Vroeger was ik een dromer. En eerlijk gezegd ben ik dat nog. Ik droomde van kastelen, dure auto’s en een zwembad in de tuin. Een beetje ingegeven wellicht door films en vakanties. Als kind lijkt het leven lang en alles ver weg. Je droomt over wat je wil worden als je groot bent, en misschien minder over wat je wilt bereiken.
Langzamerhand werd ik ouder, en dat proces gaat natuurlijk door totdat het definitief stopt. Elke dag word ik ouder. Maar mijn dromen niet. En in mijn gedachten blijf ik jong. In gedachten blijf ik bij: wat wil ik later worden? Later is echter voor een groot deel nu.
Het is te laat om een radicale wijziging in mijn carriere aan te brengen – en dat hoeft ook niet. Ik ben blij met het werk wat ik doe, en volgens sommigen ben ik daar ook goed in. In ieder geval verschaft het mij buitengewoon veel plezier.
Maar mijn dromen voor later blijven bestaan. Maar later is al dichtbij. Ik heb de meeste fantastisch huizen in mijn hoofd om te bouwen. Houtbouw, met gestapelde stenen muren, volledig zelfvoorzienend, met een infinity-pool en nog veel meer. Daarin zitten ook kinderkamers.
Daarin schuilt de ironie. Want we hebben 3 kinderen. Maar tegen de tijd dat ik tijd, geld en ruimte heb om mijn droomhuis te bouwen, zijn deze kamers niet meer nodig voor de kinderen – eerder voor eventuele kleinkinderen.
De plannen in mijn hoofd worden dan ook wel langzamerhand aangevuld. In plaats van 3 kinderkamers speel ik met de gedachte om 3 suites te bouwen. Suites met kleine woonkamer, slaapkamer en een kinderkamer met stapelbed. Zodat later mijn kinderen op bezoek kunnen komen en langere tijd kunnen blijven, maar zich ook kunnen terugtrekken in hun privé-ruimte.
Of ik dit huis ooit ga bouwen valt nog te bezien. Voorlopig niet. De bouwkosten zijn flink en de tijd die ik heb is beperkt. Bovendien is het een type huis wat thuishoort op een landgoed, waar ik het liefst ook boomgaarden en voedselbossen heb.
Voorlopig blijf ik lekker in mijn woning in het ZO van het land, genietend van de kinderen en het prachtige weer.
Blijf jij ook jong in je dromen?
Ja, leuk hè. Dromen over hoe wil ik wonen, welke avontuurlijke dingen ik nog wil doen, waar ik nog met vakantie wil enz.
Maar ook heel realistische dromen zijn leuk zoals de tuin krijgen zoals ik hem hebben wil, geen al te grote lichamelijke achteruitgang, een leuke parttime baan in de financiële hulpverlening als Budgetcoach/ bewindvoering. (Volg ik nu een cursus voor.) Ik ben nl deels afgekeurd, kan werken zolang ik mijn handen niet teveel moet gebruiken.
Qua dromen niet, wel in hoe ik denk. De meeste dromen heb ik gerealiseerd, losgelaten of bijgesteld. Misschien is het een midlife crisis, maar de laatste tijd denk ik wel vaker na wat ik nog zou willen doen. Dat zijn geen grootse dingen, maar sta er wel bewust bij stil waar ik ‘later’ geen spijt van wil hebben dat ik het niet heb gedaan.
Ook ik ben een dromer en altijd geweest:)
Ik droom van een fijn huisje met een grote lap grond, eigenlijk net zoiets als jij, met een boomgaard, groententuin en een bloemenveld.
Helaas is dit in de regio waar wij wonen onbetaalbaar voor ons. En we willen niet verder van onze zoon wonen want onze andere zoon woont al in een ander land. Ik vrees dat het bij dromen zal blijven.