Geldsnor is treurig

Afgelopen weken zijn we op vakantie geweest. Niet in Oekiewoekiestan, maar in Frankrijk. Het was een fijne vakantie, en het was weer klaar.

Ik ben de hond op gaan halen uit het hondenpension. Niet de beste ervaring. Ons “vaste” pension had geen plaats meer, en dus hebben we in de meivakantie al een proefsessie gehad bij een nieuw pension, en nu in de zomervakantie een langer verblijf.
Samen met mijn dochten ging ik hem ophalen. Een vriendelijk goedemorgen, het boekje er bij en uiteindelijk kwam er iemand (na 10 minuten) om d’n hond op te halen uit het verblijf. Het duurde en het duurde maar, dat ophalen. Uiteindelijk moest de jongen terugkomen, toegeven dat hij niet wist welke hond het precies betrof en dat hij chipnummers uit moest gaan lezen (en dus het chipnummer uit het boekje moest hebben).

Enfin, uiteindelijk kregen we Hond terug. Vrolijk, verder goed verzorgd en dus erg blij om ons te zien. Bij het in de auto tillen (hij is stokoud) viel me echter op dat hij een hotspot had. Dat is een soort wondje, wat honden wel vaker hebben bij warm weer. Ik had graag gezien dat ze mij er over gebeld hadden. Maar dat hebben ze niet gedaan.

Uiteindelijk is het een geluk bij een ongeluk geweest. Bij het controleren van de hotspot (of deze goed aan het genezen was), gaf hij aan dat hij pijn had. Een zachte piep bij het aanraken.
’s Avonds laat lag hij aan mijn voeten (fijn bij 30C!), en zag ik een beetje bloed uit zijn bek lopen. Het was niet de hotspot. Zijn gezwel, waar hij in mei al aan geopereerd was, is terug.

Zaterdag zijn we naar de dierenarts geweest. Inoperabel, de hele kaak zat vol en het zou zo teruggroeien. Gezien het feit dat hij de vorige keer ook 2 dagen nodig heeft gehad om uit de narcose wakker te worden, leek het ons sowieso niet het beste om hem te opereren. Wat doe je een hond van 13 dan nog aan?
Hij heeft pijnstillers gekregen, zodat hij wel kan eten. Tabletjes. Dat is altijd al een enorme worsteling geweest. Hij is mondacrobaat, krijgt alles er uit (en in) wat hij wel of niet wil. Het is dus zaak zijn mond open te maken, en het pilletje ver genoeg achter zijn tong te krijgen. Dan is er geen andere mogelijkheid voor hem dan het door te slikken.

Na 13 jaar ben ik hier een meester in, om dit zo rustig mogelijk en met zo weinig mogelijk stress voor hem te doen. Kun je je voorstellen dat het niet prettig is voor een hond om je bek open te moeten doen, als je een gezwel op je kaak hebt?

Gister heeft hij mij gebeten bij het open maken van de bek. Uit een reflex, niet uit agressie. Het deed wel pijn en gelukkig waren het zijn keizen en niet de snijtanden. Hij stopte direct – maar het betekende wel einde aan de pijnstilling. Het middel is erger dan de kwaal. Maar het heeft een belangrijke implicatie: pijn.

Vanochtend gaf ik hem eten. Hij nam 2 happen en liep weg. Dat is uitzonderlijk. Uiteindelijk heeft hij de bak nog wel leeggegeten. Maar het einde is er. Dit kunnen we niet over het weekend heentillen om “te kijken hoe het gaat”. Er is geen perspectief en dierenartsen zijn in het weekend een stuk lastiger te bereiken dan mensenartsen, is onze ervaring.

Morgenmiddag wordt hij ingeslapen, na een lang en actief leven.

Ik zal je missen.