Emigreren deel 2

Eerder deze zomer (oh wacht, het is herfst) deelde ik het al: we gaan emigreren. Over een jaar of 15, als de jongste oud genoeg is om haar eigen keuzes te maken. Tot op zekere hoogte.

Er kwamen vragen over het proces wat we gaan doorlopen en de keuzes die we maken. Die zijn nu veelal abstract, maar zullen steeds concreter worden.

Het gebied is vrij concreet: op een dag rijden van Nederland maximaal en in het hooggebergte. Niet in Oostenrijk dus en vanwege de kosten ook niet in Zwitserland. Meer concreet: Aostavallei in het noordwesten van Italië, Chamonix, Bourg Saint Maurice (Tarentaise-Beaufort).

Zonnig, met echte seizoenen en leuke dorpjes. Daar willen we iets bouwen of flink verbouwen. Maar stap 1 zal zijn dat we in de aankomende paar jaar een keer een appartementje kopen. Dan kunnen we daar zelf heen en het af en toe verhuren.

Dat appartement willen we houden, evenals ons huis in Nederland. En de andere woning en onze Nederlandse woning willen we bij voorkeur niet verhuren. Daar mogen de kinderen wonen, bijvoorbeeld.

Enfin, er moet nog heel wat water door de Rijn (of Rhone) voordat we zover zijn…maar met mijn recente promoties is het wel weer een stapje dichterbij gekomen!

Koekenbakkers in het team…

Om met de deur in huis te vallen: Geldsnor is manager bij een bedrijf. Dat ben ik nog niet zo lang (maar was ik daarvoor wel bij andere bedrijven). Voor sommige mensen is “manager” een vies woord, waar soms een smaakje aan hangt van mannen in pakken die een makkelijk leven leiden en andere mensen het werk op laten knappen.
Ik hoop dat ik daar niet bij hoor: ik werk efficiënt en vrij veel. Er komt veel werk uit mijn handen, en echt niet alleen uit het aansturen van andere mensen. Dat is wel mijn primaire functie: anderen in hun kracht zetten zodat zij het beste kunnen presteren. Al ben ik wat allergisch voor dit soort Bullshit-Bingo termen…

En soms, soms gaat het fout. Door mysterieuze redenen is er in de zomerperiode iemand aangenomen in mijn team – zonder dat ik er iets vanaf wist. Dat is een blogpost op zich, maar geeft wellicht iets teveel weg van mijn werksituatie, werkgever en dus mijzelf.
Maar is dus iemand aangenomen, die enige tijd geleden begonnen is.

Bij de eerste kennismaking zat de sfeer er meteen goed in. “Ik kom niet voor een specifieke rol en ik weet niet of ik je naam ga onthouden”. Nou, dat denk ik wel…Want ik ben je direct leidinggevende.
De beste man, type Boomer, had een schat aan ervaring. Hij was zó goed, dat een collega van mij tegen hem zei: “jij bent wel écht goed he?”. Dit beaamde hij – in plaats van de “clue” op te pakken.

Enfin: hij kon wel wat dingen in Jip & Janneke taal uitleggen, zei hij tegen een collega. Die er al 25 jaar zit. Zodat zij het ook zou begrijpen. Letterlijke woorden. Het hieruit voortvloeiende dedain en kleinerende was stekend en pijnlijk.
Mevrouw in kwestie is mijn rechterhand; zonder haar kan ik mijn werk niet doen. Maar ze zat enorm met de situatie in haar maag. Ze waren altijd allebei vroeg op kantoor, en ze moest eerst 30 minuten (zonder te overdrijven) aan gezever aanhoren. Ze zag enorm op tegen het aanwezig zijn samen met hem.

Uiteraard hebben we persoon in kwestie aangesproken op zijn gedrag. In vrij directe zin, maar het hielp niets. Toen heb ik hem nog meegenomen op een zakenreis. Een buitengewoon vervelende zakenreis uiteindelijk, vooral voor hem. Het bleek namelijk dat hij ook vakinhoudelijk niet sterk was. Geen bruggen slaan, en zelfs irritaties opwekken bij de andere partij. Niet luisteren naar de gesprekken en vragen stellen die al beantwoord zijn. Of stukken van het verhaal proberen samen te vatten, om terug te horen: Maar dát heb ik niet gezegd!

Na enkele weken heb ik hem de laan uitgestuurd. Een lastige situatie: ik kan de capaciteit op mijn afdeling heel goed gebruiken. Maar ten koste van wat? Tegelijkertijd realiseer ik me terdege dat mijn beslissing een verregaande invloed heeft op zijn leven. Zijn weekend zag er opeens een heel stuk anders uit dan hij die ochtend bedacht had. Kortom: niet leuk, maar wel noodzakelijk.

En daar zit het verschil met mijn voorgaande job. Daar was ik verantwoordelijk voor mijn werk, en mijn resultaat. Als manager ben ik verantwoordelijk voor mijn werk, en dat van het hele team. Maar ook voor het welzijn van mijn team. Dat is een grote verantwoordelijkheid, omdat werk en inkomen nu eenmaal een belangrijke rol speelt in het leven van de mensen met wie je werkt.

Dat is allemaal weer even (terug) wennen aan de situatie. Een situatie die je erft van je voorganger, en waar je zelf nu ook een mening over moet hebben.
Gelukkig lijken mijn collega’s redelijk tevreden met mij en hebben ze me uitvoerig bedankt voor het (snel) nemen van adequate maatregelen. En zo ging ik toch goed mijn weekend in!

Minimumloon naar 16 EUR(!)

Tegenwoordig volg ik het nieuws slechts vanaf de zijlijn. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik hooguit 1x per week het journaal kijk en nooit naar de radio luister. Slechts sporadisch lees ik nieuws-websites en ik zit dus een beetje buiten alle bubbels.

Dat komt simpelweg omdat ik er weinig tijd voor heb, en het gros me simpelweg niet interesseert. Zo las ik gister dat een McKinsey-consultant met een Shell-verleden die de KLM gered heeft met miljarden aan staatssteun nota bene eurocommisaris voor Klimaat wordt. Dat is alsof je Willem Holleder minister van justitie maakt en Taghi aanstelt als burgemeester van Amsterdam.

Anyway. Het minimumloon. Ik heb vernomen dat er is voorgesteld om het minimumloon te verhogen naar 16 EUR. Lieve mensen! Dat is 36.000 EUR per jaar (incl. vakantiegeld, gebaseerd op een fatsoenlijke werkweek van 40 uur). Dat gaat toch helemaal nergens meer over? Dat noemden we enkele jaren geleden “modaal”.

Ik vraag me ook af of mensen zich realiseren wat dat betekent. Los van de invloed op belastingen en toeslagen. Het duwt namelijk ook alle overige lonen omhoog. En er zijn nogal wat mensen die geen 16 EUR per uur verdienen. Er zijn ook (veel) CAO’s waar geen jeugdschalen meer bestaan. Iedere schoolverlater zou dan een salaris kunnen verdienen wat hoger is dan een gemiddeld Afrikaans dorp bij elkaar opgeteld.

Dat heeft op zijn beurt de noodzakelijke consequenties: kosten rijzen de pan uit. Ook voor de mensen met minimumloon. Toeslagen moeten terugbetaald worden, en we kennen allemaal de volstrekte incompetentie van de Belastingdienst. Dat gaat nooit goed – en ook daar zullen de vakantiekrachten in de kelders in Apeldoorn 16 EUR per uur betaald krijgen om blauwe enveloppen dicht te likken.

Het is kort gezegd niet het meest zaligmakende idee, maar wel lekker om stemmen te trekken bij mensen die niet verder denken.
Overigens geldt hetzelfde voor het waanzinnige plan om de accijns niet op te laten lopen. Onder het mom “daar profiteren de minima van”, terwijl het veruit ten goede komt aan de mensen met de grootste portemonnee. “Rijke” mensen rijden veel meer met de auto én vertonen weinig tot geen prijselasticiteit. Dat geld kun je dus gebruiken voor andere dingen.

Iets soortgelijks geldt ook de energiebelasting, maar daar laat ik me maar niet over uit. Oké, dan toch wel.
De energiebelasting op gas gaat omhoog. Oók voor energiecentrales, die hun stroom weer gaan verkopen en daar ook weer energiebelasting over wordt betaald. Goed idee, op zich. Ware het niet dat je enerzijds vooral de armste mensen treft. De tochtige huurwoningen, zonder zonnepanelen en isolatie.
De meer welgestelde mensen wonen in energieneutrale woningen, met veel zonnepanelen en isolatie, en gebruiken nauwelijks gas. En de energiebelasting op elektriciteit wordt juist verlaagd!

Steenmarters op het dak…

Er valt tegenwoordig nauwelijks nog aan te ontkomen: marters. Overal hoor je dat auto’s of woningen beschadigd raken door deze beschermde diersoort.

Eerder waren de auto’s van buren al de klos. Wij zijn de dans altijd ontsprongen. Of dit kwam door onze eigen roofdieren (honden) of het hoge piepgeluid van opladende auto’s of de herrie van kinderen weet ik niet.

Maar sinds enige tijd horen we geluiden onder de dakpannen. Alleen ’s nachts: vogels zijn dan niet actief. Het rommelt, het scheurt, het bonkt. Het springt met 4 poten en is redelijk groot.

Katten hoor je niet en hebben er niets te zoeken. Ratten zijn kleiner, lopen anders en kunnen er niet op komen door de grote overstek. Maar marters…die kunnen klimmen en springen en zijn behendig met een overstek.

Tot zover zijn het hypotheses: zien doen we het niet. Vandaag heb ik de beveiligingscameras anders ingesteld (jep, mijn huis heeft camerabewaking rondom) en hoop ik te kunnen zien wat het is en waar het vandaan komt. De marterborstels zijn besteld, maar hebben 2 weken levertijd…hopen dat het werkt.

Marters hebben wel een voordeel: ze vreten de ratten op. En dat is dan weer prima!

Prinsjesdag: Roderick Zevenvinker wordt weer overgeslagen

Verkiezingen en Prinsjesdag. Vlak na elkaar… het is weer smullen met diepgaand geneuzel in Den Haag. De tijd van het jaar dat het platteland er toe doet en dat er volop gesproken wordt over Jan Modaal.

Jan Modaal, die er x procent op vooruit of achteruit gaat in theoretische rekensommen. Alsof er geen sprake is van oplopende salarissen bijvoorbeeld. Sowieso is de kans dat Jan Modaal volgend jaar een ander leven leidt aanwezig. Een scheiding zit in een klein hoekje.

Gezin Geldsnor komt nooit voor in koopkrachtplaatjes. 3 kinderen, koophuis en grofweg 5x Modaal betekent dat wij een niet interessante groep zijn voor politici.

Wij hebben dan ook weinig te klagen zegt men. Vooral bij mensen voor wie nivelleren een feestje is. Wij vallen in de categorie Roderick Zevenvinker. Overal buiten. En dat is prima.

Geldsnor heeft promotie gemaakt

Het is alweer een tijdje geleden dat ik ben begonnen bij een nieuwe werkgever. Een dik half jaar.
Dit bevalt me bijzonder goed, ondanks het flinke woon-werkverkeer en het regelmatige reizen. Maar het hoort er bij.

Al snel, na enkele weken, bleek dat een collega voornemes was te vertrekken. Het was een “no-brainer” dat ik zijn functie over zou nemen: die sloot feitelijk veel beter aan bij mijn ervaring en interesses. Moet je nagaan hoeveel lol ik sindsdien heb gehad. Dit was nóg leuker!

Maar: enkele weken voor de vakantie liet mijn leidinggevende weten dat ook hij ging vertrekken. Soms komt het toevallig zo uit. Na een hoop onderhandelingen en gesprekken (geintje, het was 10 minuten) is ook dat beklonken: ik heb zijn functie overgenomen.

Nu mag ik mij (wederom) toevoegen aan het rijtje “managers”. Met flinke uitdagingen op zowel economisch als personeel vlak. Het was en is een bijzonder drukke tijd met héél veel onderwerpen waar ik mee bezig ben. Ook omdat ik binnen het bedrijf waar ik werk nog niet zoveel ervaring heb en ook daar lerende ben.

Maar goed: de ballen zijn nog steeds in de lucht en de collega’s waren erg opgelucht toen we ze vertelden dat ik hun manager zou worden.

Uiteraard legt het ook geen windeieren: het brutoloon stijgt een kleine 18% dit jaar en nog eens 15% volgend jaar, los van eventuele CAO-verhogingen.

De tuin beregenen: grondwater of toch maar de kraan?

Al eerder heb ik het verzoek gekregen om een berekening te maken voor bovenstaand onderwerp. Wat is nu goedkoper, een grondwaterpomp of water uit de kraan om de tuin te beregenen.
Dat is natuurlijk vrij eenvoudig uit te rekenen, en dus doe ik het. Zelf hebben wij géén grondwaterput en het grootste deel van de tuin beregen ik hemelaal nooit.
Om een doodsimpele reden: gras overleeft het wel (en een gazon hoef je dus niet te sproeien). De rest van de tuin krijgt water uit de regentonnen en een deel van de tuin ligt iets verdiept en daar komen de hemelwaterafvoeren in uit. Daar is het dus vrijwel altijd nat (of in ieder geval natter).

Maar soms is de regenton leeg. Dat speelde vooral in juni, toen het een maand lang simpelweg droog was. Om de beukenhaag te behouden heeft die wel regelmatig water gehad. Het is immers zonde om deze dood te laten gaan en beuken houden niet zo van droogte. Als ze ouder zijn kunnen ze er aardig tegen, maar deze haag is vorig jaar aangeplant.

Los van de kosten valt er nog wel meer te zeggen over beregenen: zo zou je kunnen stellen dat het zonde is om dit met kraanwater te doen. Het is immers goed drinkwater, en daar is een hoop energie ingestoken om dit te maken.
En dat is ook waar (en daarom gebruiken wij weinig water).

Maar je kunt ook een ander standpunt innemen: grondwateronttrekking van particulieren gebeurd “niet-transparant”. Het wordt simpelweg niet gemonitord. Maar het heeft wél effect op de grondwaterspiegel. Beregenen met kraanwater is wellicht zonde, maar in ieder geval wordt dit geregistreerd. Het geeft dus een beter inzicht met wat er allemaal gebeurd met het grondwater. Enfin:

De Business case: pompen of verzuipen

Om deze berekening te maken heb ik wat aannames moeten doen. Zo heb ik geleerd dat een beetje grondwaterpomp minimaal 100 EUR kost en een WHOPPING! 3.000 liter water of meer per uur oplevert. Daar staat dan bij “geschikt voor tuin tot 100m2”. Met andere woorden: Geldsnor zou er niets aan hebben, maar een beetje stadsmens misschien nog wel.

Dit type pompen heeft een vermogen van 800W. Ik ga uit van 1x per week beregenen, 3 uur lang. 9.000 liter water dus en een verbruik van 2.4kwh per week. Dit in de hele zomerperiode: van mei t/m september. Voor het gemak dus 20 weken.

In 20 weken valt het elektriciteitsverbruik wel mee. 48kwh valt in de marge en kost je hooguit 2 tientjes.
De pomp zelf gaat wellicht 10 jaar mee; de afschrijving van de pomp is per jaar dus nog een keer een tientje.
In zijn totaliteit kost het beregenen met grondwater een kleine 30 EUR per jaar.

Water uit de kraan kost ongeveer 1,25 EUR per m3. Voor 30 EUR kun je dus 24.000 liter water kopen. Met hetzelfde sproeiregiment heb je echter 180 m3 per jaar nodig en dat kost al snel 200 EUR.

Zuiver in de verbruikskosten en als je héél véél water oppompt, is een waterpomp dus goedkoper.
Maar: hierbij hou ik geen rekening met alle leuke gadgets die je kunt kopen. Leidingen, aansluitmateriaal, een aansturingscomputer. En ook het slaan van een grondwaterput (rond de 400 EUR voor 7 meter) is niet meegenomen.

Al met al: een jaartje of 2-3 voordat de grondwaterpomp is terugverdiend. Mits je 9.000 liter water sproeit op je tuin, per week.

Is 9000 liter veel?

Dan komen we bij een andere vraag: is dat een beetje een gangbaar volume? Dat wil ik wel even in perspectief plaatsen.
9000 liter, op een oppervlakte van 100m2, is gelijk aan 90mm neerslag. Als je dit 20 weken lang zou doen, dan heb je 1800mm “neerslag” toegevoegd aan je tuin.
In Nederland valt tussen de 800-1000mm neerslag per jaar (enigszins afhankelijk van de regio).
Met andere woorden: 1x per week 9m3 water in je tuintje dumpen is totaal overbodige nonsens, tenzij je een kwekerij met tropische planten hebt. Voor alle andere mensen volstaat het gietertje om te voorkomen dat je planten kapot gaan bij droogte.

Dat noemen wij “Darwinistisch tuinieren”. Dat wat het hier niet overleefd, hoort hier niet…

(noot: een paar tegeltjes wippen is ook erg goed voor de grond, evenals deze bedekt houden met beplanting)

Waterverbruik terug op het niveau van 2017

Begin september is het tijd om onze waterstanden door te geven. Dit doen we al zo lang als dat we in dit dorp wonen en dat is inmiddels al ruim 12 jaar. In die tijd zijn we weliswaar verhuisd, maar dat heeft geen invloed op ons waterverbruik.
Immers, de grootste invloed op ons waterverbruik is het aantal personen in ons huishouden en de tuin. En onze tuin is nagenoeg net zo groot als onze vorige tuin.

Maar goed: het waterverbruik dus. We hebben de afgelopen 12 maanden aanzienlijk minder water verbruikt dan vorige jaren. -7,75% en daarmee zijn we terug op het niveau van 2017.
Dat vind ik een aardige prestatie. In die tussenliggende jaren is ons gezin namelijk wel gegroeid van 3 naar 5 personen.

Ons gemiddelde waterverbruik is teruggelopen tot 65 liter per persoon per dag. Met de gemiddelde waardes die ik kan vinden (die sterk beïnvloedt worden door gezinsgrootte, waarbij grote gezinnen véél efficiënter zijn dan kleine gezinnen per persoon), ben ik niet ontevreden.

Zeker als je bedenkt dat we in juni een zwembad hebben gevuld (4000 liter) en toen ook af en toe de voortuin beregend hebben om de beukenhaag te redden. De rest van de zomer was dit niet meer nodig…
En als je bedenkt dat we vorig jaar 2 weken langer op vakantie waren dan dit jaar (en dat is toch 4% van een jaar), dan is het helemaal wel redelijk!

Tegelijkertijd zal er weinig ruimte zijn voor verbetering. We werken af en toe thuis, maar hebben ook meer was. Er wordt tegenwoordig gevoetbald, getennist en de kleren worden steeds groter (omdat die sprinkhanenplaag maar blijft groeien en er passen minder kleren met maat 134 in de wasmachine dan van 110 of 96…).

Op naar een nieuw “waterjaar”, waarbij ik het in ieder geval niet al te ver wil laten oplopen…

LinkedIn-lol

In mijn werkzame leven ben ik een frequent, maar niet fanatiek, Linkedin gebruiker. Het is handig om sollicitanten te bekijken en eventuele gemeenschappelijke connecties te onderzoeken.
De occassionele Chinees die me van alles probeert te verkopen met de meest exotische namen neem ik op de koop toe.

Vandaag las ik iets van de schrijver Hans Siepel. Ik citeer letterlijk zijn bericht.

“Dienstmedeling voor de politieke klimaatdrammers. Lezen graag! En wilt u vervolgens uitleggen aan de Nederlandse burgers, tegen de achtergrond van deze China-plannen, waarom u het gerechtvaardigd en moreel verantwoord vindt om de goedwillende en goudeerlijke mensen van dit land op te zadelen met plannen, maatregelen en dictaten die het gewone leven van miljoenen kapot maakt en in NIETS een bijdrage levert aan het herstel van het klimaat?

Mocht u geen afdoende antwoorden hebben, wilt u dan de GRONDWET nog eens heel goed lezen. Dan leest u dat u als politiek bent ingehuurd om de belangen van de inwoners van dit land te dienen. Kunt u dan vervolgens aan de kiezers uitleggen waarom u uw politieke ‘reet’ afveegt met de grondwet en de belangen van miljoenen ‘gewone’ mensen, en zich gedraagt als de ‘vijand’ van de grondwet en de inwoners van dit land? Dank u. Einde dienstmedeling.

P.s. Hallo gerechtelijke macht. Bestaat u nog of kan het u ook geen ruk meer schelen dat de samenleving door klimaatpolitici naar god wordt geholpen? Met als motto WIJ als rechtelijke macht zitten hier gezellig en oké. Laten we dan alvast een ding afspreken. Bespaar ons straks, als alles kapot is gemaakt, uw excuses voor uw wegkijken en normaal maken ervan. We weten inmiddels na zovele excuses van institutionele spelers over hun duister oorlogs- en slavernijverleden dat ze NIKS waard zijn en te rubriceren zijn onder de categorie narcistische compassie!”

De beste man is schrijver, communicatie-adviseur, media-trainer en docent. En dat vind ik hilarisch en treurig tegelijk.
Als communicatie-adviseur lijkt me bovenstaand epistel alleen maar schadelijk. Niet zozeer vanwege de mening: de mag iedereen hebben en uitten.

Maar wel vanwege het gebrek aan stijlvormen en klaarblijkelijk een gebrek aan mogelijkheden om effectief te communiceren. Een dergelijk schrijven uit meer woede en frustratie dan dat het iemand zal overtuigen van wat dan ook. Ergo: je bereikt er niets mee, maar laat je wel kennen.
Als anonieme blogger kun je nog wel eens een “rant” schrijven. Als niet-anonieme LinkedIn gebruiker wiens beroep het is om te schrijven en te communiceren, lijkt het me minder waardevol.

Maar ik heb er ook wel lol om. Het geeft een inzicht in een volstrekt andere bubbel dan waar ik in zit. Voor de LinkedIn-kenners: de man heeft geen gemeenschappelijke connecties met mij en zélfs geen 2e graads connecties. Voor de kenners van de theorie “six degrees of separation” is dat helemaal uitzonderlijk; ik heb duizenden contacten via LinkedIn (grote kans dat een deel van mijn vaste bezoekers mij latent kent).

Enfin. Het is vrijdagmiddag. Ik ga naar huis.

Flink tegenvallende zomer. Of niet?

Voor mijn gevoel, en ik denk dat velen dit gevoel met mij delen, is 2023 een matige zomer. Vooral veel regen en relatieve koelte.

Ik wilde hier dan ook een flinke klaagzang gaan schrijven. Over de verregende zomer, over het pestweer en de kou. Maar: het is helemaal geen koele zomer!
In Nederland worden doorgaans de cijfers van De Bilt gebruikt om weer te duiden. Een lange meetreeks en redelijk centraal gelegen. Niet helemaal relevant voor mij: in mijn regio zijn de zomers nadrukkelijk warmer dan het verder naar het noordwesten gelegen De Bilt. Maar toch: deze zomer scoort gewoon een top5 notering op het gebied van warmste zomers sinds 1901!
Als je er over nadenkt is dit ook niet zo gek. Alleen lang geleden…Juni was de warmste sinds het begin van de metingen. Het oude record (van 2021) is verbroken met maar liefst 1.2°C tot 19.4°C. Ruim 3 graden boven de “normaal” (1991-2020). In die “normaal” zitten ook de hete juni maanden van 2017 (op dat moment recordhouder) en 2019 (op dat moment recordhouder) en 2018 en 2020 (op het moment een 9e en 10e plaats).
Juli daarentegen scoorde maar nét onder de norm (0.1C afwijking) en ook augustus zal op of iets onder de norm eindigen (met nog 6 dagen te gaan is dat een inschatting).

Gemiddeld is de zomer ook niet zo nat, zelfs nog droger dan normaal. Toegegeven: dit is vooral dankzij een gebrek aan regen in juni en lokaal zijn de verschillen enorm. Mijn dichtstbijzijnde KNMI station (Arcen) is 30% natter dan normaal.
Ook is de hoeveelheid zonneschijn naar mijn gevoel matig. Maar wederom is gevoel bedrieglijk, althans afgemeten aan de opbrengst van de zonnepanelen, hieronder in kwh aangegeven.
2020: 3600
2021: 3401
2022: 4100
2023*: 3700

Augustus duurt nog een paar dagen en het is dus niet definitief. Maar het lijkt voorzichtig een tweede plek op te leveren (we wonen pas 4 zomers in dit huis). Het valt dus wel mee…

Het elektriciteitsverbruik zelf valt wel wat tegen: de hittegolf in juni en de tweede begin juli hebben “genoodzaakt” tot relatief veel gebruik van de airco’s op de bovenverdieping & zolder. Het totale verbruik lag daarmee 10% hoger (2600kwh vs. 2400 in voorgaande jaren) dan normaal. Al wordt dat ook beïnvloed door het feit dat we vorig jaar 4 weken op vakantie waren en dit jaar net iets meer dan 2 weken. Weken waarin we dus wel werkten en de auto’s geladen hebben, plus overig gebruik.
Enfin, lang verhaal kort: het gevoel laat je vaak in de steek.