Ik beheer de financiën van ons gezin als een bedrijf. Dit betekent dat wij (Lieftallige Echtgenote & ik) een maandelijkse review houden van onze situatie: wat is er binnengekomen, wat is er uitgegaan en wat doen we met het surplus. Voor dit surplus kennen we een aantal mogelijkheden: sparen, aflossen of beleggen. Uiteraard is een combinatie van de 3 ook mogelijk. Uiteindelijk voegt het allemaal waarde toe aan ons eigen vermogen. Maar, een woning is ook “dood” vermogen. Het voegt niets toe aan onze portefeuille van bezittingen. Het huis wordt voor een steeds kleiner deel “onderpand” en meer “van ons”. Maar onze hypotheeklasten bedragen netto nog geen 5% van onze inkomsten dus ik voel niet direct de behoefte om dit te veranderen.
Maar om later “opportunity costs” uit te kunnen rekenen neem ik het toch mee in ons vermogen. Ons netto-vermogen is opgebouwd uit het volgende:
- Beschikbare-premie pensioenen
- Huis
- Spaartegoeden
- Beleggingsportefeuille
Wij zijn pas recentelijk begonnen met écht gaan sparen. Vanaf 2012 tot 2019 hebben wij in ons huis ieder jaar een groot project gehad: kozijnen vervangen, zonnepanelen, tuin aanleggen, nieuwe keuken, nieuwe badkamers (jep, we hadden er 2), slaapkamers opknappen. Dit heeft geleid tot een forse overwaarde die we volledig in het nieuwe huis hebben gestoken. We gaan er vanuit dat 50% van het geïnvesteerde geld waarde heeft opgeleverd en dat onze woning nu 44.500 EUR meer waard is dan toen wij het kochten. We kunnen dit geld natuurlijk niet gebruiken: pas als we het verkopen.
De beschikbare-premie pensioenen zijn interessant. Iedere maand wordt hier geld in belegd en dat is zeer substantieel: in mijn pensioenplan is de bijdrage van de werkgever veel groter dan mijn bijdrage. En dat niet alleen: het is een beschikbare-premie polis. Dit brengt weliswaar onzekerheid met zich mee, maar ook een flinke transparantie: iedere maand kan ik zien wat mijn gespaarde pensioenpot is, inclusief het beleggingsresultaat van de index-fondsen waarin belegd wordt. Actueel zit er ruim 35.000 EUR in de pensioenpot. Vanaf mijn 62e (en dat duurt nog bijna 30 jaar) kan ik hier pensioen van aankopen. Maar het is wél een persoonlijke pot!
Spaartegoeden zijn simpel en liggen momenteel rond de 4 maanden uitgaven. Dit ligt al boven wat ik zelf noodzakelijk acht (maar daar kom ik in een ander artikel op terug), maar neemt nog steeds toe omdat we weigeren schulden aan te gaan. Met een paar verbouwingen nog in het verschiet (vooruit, eentje maar) hebben we dus nog extra spaargeld nodig!
Beleggingen zijn zeer beperkt. We zijn nog maar net begonnen met het werkelijk opbouwen van onze financiële positie. We waren voorheen te druk met…consument zijn. Geld wat nu overblijft (na het sparen voor de verbouwing) wordt gestoken in beursaankopen. Niet in de populaire index-fondsen, maar in een gespreid portfolio van aandelen. Verkopen doen we niet: we kopen alleen bij. Dit komt in ons maandelijkse overleg naar voren: wat gaan we kopen deze maand en voor hoeveel EUR? De portefeuille is nu een paar duizend EUR groot, maar groeit gestaag door onze inleg. En: we zijn pas in maart 2020 begonnen, precies rondom de corona-crisis-dip. De eerste (grotere) inleg is dus aardig gezakt, de rest goed gestegen.
Al met al beginnen we onze reis naar financiële onafhankelijkheid met een grotendeels-onaantastbaar portfolio van ongeveer 95.000 EUR. 