Jetlag!

De eerder door mij latent gehoopte strengere maatregelen zijn er niet gekomen. Gister ben ik naar Canada gevlogen. De vraag van de luchtvaartmaatschappijen en Schiphol is om nu zeker 3 uur vantevoren aanwezig te zijn.
Nu is Schiphol niet mijn voorkeursluchthaven, maar in Covid-tijden ligt dit gevoelsmatig toch anders. Voorheen vloog ik vrijwel altijd vanaf Dusseldorf. Maar nu dus niet. Ik moet zeggen dat het allemaal strak georganiseerd is op Schiphol – maar wel erg lang duurde. Dit had weinig met Covid te maken, maar vooral met trage security – wat dan weer te maken had met niet optimaal werkende scan-apparaten.

Op Schiphol zijn nog een aantal checks uitgevoerd, zoals de status van mijn vaccinaties, negatieve test en nog wat dingetjes zoals “mag ik Canada wel in”. Het laatste waar de KLM op zit te wachten is gedoe met passagiers die vastzitten in Toronto en die dan hen gaan bellen om een oplossing. Goed geregeld dus.

In het vliegtuig was het ook strak geregeld. Vooraf kregen we een smsje dat er geen headsets waren en dat vriendelijk verzocht werd je eigen headset mee te nemen. Tot mijn verbazing waren er veel mensen die dit niet hadden gedaan. Ik wel – ik heb ze altijd in de tas zitten al heb ik ze nog nooit gebruikt. Ik doe ook niet aan “airpods” of andere kneut die uit je oren kan vallen en weer separaat moeten worden opgeladen.

Naast me (met een stoel er tussen) zat een ietwat corpulente man (understatement) lekker met zijn mondkapje op zijn kin te snurken (als hij wakker was) en te zagen (als hij sliep). Had ik verder weinig last van. Ik heb meneer verteld dat een mondkapje om je kin ongeveer net zo effectief is als een condoom om je ballen en daar kon hij wel om lachen. Hij deed niets met de hint. Na 4 films (Fast 9, Black Widow, Those who wish me dead en Superintelligence) ben ik geland in Toronto. Tipje: Those who wish me dead is een absolute aanrader. Fantastisch goed gefilmd, goed geacteerd, ietwat sinister, soms voorspelbaar (zoals een film ook wel hoort te zijn) zonder enorm voorspelbaar te zijn (in tegenstelling tot Superintelligence, Black Widow en Fast9).

Maar goed, ik heb geen film-review-blog. Na aan uitgebreide en volstrekt onnavolgbare security-check op het vliegveld van Toronto mocht ik mijn koffers halen. Duurde een uur. Daarna moest ik vanaf terminal 3 in terminal 1 komen. En dan kom je er achter dat reizen met Covid-restricties niet ideaal is: die bagagekarretjes kunnen niet op een roltrap dus je moet met de lift. En daarin mogen minder mensen dan eerst. Het heeft me 40 minuten gekost om in Terminal 1 te komen.

De autoverhuur kan ik kort over zijn. Doe ik niet. 1,5 uur in de rij. 15 minuten om zelf een auto te krijgen. Tsjongejonge, dit moet toch wel de traagste dame ter wereld zijn geweest. Ik had een tijdverschil van 5 uur (de wintertijd is hier pas net ingegaan, gister nog niet), honger, dorst en ik stond al heel lang. Ik wil gewoon naar mijn hotel! Geef die sleutels! Maar ik weet ook dat boos of geïrriteerd worden mij niet sneller aan een auto helpt en het waarschijnlijk haar werkplezier behoorlijk verpest. Dus ik ben zeer kalm gebleven en heb rustig gewacht.

Ze wilde me een gratis upgrade geven naar een SUV! Nee, dank je. Mijn reis is destructief genoeg om niet óók nog eens zo’n wereldverwoester onder mijn kont te plaatsen, voor mijn 2 koffers en ik. Enfin: ik kreeg een auto (een Mazda CX30 voor de nieuwsgierigen). En nu lig ik dus in mijn hotelbed dit te typen, na even gevideobelt te hebben met het thuisfront. Nu weer proberen nog wat slaap te pakken. Fijne zondag!