Eerder schreef ik al een berichtje over Oekiewoekiestan en Wappiestan.
Oekiewoekiestan is een bijzonder land. Het leven is er goed: de grond is vruchtbaar, het klimaat is stabiel en het weer is normaliter afwisselend. Er zijn goede scholen, goede wegen en een goede gezondheidszorg.
Maar, men is ook tot op het bot verwend in Oekiewoekiestan. De laatste oorlog is bijna 80 jaar geleden. Daarna is er keihard gewerkt aan wederopbouw, mede dankzij de Vriendelijke Buur Vrijstaatiestan.
Vrijstaatiestan was als de dood dat Oekiewoekiestan met zijn buurlanden in de ban zou raken van het politieke vuur van onder andere Wappiestan. Er werd veel geld gestoken in het creëren van nieuwe afzetmarkten, waar veel inwoners uit Vrijstaatiestan hun oorspronkelijke wortels hadden. Men was begaan.
Men had ook gewaarschuwd: Wappiestan is een gevaarlijke drugsdealer. Ze verkopen verschillende vormen van opiaten, met name synthetische varianten, maar ook “natuurlijke” varianten die opnieuw aangroeien.
Wappiestan is zélf een behoorlijke fabrikant van deze synthetische varianten. Na de vorige drugscrisis in de jaren ’70, veroorzaakt door een Kartel van drugsfabrikanten uit het Midden-Oosten. Autoloze zondagen werden ingevoerd en de enorme hoeveelheid gevonden drugs in de bodem van Oekiewoekiestan werd aangesproken om onafhankelijker te worden.
Het was een wonderdrug! Je kunt er huizen mee verwarmen, maar ook kassen. Voedsel is goedkoop, en je kunt exporteren. De marginale kosten zijn vrijwel 0. Een volledige infrastructuur werd uitgerold om de ene drugs te vervangen door de andere drugs.
Oekiewoekiestan raakte verslaafd, nog meer dan eerst. Hele bedrijfstakken werden opgetuigd, een omvangrijke distributie werd op poten gezet. Al snel draaide de hele economie mede dankzij dit wondermiddel op volle toeren.
Een crisis ligt altijd op de loer, maar ach. Dat hoort er bij.
Ondertussen groeide het besef terdege dat deze drugs de wereld behoorlijk beïnvloedt. De gassen verwarmen de wereld, en het geopolitieke centrum werd niet langer overzien. Men besloot, met veel valide redenen om te besluiten te stoppen met het ontginnen van de eigen bronnen voor deze drugs. Een mentale crisis was in delen van Oekiewoekiestan namelijk het gevolg. Gebouwen waren niet langer veilig, mensen slapen slecht. Een gezondheidsprobleem kun je niet oplossen met geld. Dus werd geld, noch veiligheid geboden.
Maar is men wel extreem veel drugs gaan importeren van Wappiestan! Wappiestan leverde graag, en alles was goed. Er is vrijwel niets gedaan aan de afhankelijkheid van de drugs. Dezelfde economiën bleven er op gestoeld – dezelfde infrastructuur werd gebruikt.
Tot de leiders van Wappiestan hun kans schoon zagen: we knijpen de toevoer aan Oekiewoekiestan en de buurlanden af. Er komt minder drugs binnen, maar de prijs gaat omhoog. De afhankelijkheid werd snel verschoven naar dezelfde drugs, maar binnenhalen in kortere tijd. De prijs schiet verder omhoog. In Wappiestan verdienen ze nu méér geld aan de drugs, met minder leveringen. Idem dito voor de andere substituutlanden die bakken met geld verdienen aan deze export.
Maar export en rijkdom voor de één, is import en geldverlies van de ander. Honderden miljarden euro’s aan kapitaal verschuiven van eigenaar en gaan een andere economie in. Tegen de huidige prijzen van deze drugs gaat het zelfs om 10-15% van het BNP. Een deel blijft binnen de economie, omdat de tussenhandel er nog iets aan verdient. Het meeste vloeit weg uit de economie – en komt nooit meer terug.
Om de afkickverschijnselen te voorkomen, dragen de burgers truien. Bedrijven verbruiken minder, of liggen zelfs helemaal stil. Met alle rampzalige gevolgen die dit kan hebben voor de werknemers van Oekiewoekiestan.
Een verstandig mens zou zeggen: kick allemaal af, nu , direct, vandaag, cold Turkey. Maar dat kan niet. De afkickverschijnselen van deze drug zijn zó groot dat dit leidt tot de dood van de patiënten. Zonder deze drugs is er op grote tijden van de dag geen productie mogelijk, van niets.
Ondertussen is de wereld keihard aan het veranderen. Ongekend snel. In diverse landen zijn er problemen met de drugsvoorziening. Door droogte, door hitte, door te hoge vraag. Door een combinatie. Solidariteit tussen landen wordt op de proef gesteld, leiders zijn incapabel om de problemen te voorkomen. Niet alleen door het drugsprobleem. Nee, er zijn vele crisissen tegelijkertijd aan de gang. Hele beroepsgroepen blokkeren wegen in Oekiewoekiestan. Er zijn er zelfs veel die de vlag van ándere landen ondersteboven hangen.
Er is zelfs één land dermate solidair met Oekiewoekiestan, dat ze de Oekiewoekiestaanse vlag overdwards ophangen aan al hun overheidsgebouwen.
Het is een zooitje. Niemand ziet een uitweg – en het is te laat voor alternatieven op dit moment. Het is hopen op een zachte winter, met veel wind en regen.