Kerst 2021 afgesloten met de Merkenparade

Zo, de kerst zit er weer op. Het was een fijne kerst: gezellig en lekker gegeten. Leuke dingen gedaan met de kinderen binnen de geldende beperkingen: lekker gepuzzled, gefietst en gewandeld. Maar ook heerlijk Home Alone gekeken en met de neefjes gespeeld.

Het was dus prima. Ondanks het gemis van onze lieve hond. Hier hebben we al snel vrede mee. Ze kon niet meer. Het was niet leuk meer voor haar. Dus het is beter zo.
Natuurlijk was het ook prachtig weer: een dergelijk winterse en zonnige kerst hebben we al jaren niet meer gehad. Wat een genot, in deze donkere tijd van het jaar!

Gisteravond, nadat mijn ouders vertrokken waren en de kinderen op bed lagen, hebben we de Streamers gekeken. Net als schijnbaar miljoenen andere mensen. Maar jongejongejonge. Los van de muziek (die ik prima te pruimen vond voor zo’n avondje, maar zeker niet mijn voorkeur geniet): wat een trieste bende is het toch eigenlijk.

Het lijkt er bij de meeste op dat ze zich een identiteit aanmeten, volledig gebaseerd op hun (gruwelijke dure) kleding smaak. Ik zag Ronnie Flex (toch?) met een vréselijk lelijke jas. Van een of ander Italiaans merk meen ik: Prada. Ik heb het ding eens opgezocht en zag allerlei jassen van dat type (type “spiegeltje”). Ruim boven de 1400 EUR en uitschieters richting de 2000 EUR. En ik kan het niet helpen, maar als ik Prada zie, denk ik al snel “Ga toch niet zo para doen, want ik sta op je Prada-schoen. Caleidoscoop, in je oog – de wereld is weer plat ja, op je bolle bips na”). Heeft trouwens iemand énig idee wat er op zijn glitterblingbling om zijn nek stond? Ik kan het niet lezen. Vond het wel lelijk. Maar dat ben ik.

Goed. Niet helemaal mijn smaak dus. De jas van Kraantje Pappie (serieus…) was wel mooi. North Face, groen. En toen zag ik het pas: Gucci. North Face Gucci. Een serieus buitensportmerk, wat zich verbonden heeft aan een merk die handtasjes voor chihuahua’s maakt. Serieus? Kon ik ook niet meer naar kijken zonder te lachen. Dikke 1300 EUR voor een jas. Dat kost mijn hele garderobe nog niet bij elkaar.

Dan ga ik het nog niet hebben over de kleding van Emma Heesters (haar D&G broek, en natuurlijk de andere broek in de vooropgenomen stukjes wat helemaal niet live was). Zelfde laken een pak.

Kijk: zij hebben de vrijheid om hierin te lopen. En ik heb de vrijheid om het af te zeiken. Want ik vind het belachelijk. Deze mensen hebben allemaal in meer of mindere mate last gehad van de corona-crisis. En collega’s die niet zo bekend zijn als zij. Die op een houtje bijten, een onzeker bestaan leiden. Of lijden. Waarom moet jij dan zo nodig met je garderobe van duizenden euro’s op een podium gaan staan? Een jas van een minimum-maandsalaris? Heb je dat nodig om je goed te voelen? Of om je beter te voelen? Om je succes te laten zien? Is het gesponsord? Is het een combinatie van allemaal? Wil je dat wij het allemaal kopen?

Sorry, beste artiest: als jij een kleding statement wilt maken met een jas van duizenden euro’s en schoenen van vele honderden (als het niet meer is) euro’s, dan neem ik toekomstige klachten over “het gebrek aan inkomsten” door de pandemie toch echt een stuk minder serieus.

Anyway: het jaar zit er bijna op. Tijd voor mijn jaaroverzicht.