Vrijdag schreef ik al over het probleem op mijn werk: los van het feit dat ik me nauwelijks uitgedaagd voel en geen bevrediging, worden er soms ook kunstjes geflikt “met de beste bedoelingen”. Allerlei ingewikkelde constructies om ons, de oprichters maar niet diegenen die het bedrijf financieren (het gaat om miljoenen per jaar), te laten delen in toekomstige waardestijging van het bedrijf.
Nobel, of nodig, maar we kletsen er al twee jaar over. Ik zal de details niet delen, maar het doet meer kwaad dan goed. Voor de sfeer, voor motieven, voor eigen belang. Maar goed: mij representeren richting de Belastingdienst door een notaris ondanks mijn expliciete verbod hierop vond ik wel heel grof.
Het was de druppel: ik maak nu enkele jaren mooie presentaties en Excelsheets. Ik wil door. En laat me niet door gouden handboeien tegenhouden. Mijn financiële leven is strak georganiseerd. Ik heb dan ook te kennen gegeven te gaan vertrekken. De details moeten we nog bespreken: er zit een waarde in mij een poos door te betalen en zo te helpen voor mezelf te beginnen. Geen moeilijke verhalen richting mijn klanten, gewoon zeggen dat het vooraf zo was afgesproken.
Dat is een ander verhaal dan dat ik een andere baan vind en dit op LinkedIn staat, bijvoorbeeld. Wordt vervolgd!
Het zat er aan te komen. Nu netjes afhandelen.
Jammer dat het zo moest, maar wat fijn dat je de zaken zo op orde hebt, dat je deze keus kunt maken!
Tip: annuleer je keuken, van dat geld kun je maanden leven en denken over jullie toekomst.
Ik denk de beste keuze! Sterkte met het regelen en neem vooral even de tijd voor jezelf!
Gfeliciteerd met je keuze, ga ervoor.. en succes toegewenst.