Tijdens de coronacrisis is het aantal meldingen van geluidsoverlast aanzienlijk toegenomen. Dit is een linkje naar Omroep Brabant, maar dit had een groot aantal andere media kunnen zijn. We zijn meer thuis, en ook de buren zijn meer thuis. En hun kinderen, en we hebben ook allemaal nog eens geen klap te doen.
Nu is de Geldsnor altijd al erg gevoelig geweest voor geluid. Vooral menselijk, mechanisch geluid. Bladblazers, scooters, motoren, auto’s, hogedrukreinigers: allemaal verschrikkelijk. De een nóg erger dan de ander. Andere geluiden heb ik minder moeite mee: muziek, pratende mensen, gelach. Geen probleem.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik een emotioneel wrak ben. Dat wil zeggen: ik heb nogal snel een brok in mijn keel als ik onder de indruk ben. Mooie muziek, onweer, vuurwerk, emotionele filmscenes. Vrijdagavond begon het te regenen. Niets indrukwekkends, gewoon een gezapig regentje. Ik was de honden uit aan het laten – en genoot er van. Het zachte gevoel van de druppels op mijn huid. Het ruisen van de regen door de bomen terwijl het volledig windstil was.
Het mooiste geluid van de wereld – en een goede buffer voor het feestje van mijn achterburen zaterdagavond met een mannetje of 20, Nederlandse muziek en aan de kwaliteit van het meezingen te horen ook een hoop drank…
Hoe was jouw weekend?
Rustig. We hebben een stukje lang met schuur vlak bij huis en zitten daar vaak in het weekend naturlijk.
De provinciale weg loopt er een beetje rond omheen op 3 km afstand.
Vaak horen we een aantal motoren dan al op afstand aankomen en het geluid wordt dan harder en zakt weel langzaam weg.
Gisteren was het maar 1x maar wel erg grote groep
We hebben thuis van het mooie weer genoten, en ook van het feit dat we door de regenbuien van vrijdagnacht op zaterdag en zondag de jonge plantjes niet hoefden te begieteren.
Geluiden die we hoorden zijn momenteel vooral klussende buren, iedereen is om de beurt aan de slag. We nemen het maar, al is het niet altijd prettig. Ik vind late en luide feestjes buiten akeliger.
Het valt me op dat kinderen al worden opgevoed met het idee dat het normaal is herrie mee te voeren bij het bewegen. Waren het vroeger alleen de “bonke-bonke” auto’s met luidsprekerstand op max max max, nu komt alles dat fietst en gewoon loopt, langs met een herrie ding in de hand want stel je voor dat het stil is… Ook in de natuur!
De vroeger gezellig langswandelende schoolklas van 11-12 jarigen, onder begeleiding van leerkrachten, mag dat nu ook. Harde muziek mee onder het wandelen.
Zelfs een opa met peuter op een driewielig wandelding dat luid en duidelijk een peuter muziekje (lief muziekje maar KEIhard) moest afspelen, je hoorde het tweetal drie straten verder al aankomen.
Ik hou mijn hard vast voor de toekomst, want met al die dove kwartels zal het geschreeuw er ook niet minder op worden straks.
Tussen de herrie door, geniet ik van de stille momenten in mijn kleine paradijsje, mijn groene tuin vol bloemen planten en dieren.
Ik zeg gekscherend wel eens “die heeft zijn oordopjes kapot”. Van die kinderen die dan met een boomboombox in de rugzak langsfietsen. “Vroeger” toen Geldsnor nog een snorretje was, moest je zoveel dikke staafbatterijen in een gettoblaster stoppen dat het automatisch alsnog een workout werd. Tegenwoordig is het allemaal met een accuutje en oplaadbaar en klein…
Ik ben ook zo misofoon als de neten. Ik had op een gegeven moment zo vaak mijn noice cancelling koptelefoon op thuis dat ik bilaterale oorontsteking heb opgelopen.
En ik heb in het OV ook altijd de mazzel dat het stel dat de volledige 50 min rit moet ouwehoeren achter me gaat zitten.
Wordt tijd dat ik weer even een 10km wandeltocht in een Duits wald kan inplannen!