Verleidingen weerstaan

Snor 2 reacties

Afgelopen weekend ligt al weer een poosje achter ons: vandaag komt tenslotte Zaagmans al weer langs. Maar het afgelopen weekend was saai! Het was slecht weer, het heeft vrijwel het hele weekend geregend hier. Zaterdagochtend was ik nog even in de tuin bezig geweest en daarna binnen aan de slag. Maar ik had Dochterdienst, want Lieftallige Echtgenote ging met Zoon naar de zwemles. Mijn schoonmoeder kwam om op de meiden te letten, maar de meiden gingen om beurten naar bed. Klussen op zolder voor de zolderverbouwing was daarmee helaas onmogelijk: dat maakt teveel herrie.

Zaterdag was dus een gare, saaie dag. Een hangdag. Als de Snor érgens een hekel aan heeft, dan is het hangen! Vreselijk. Ik kan niet stilzitten, ik doe dat ook weinig. Door het vele hangen en het voortkabbelen van de dag werden we moe, zeurderig, hangerig. We hadden geen zin om te koken. Eten bestellen dan maar? Nee! Met grote doch gepaste trots kan ik mededelen dat wij gewoon gekookt hebben.

Lieftallige Echtgenote had zich er toe gezet om rösti te maken, groente te koken en een stukje vlees(vervanger) te bakken.

In de avond ben ik zelfs nog gaan hardlopen, al was het maar een rondje van 5km. En ik deed er (te) lang over. Maar het is beter dan op de bank zitten.

Maar ook zondag werd saai. De kinderen waren vroeg wakker, het weer was bedorven als een pak koekjes dat te lang open is: klef. Het regende, alles was nat en modderig. Maar in de middag zijn we toch een rondje gaan wandelen. Het was maar 2km, maar opnieuw: het is beter dan stilzitten op de bank. In de middag deelde Lieftallige Echtgenote mee dat zij geen zin had om te koken. Of we niet wat te eten konden bestellen. Maar…Ik had vandaag wel zin om te koken.

Ik heb heerlijke hamburgers gemaakt van rundergehakt, walnoten, geraspte kaas, cashewnoten en uitjes. En dat op een gegrilld broodje, met zelfgemaakte frieten en broccoli. Toch heel wat beter dan een kleffe vette hap laten bezorgen.

Ondanks dat het weekend vrij saai was, ben ik toch blij dat we geen eten hebben laten bezorgen. Ons eigen eten was eigenlijk veel lekkerder, zeker gezonder en absoluut goedkoper.
Gister ben ik wel op & neer naar de zaak geweest en heb ik de verleiding niet kunnen weerstaan…Het werd een klein reepje Milka en een zak Droptikkels. Mijn achilleshiel…Ik denk dat ik zonder Droptikkels ik tientallen kilo’s lichter zou zijn.

Buitenschilderwerk: zal ik het uitbesteden?

Snor 8 reacties

Casa Geldsnor is een fijn huis zoals ik al vaker heb gesteld. Maar er moet wel geschilderd worden aan de buitenzijde, en ook aan de binnenkant hebben we nog wel wat deuren die een likje verdienen. Maar, ons huis heeft op de benedenverdieping 10 ramen & kozijnen, een voordeur, een achterdeur en een dubbele openslaande tuindeur.

En dat is nog niet het ergste: al deze ramen & kozijnen zijn voorzien van een vakverdeling: ieder raam is opgedeeld in 4 kleinere ruitjes. Héél veel schilderwerk dus. De bovenverdieping heeft 7 ramen met een soortgelijke verdeling. En we hebben overal houten boeiboorden. En daarbij komt óók nog eens de garage met 2 deuren (met vakverdeling!) en nog 2 ramen (met vakverdeling). Binnenshuis hebben we 14 massieve houten deuren in aluminiumkozijnen.

En nu moet je weten: Geldsnor is best wel reuzehandig. Waterleidingen, gas, elektra, tussenwandjes: ik doe het allemaal. Schilderen kán ik ook best aardig met een zeer vaste hand. Ik heb nog nooit iets afgeplakt, want het is niet nodig. Maar ik heb me er toch een ongelooflijke bloedhekel aan…! We hebben dus een lokale schilder gezocht om langs te komen om een offerte te maken. Op basis daarvan ga ik bepalen of ik het zelf ga doen, of ga laten doen. Lieftallige Echtgenote heeft haar keuze al gemaakt, maar het doet mij wel wat pijn, afhankelijk van de kosten uiteraard.

Welk werk besteed jij uit?

Een nieuwe keuken

Snor 22 reacties

Bijna 2 jaar geleden hebben we ons huidige huis gekocht. Het was nogal niet onze smaak, dus we hebben vrijwel alles aangepakt: nieuwe vloeren, het dak vol met zonnepanelen, een laadpaal voor de auto’s, vloerverwarming, nieuwe meterkast, airco overal, een nieuwe badkamer inclusief het slopen van een dragende muur, alles laten stucadoren. Enfin: vrijwel alles dus.

Maar niet de keuken. Daar hebben we niets aan gewijzigd, behalve een nieuwe afzuigkap omdat de oude zo vies was dat ik daar zelfs niet in de buurt durfde te komen. Maar inmiddels zijn we er vrijwel uit wat we willen. Eén klein probleempje: we hebben een vrij dure smaak. Een offerte hebben we nog niet, maar we willen een Bora X Pure kookplaat die naar verluidt 4000 EUR kost. Een composiet werkblad, voor ongeveer 500 EUR per strekkende meter. Een quooker. Een nieuwe (of eigenlijk extra) oven. Ik heb voorzichtig het een en ander bij elkaar opgeteld en we komen uit, zonder een offerte gehad te hebben op een bandbreedte van 16.000 tot 20.000 EUR. Hier komt het stucadoren van de keuken en het aanleggen van de extra benodigde elektriciteit nog eens bij. Elektriciteit kán ik wel zelf, maar een 3-fase Perilex waag ik me dan weer niet aan. Stucadoren kan ik niet.

En dit past dan weliswaar in de bankrekening, maar niet zo goed bij onze principes. We gaan het zien, waar het op uitkomt. Mogelijk stappen we af van de Bora en gaan we voor een ander (goedkoper) merk. Aan de andere kant is dit een uitgave voor tientallen jaren en koken wij graag en is de keuken wel het centrum van ons grote gezin.

Vroeger had ik dromen

Snor 3 reacties

Geldsnor is midden dertig, geboren in het midden van de jaren ’80 dus. Opgegroeid in de 90’s. Een prachtige tijd. Een tijd waarin ik heel veel dromen had. Ik wilde bioloog worden, of arts, of eigenlijk had ik geen idee. Als ik de Tour de France keek ging ik direct daarna zelf een rondje fietsen, in de waan dat ik ook een wielrenner zou kunnen worden. Dat hield ik me ook écht voor. En dat soort dingen heb ik me lang voorgehouden: als ik maar genoeg zou trainen, dan zou ik ook een topsporter kunnen zijn. En als ik mijn best deed, man, dan was het gymnasium een eitje en een universiteit voor mietjes.

Er was alleen een probleem: ik was nogal geen volhouder. Ik ben (was) lui. Ik fietste 10x, ging 5x hardlopen. Of 3 maanden lang 3x per week. Maar dan zou ik stoppen. Het was immers makkelijker te roepen dat ik het ook wel zou kunnen als ik het wilde, dan daadwerkelijk offers te brengen om het ook te bewijzen. In mijn hoofd was het beter om te blijven zitten op het VWO dan over te gaan op de HAVO. En toen ik in militaire dienst ging (vrijwillig dus) heb ik gekozen voor een elite-eenheid; het zou geen schande zijn als ik dat niet zou halen.

Noem het een vorm van faalangst. Noem het luiheid. Noem het zelfgenoegzaamheid. Ik droomde mijn dromen maar voerde ze nooit uit. Mijn dromen waar altijd de grootste. Hardlopen ging óf om marathons, of om bijvoorbeeld 5km in 15 minuten. Wandeltochten gaan niet om het Pieterpad, maar de Pacific Crest Trail. Fietsen gaat niet om een rondje in de buurt, maar moet meteen over een flinke Alpencol of liever meer.

Nu denk ik: ik had mijn dromen. Waarom voer ik ze niet uit? Ik heb een hele bucketlist opgesteld (op sportief vlak) waarvoor ik geen smoesjes en geen excuses meer zoek. Niet meer accepteer. Ik wil een vol leven met veel ervaringen. De dingen die ik wél heb gedaan hebben mij veel plezier gebracht en tot op zekere hoogte “succes”: een afgeronde HBO-opleiding en een universitaire master. Ik heb diverse (halve en hele) marathons gelopen, ultra-runs (100km), vele Alpencols bedwongen en een aantal flinke hiketochten in de Alpen en de Himalaya volbracht. Mijn dromen zijn nog groter dan dat. Maar waarom zou ik niet beginnen met “kleine” stapjes, samen met de kinderen, om mijn leven op deze manier meer diepgang te geven?

In mei gaan we een aantal dagen op fietsvakantie (ik en de 2 oudste kinderen). Dat is een goede stap. Ook willen we het Pieterpad lopen, in etappes, met een bolderkar en alle drie de kinderen. Het leven is fantastisch – laten we stoppen met dromen en actie ondernemen, voordat de tijd tussen onze handen doorglipt.

Bwoehoehoe: inflatie 1.9% in maart

Snor Een reactie plaatsen

Eén van mijn favoriete onderwerpen is inflatie. Volgens het CBS werd het leven in maart 1.9% duurder dan een jaar eerder. Ik citeer Nu.nl:
“Het dagelijks leven is in de afgelopen maand bijna 2 procent duurder geworden ten opzichte van een jaar eerder. De inflatie kwam in maart uit op 1,9 procent, meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) donderdag. Brandstof en kleding waren duurder, voeding juist goedkoper.”

Leuk detail in de eerste zin: het dagelijks leven. Is dat wel zo? Dit soort berichtgeving voedt de gedachte dat het leven almaar duurder wordt. En dat vind ik grappig. Want het is natuurlijk (gedeeltelijk) nonsens.
Ten eerste is het kopen van kleding geen dagelijkse aangelegenheid, al denkt mijn vrouw daar soms anders over. Ook het kopen van brandstof of veranderende energieprijzen hebben geen invloed op je dagelijkse kosten. Wekelijks, misschien. In het geval van energieprijzen is de kans erg klein dat je “last” (of profijt) hebt van veranderende energieprijzen. Onder de streep beïnvloedt dit laatste alleen de winstgevendheid van de energiemaatschappij maar heeft het geen invloed op jouw maandelijkse rekening (tenzij je een volledig variabel contract hebt, leuk dat je leest Kleine Minderheid).

Maar goed , neem nu de casus van Huize Geldsnor. Wij tanken zelden of nooit. De meest gebruikte auto is volledig elektrisch, de andere auto is een plugin-hybride en lust maar zeer zelden een slokje benzine. Daarbij bestaat het dak van Huize Geldsnor (en Garage Geldsnor) uit 32 zonnepanelen met een vermogen van 9600wp. Jep, als de zon schijnt lever ik bijna 10kw vermogen en > 60kwh per dag in de periode maart-september. Daarbuiten liggen de recordwaardes iets lager (en zijn er minder zonnige dagen), maar is het nog altijd zéér aanzienlijk.

Dit betekent dat in mijn geval dat de stijgende energieprijzen & brandstofprijzen vrijwel exact 0% invloed hebben op mijn kosten en uitgaven. Fijn! Dit overigens nog los van het feit dat elektriciteit 2.4% goedkoper was (tegen gas 5.2% duurder). Elektriciteit bepaald 73% van mijn energierekening, en gas 27%. In mijn huishouden betekent dit dat gas 37.5 EUR per jaar duurder zou zijn geworden en elektriciteit 46.63 EUR goedkoper. Dus zelfs bij een variabel tarief en géén zonnepanelen is er geen sprake van “stijgende energieprijzen”.
Dan kijk ik naar kleding: de standaarddeviatie in uitgaven aan kleding is dermate groot (98 EUR) en het bedrag dermate klein (154.95 EUR gemiddeld per maand, gemeten vanaf 1 januari 2018) dat een stijging van 2.7% in de prijzen volledig wegvalt in de bandbreedte. Je gaat deze inflatie simpelweg niet terugzien in maandelijkse uitgaven, laat staan in het “dagelijks leven”.

Maar het CBS rapporteert ook een meevaller in de boodschappen. Voeding werd 1.3% goedkoper. Mijn maandelijkse uitgaven aan “levensonderhoud” bedragen 645 EUR per maand. Met een standaarddeviatie van 108.54 EUR. De “besparing” zou dus maar liefst 8.38 EUR per maand bedragen (1.3% van het gemiddelde). Met een standaarddeviatie van 108.54 EUR is de kans dat ik dit specifiek in mijn maandelijkse rekening terug ga zien érg klein.

Met bovenstaande wil ik niet aantonen dat het leven niet duurder wordt voor jou, of voor de buren, of in zijn algeheel. Maar wél dat inflatie zuiver persoonlijk is en sterk afhankelijk van de specifieke situatie waarin je je bevindt. Het is feitelijk alleen maar nuttig om het prijspeil voor de populatie te bepalen – maar niet voor je eigen portemonnee. Op basis van een dergelijk nieuwsbericht kun je dus niet zomaar stellen dat “jouw leven zoveel duurder wordt.

Zo, nu tijd voor een Big Tasty menu bij de Mac, ik hou immers 8.38 EUR over aan de goedkopere boodschappen. Smiley overbodig? 😉

Luiers: wat kosten & wat is een goede aanbieding?

Snor 9 reacties

Luiers zijn duur. Als vader van 3 kinderen die allemaal nog in de luiers zitten kan ik hier volop over meepraten. En uiteraard heb ik uitgerekend hoeveel ze kosten. Mijn zoon heeft alleen nog een luier ’s nachts, mijn dochter van 2 zit inmiddels in maat 5 en de jongste zit in maat 1.

Bij luiers zijn 2 dingen relevant: de prijs per stuk en of ze prettig zijn. Zo gebruiken we voor de oudste 2 in de nacht altijd luierbroekjes: die kunnen ze namelijk zelf aantrekken en sluiten net iets beter. Ook de pasvorm is van toepassing (en slaat dus op “zijn ze prettig”). Zo zitten sommige luiers gewoon niet zo goed bij jongetjes omdat, laten we zeggen, de standaarddeviatie van de exacte plaslocatie radicaal anders is dan meisjes.

Pampers lekken minder door (is onze ervaring) bij jongetjes dan andere merken. Overdag is dat niet zo’n probleem omdat de luier vaker verschoond wordt dan dat ze vol zitten. De opvangcapaciteit is namelijk zelden het probleem, maar als er in geplast is wil je ze toch een schone aan doen.

Bij de allerkleinsten geldt dat je de luiers wel heel vaak verwisseld: onze ervaring is 8-12 keer per dag. Soms iets minder vaak, soms 3x in 5 minuten.

Het gaat dus om de prijs per stuk

Vrijwel alle merken hanteren dezelfde prijs per verpakking; alleen zitten er meer of minder in. Er is dus maar 1 objectieve manier om luiers (en dus aanbiedingen) te vergelijken en dat is per stuk. Wij rekenen altijd alle luiers terug naar prijs per stuk, tot 4 cijfers achter de komma (maar dan wel gerekend in EUR). 10,86 cent bijvoorbeeld ofwel 0,1086 EUR. Bij groter verbruik telt dat ook mee.
Maar staar je niet uitsluitend blind op de stuksprijs! Luier 0 bijvoorbeeld is irrelevant qua kosten. Wát? Irrelevante kosten. Snorretje toch, wat zeg je nu? Jep. Irrelevant. Totaal onbelangrijk. Niet interessant. Who cares! Je gebruikt hooguit 1 pak van maat 0 voordat je door hebt dat je al vrij snel over kunt stappen naar maat 1. Hierop zijn uitzonderingen, want er zijn kinderen die heel lang klein zijn en in couveuses liggen en dergelijke. Maar maat 1 begint vanaf 2kg…Vanaf 3kg zitten ze “goed”. Of een maatje 0 nu dus 10 cent of 15 cent kost, maakt het verschil niet.

Maar maat 3,4 en 5 dragen ze maanden, zo niet jaren. Maat 5 bijvoorbeeld is van 9 tot 15kg. En daar doen ze ~ een jaar over, misschien zelfs meer. Dan zijn aanbiedingen opeens relevant. Want zowel het verbruik per dag is nog hoog, alsmede de tijdsduur die ze met dezelfde maat doen. Je loopt dus niet het risico dat ze er opeens uitgegroeid zijn en de luiers niet meer passen.

De prijzen variëren enorm. Maar je wilt weten wat een goede aanbieding is. Daarom heb ik een heel eenvoudig grafiekje gemaakt. Op de verticale as de kosten per stuk en op de horizontale as de maat. Ik heb dit relatief eenvoudig gehouden: je hebt ook nog 4+, 4 Maxi, 5+ etc.

Ook zijn dit alleen de “normale” luiers. Geen broekjes, bijvoorbeeld. En let op: het is voor de grootst mogelijke verpakking. Je koopt luiers (als je slim bent) nooit per pak, maar altijd als grootverbruiker. Het verschil in maat 4 bij Zwitsal luiers is 61% tussen een losse verpakking en een maandbox. In een maandbox zitten er 186.

Zoals je hier boven ziet zijn de luiers van Kruidvat veruit het goedkoopst. En die van Pampers veruit het duurst. De luiers worden vrijwel allemaal duurder als ze groter worden, wat logisch is omdat de factor “materiaal” toeneemt en de dominate factor is. Kruidvat is het goedkoopst, maar het verschil is relatief klein. Omdat luiers vaak in de aanbieding zijn kan het zeker voorkomen dat de luiers van Etos of Zwitsal goedkoper zijn. Zo kopen wij vaak Zwitsal in de aanbieding, via Bol.com. Ze zijn dan namelijk per stuk goedkoper, én we zijn aandeelhouder van zowel Unilever (Zwitsal) als Ahold-Delhaize (bol.com).

Luiers: kosten per maand

De kosten per maand zijn natuurlijk uiteenlopend. Met behulp van bovenstaande grafiek heb ik de doorgaans goedkoopste (Kruidvat) luiers vergeleken met de duurste (Pampers) en dit vermenigvuldigt met het aantal luiers per dag (indicatief) dat je gebruikt en het aantal dagen per maand (uitgaande van 30 dagen in een maand)

Waar het eerst om een centenkwestie lijkt te gaan, wordt het nu plotseling relevant. Je snapt dat wij hier vrij kien op zijn! Onze kosten per maand bedragen ongeveer 66 EUR. Zouden we uitsluitend Pampers gebruiken, dan komen we op 126 EUR per maand. 50 EUR verschil, of 600 EUR per jaar. Autsj!

Uitstel verbouwing en flinke meevallers: kinderopvangtoeslag en marktwaardeverhouding

Snor 4 reacties

Ik hoorde gister van onze aannemer dat het verbouwen van de zolder vertraging op gaat lopen: in plaats van eind april wordt het pas de tweede helft van mei dat de schoorsteen gesloopt kan worden. Een goed voorbeeld van uitgestelde consumptie denk ik…Al heb ik er niet zelf voor gekozen in dit geval. Ik baal er wel van.

Maar ik heb net ook de wijziging in onze kinderopvangtoeslag doorgegeven. En wat blijkt? Ik had zelf een rekenfout gemaakt! Voor onze jongste dochter krijgen we véél meer terug dan wat ik uitgerekend had. Dat komt, denk ik, door de wijze waarop het hele toeslagenstelsel werkt. Voor het tweede & derde kind krijg je meer terug dan voor het eerste kind. Waarschijnlijk telt mijn eerste dochter (tweede kind) als “eerste” kind, omdat zij de meeste uren maakte op de opvang. Onze zoon heeft alleen een paar uur BSO per week. Maar de derde is absoluut met zekerheid “de derde”, ongeacht de volgorde (voor toeslag) van de eerste 2.
Het resultaat: geen 731 EUR toeslag per maand maar een goede 971 EUR. Dat scheelt maar liefst 240 EUR per maand voor de rest van dit jaar en dat is toch een serieuze berg geld.

Ook heb ik de hogere WOZ-waarde doorgegeven aan de bank. Dit scheelt met ingang van mei iets meer dan 30 EUR per maand aan rente. Dit gaat samen met de eerder bespaarde rentes (door aflossingen) in de sneeuwbal naar nieuwe aflossingen.

“Goed met geld: sparen of beleggen”

Snor 2 reacties

Bovenstaande kop staat boven een artikel van Nu.nl. Nu.nl heeft een doorgaans zeer goede redactie. Dat bepaal ik aan de hand van onderwerpen waar ik veel van af weet en te kijken in hoeverre hun artikelen stroken met mijn vak-inhoudelijke kennis. En dat levert een prima score op. In dit geval vind ik het genoemde artikel wat “dubieus”. Er staan namelijk een aantal dingen in waar ik méér dan vraagtekens bij heb.

Nummer 1: de Buffer

Ten eerste heeft men het over een buffer: je moet eerst een buffer hebben, voordat je begint met beleggen. Dat is een zeer verstandig advies al zou het ze sieren om uit te leggen wáárom je een buffer nodig hebt. En de belangrijkste reden daarvoor is dat je niet acuut aandelen hoeft te verkopen op een moment dat voor jou ongewenst is. Dit doorkruist je beleggingsstrategie. Maar ik heb wel een probleem met de hoogte van de buffer. Zoals een collegablogger al omschrijft meet je een buffer niet in euro’s maar in maanden dat je vooruit kunt. De hoogte van een buffer hangt af van hoe hoog je lasten zijn en wat je risicoprofiel is. In ons geval hebben we allebei een baan, een relatief goedkope woning (tov. ons inkomen), een lang arbeidsverleden en een goede gezondheid. Allebei een baan hebben is al een goede diversificatie, want de kans dat je beiden tegelijkertijd werkloos raakt is klein(er). Zeker als dat in ons geval in 2 totaal verschillende branches is. Een goedkope woning scheelt, omdat je lasten lager zijn. Een lang arbeidsverleden vergroot de maximale duur van een eventuele uitkering.

En daar zit ook een groot deel van de crux: er voor zorgen dat je lasten dermate laag zijn dat je ze ook op je minimale inkomsten (bijvoorbeeld 2x een 70% WW-uitkering) kunt betalen. Uiteraard loop je nog altijd het risico op faillissement van je werkgever en dat je enkele maanden niet betaald krijgt, en daar heb je zéker de buffer voor nodig. Maar vergeet ook niet dat je, wanneer je werkloos raakt, zo snel mogelijk je lasten naar beneden moet zien te krijgen. In ons geval zou het kunnen betekenen dat we geen kinderopvang meer zouden gebruiken: een post die veel hoger is dan de hypotheek, auto of zelfs de combinatie daarvan.

Nummer 2: beleggen voor pensioen of niet

“Kroonbergs: “Stel, je bouwt geen pensioen op en je ontvangt straks minder AOW door verblijf in het buitenland, dan is het opbouwen van een toekomstvoorziening echt noodzakelijk.” Met andere woorden: al je cash in aandelen investeren is niet de veiligste optie. “Maar als je een wereldreis wil maken en zelf de lengte van die reis kunt bepalen, dan kan je meer risico nemen.”

Wat de ef…? Los van het feit dat AL je cash in aandelen investeren niet verstandig is, neem ik aan dat men hier bedoelt dat je niet via aandelen spaart voor je pensioen. Terwijl dat bij uitstek het doel is om voor te sparen. Je hebt namelijk een hele lange horizon om te beleggen en je kunt eventuele tegenvallers dus nog wegwerken. Op het moment dat je ouder wordt kun je kiezen voor een minder hoog risico-profiel. Maar een pensioen leent zich écht beter om voor te beleggen dan een wereldreis die je waarschijnlijk niet over 20 jaar wil maken, maar binnen een afzienbare tijd.

Nummer 3: beleg met een tracker

Toegegeven, dat is best een goed advies. Zelf doe ik het niet, maar noem dat eigenwijzigheid. Maar wat mij in dit stukje stoort, is het volgende:
“Hoge kosten kunnen het rendement opeten, vooral als je met weinig geld belegt. Als het over beleggingsfondsen gaat heeft Kroonbergs een vuistregel: “Alles boven de 1 procent is eigenlijk een duur fonds en daar zou ik dus mee oppassen.”

1 procent? 1 procent? Gelukkig is persoon in kwestie niet mijn adviseur (die heb ik sowieso niet). Maar 1 procent is wel heel hoog voor een ETF. Vanguard VWRL heeft een lopende kostenfactor van 0.22%. Van de 11.040 ETF’s in de Morningstar-databank hebben er maar liefst 7939 stuks een lopende kostenfactor onder de 0.5%. Hoe serieus kan ik iemand nemen die een vuistregel heeft dat een beleggingsfonds een kostenfactor van 1% mag hebben.

Paastradities

Snor 1 reactie

De Geldsnor komt uit een redelijk warm nest. Althans, het was een warm nest totdat mijn zussen gingen puberen. Lang verhaal, gaan we het niet over hebben.
Maar de feestdagen (ongeacht welke) waren fantastisch en daar bewaar ik warme herinneringen aan. Broodjes afbakken, eieren koken en versieren. Palmpasen op school met een zelfgebakken klef haantje op een stok. Dat soort dingen.

Een groot deel van onze opvoeding is gebaseerd op de herinneringen die wij van vroeger uit meekregen, zowel ik als Lieftallige Echtgenote. Het meegeven van gezelligheid, uitgebreid ontbijten en later als ze ouder zijn brunchen en gourmetten. Dat laatste doen we nu ook, maar ze mogen de pannetjes niet zelf vullen. 2 & 5 ( en de jongste, 8 weken) is natuurlijk véél te jong daarvoor.
Nu is het Pasen, in de gekke coronatijd. We gaan wel langs de opa’s en oma’s (onze ouders dus, voor de duidelijkheid), maar zonder de hele familie. Ergens is dat jammer, maar ook wel weer heerlijk rustig. Het is zoals het is. Het heeft ook onvermoede voordelen: de Paasvuren die in onze regio en naburige regio’s (ook wel “Duitsland” genoemd) traditie zijn vinden geen doorgang dankzij corona. Dat vinden we helemaal niet erg, want het ruikt met Pasen doorgaans naar een slechte boedhistische tempel in Nepal, maar dan zonder het prachtige uitzicht om de geblakerde longen en tranende ogen te compenseren. Jep, “been there, done that”, dus ik weet waar ik het over heb.

Enfin: Pasen dus. Eerste Paasdag hebben we alvast lekker gevierd: een uitgebreid ontbijt met “paashaasbroodjes”, uiteraard zelf gebakken. Heerlijke croissants (afgebakken, maar wel van de échte bakker) en pistoletjes (AH.nl). Heerlijk geklust (ik) en gekleurd (de kinderen) en gegourmet (is dat het juiste woord?). De kinderen lagen ruim na 20 uur op bed en ik typ dit op in de avond op mijn laptop in de keuken terwijl de geschilderde eitjes van de ochtend nog in de vensterbank staan. Mijn zoon keek nog een filmpje op de TV, 1 van mijn lievelingsliedjes en een kleine traan biggelde over mijn wangen terwijl het kleine-maar-o-zo-grote-ventje tegen me aan hing. Zachtjes fluistert hij: Mooi liedje he pap?

Ze waren zó lief vandaag. Het is onderdeel geworden van het “nieuwe normaal”, het vele thuis zijn en volop onderdeel te zijn van het gezinsleven. Maar het ís niet normaal – en dus moet ik er nog van genieten zo lang het kan*.

Fijne Pasen gewenst

Snor 2 reacties

Zelf ben ik bepaald niet gelovig of religieus. Maar ik ga toch absoluut genieten van dit paasweekend. Het weer lijkt niet echt mee te werken, maar we kunnen ook genieten zonder dat het 25 graden is, toch?

Wij gaan in ieder geval 3 dagen op rij broodjes afbakken (vandaag, zondag & maandag), lekker gourmetten (origineel!) en maandag bij mijn ouders op bezoek. Heerlijk een paar dagen met de kinderen zonder te hoeven werken. Nouja, zo voelt het eigenlijk al (veel te) lang, we zijn immers vrijwel altijd thuis.

We gaan ook lekker klussen, opruimen en tuinieren: de zolder moet leeggehaald worden, mijn kantoor verder afgemaakt worden (elektra aanleggen), er is zwemles (uitbesteed), een foto-sessie voor de “newborn” (choose your battles wisely, gentlemen!) en er kan het een en ander de groentetuin in.

Wij maken er in ieder geval gezellige dagen van. Ik hoop jij ook!