“Goed met geld: sparen of beleggen”

Bovenstaande kop staat boven een artikel van Nu.nl. Nu.nl heeft een doorgaans zeer goede redactie. Dat bepaal ik aan de hand van onderwerpen waar ik veel van af weet en te kijken in hoeverre hun artikelen stroken met mijn vak-inhoudelijke kennis. En dat levert een prima score op. In dit geval vind ik het genoemde artikel wat “dubieus”. Er staan namelijk een aantal dingen in waar ik méér dan vraagtekens bij heb.

Nummer 1: de Buffer

Ten eerste heeft men het over een buffer: je moet eerst een buffer hebben, voordat je begint met beleggen. Dat is een zeer verstandig advies al zou het ze sieren om uit te leggen wáárom je een buffer nodig hebt. En de belangrijkste reden daarvoor is dat je niet acuut aandelen hoeft te verkopen op een moment dat voor jou ongewenst is. Dit doorkruist je beleggingsstrategie. Maar ik heb wel een probleem met de hoogte van de buffer. Zoals een collegablogger al omschrijft meet je een buffer niet in euro’s maar in maanden dat je vooruit kunt. De hoogte van een buffer hangt af van hoe hoog je lasten zijn en wat je risicoprofiel is. In ons geval hebben we allebei een baan, een relatief goedkope woning (tov. ons inkomen), een lang arbeidsverleden en een goede gezondheid. Allebei een baan hebben is al een goede diversificatie, want de kans dat je beiden tegelijkertijd werkloos raakt is klein(er). Zeker als dat in ons geval in 2 totaal verschillende branches is. Een goedkope woning scheelt, omdat je lasten lager zijn. Een lang arbeidsverleden vergroot de maximale duur van een eventuele uitkering.

En daar zit ook een groot deel van de crux: er voor zorgen dat je lasten dermate laag zijn dat je ze ook op je minimale inkomsten (bijvoorbeeld 2x een 70% WW-uitkering) kunt betalen. Uiteraard loop je nog altijd het risico op faillissement van je werkgever en dat je enkele maanden niet betaald krijgt, en daar heb je zéker de buffer voor nodig. Maar vergeet ook niet dat je, wanneer je werkloos raakt, zo snel mogelijk je lasten naar beneden moet zien te krijgen. In ons geval zou het kunnen betekenen dat we geen kinderopvang meer zouden gebruiken: een post die veel hoger is dan de hypotheek, auto of zelfs de combinatie daarvan.

Nummer 2: beleggen voor pensioen of niet

“Kroonbergs: “Stel, je bouwt geen pensioen op en je ontvangt straks minder AOW door verblijf in het buitenland, dan is het opbouwen van een toekomstvoorziening echt noodzakelijk.” Met andere woorden: al je cash in aandelen investeren is niet de veiligste optie. “Maar als je een wereldreis wil maken en zelf de lengte van die reis kunt bepalen, dan kan je meer risico nemen.”

Wat de ef…? Los van het feit dat AL je cash in aandelen investeren niet verstandig is, neem ik aan dat men hier bedoelt dat je niet via aandelen spaart voor je pensioen. Terwijl dat bij uitstek het doel is om voor te sparen. Je hebt namelijk een hele lange horizon om te beleggen en je kunt eventuele tegenvallers dus nog wegwerken. Op het moment dat je ouder wordt kun je kiezen voor een minder hoog risico-profiel. Maar een pensioen leent zich écht beter om voor te beleggen dan een wereldreis die je waarschijnlijk niet over 20 jaar wil maken, maar binnen een afzienbare tijd.

Nummer 3: beleg met een tracker

Toegegeven, dat is best een goed advies. Zelf doe ik het niet, maar noem dat eigenwijzigheid. Maar wat mij in dit stukje stoort, is het volgende:
“Hoge kosten kunnen het rendement opeten, vooral als je met weinig geld belegt. Als het over beleggingsfondsen gaat heeft Kroonbergs een vuistregel: “Alles boven de 1 procent is eigenlijk een duur fonds en daar zou ik dus mee oppassen.”

1 procent? 1 procent? Gelukkig is persoon in kwestie niet mijn adviseur (die heb ik sowieso niet). Maar 1 procent is wel heel hoog voor een ETF. Vanguard VWRL heeft een lopende kostenfactor van 0.22%. Van de 11.040 ETF’s in de Morningstar-databank hebben er maar liefst 7939 stuks een lopende kostenfactor onder de 0.5%. Hoe serieus kan ik iemand nemen die een vuistregel heeft dat een beleggingsfonds een kostenfactor van 1% mag hebben.