdaad mogelijk ten koste zou gaan van “alles”. En dat risico is het me niet waard. Er komen kansen genoeg, ik ben pas eind 30.
Logische keuze.
Koester wat je hebt en er komt vast nog wel iets op je pad, ooit.
Idem.
Francien.
Super! Moeilijke beslissing, maar voor je allerbelangrijkste “bezit” de allerbeste beslissing!
Ik ben blij voor je dat je een keuze hebt gemaakt waar je helemaal achter kunt staan. Geniet ervan!
Ik denk een wijze keus 🙂 Goed bezig!
Douze points 👍🏻
Dit is wat FIRE is: de vrijheid om je beslissingen voor jezelf te maken, zonder dat geld je de ene of de andere kant op duwt.
Voor veel mensen heel bijzonder, kennen ze niet en kunnen ze zich niet voorstellen. Veel (ik zeg alle) beslissingen van (niet FIRE) mensen zijn direct of indirect gestuurd door geld. Voor mij heeft het ook enkele jaren geduurd voordat ik kon beslissen zonder dat geld (zelfs niet in mn achterhoofd) meespeelde.
Fijn dat je dat nu al hebt, zelfs voor je volledig FIRE bent. Veel plezier met de weg die je bent ingeslagen en geniet er van!
Dapper en goed besluit. Op een bepaald moment is genoeg genoeg en besluit je dat je niet ‘meer’ wilt van je werk, maar ‘meer’ van je leven.