De afgelopen maanden zijn we druk geweest. Met werken, met het gezin. Maar ook met het huis en de tuin. En met mezelf beschermen: waar ik voorheen nog wel eens de laptop ’s avonds pakte om wat te doen, doe ik dit nu al maanden niet meer. Je ziet dit ook terug in de blogfrequentie, die vanaf mei stukken lager is.
Maar goed: het blog is er nog. Dat kun je van veel spullen in huis niet zeggen! We hebben véél verkocht. Een loopkarretje van de kleinste. Een bakfiets, kinderwagen. Zelfs nog een dakraam-gootstuk. En ongebruikt speelgoed, gereedschap etc.
Het levert al met al aardig wat op. Dat mag ook wel: vrouwlief heeft bedacht iets te willen gaan doen met het gezin met kerst en dat is dúúr. En gezien het absoluut niet gebudgetteerd is, en er op geen enkele manier een voordeel uit te halen is, moeten daar middelen voor vrijgemaakt worden.
Inmiddels komen we nog slechts 300 van de 1000 EUR tekort. Te overzien, al is er inmiddels ook wel een eind aan het komen aan wat we nog kunnen verkopen.
Paradoxaal genoeg hebben we ook heel wat andere uitgaven gedaan en nieuwe potjes gemaakt. Op 1 zo’n uitgave kom ik terug, en op een potje ook.
kinderspullen zijn bij uitstek geschikt om door te sluizen naar de volgende gebruiker. Toen we uit de kleine kinderen waren, hadden we meteen minder spullen voor vrienden/familie/Marktplaats en natuurlijk kleedjesmarkt (daar zijn kinderfietsen altijd grote trekpleisters – we verkochten de fietsen vaak op voorwaarde dat ze pas een paar uur later werden opgehaald).
Ik ben benieuwd naar jullie Kerstuitstapje!