Vorig jaar snoefde ik mooi met mijn portfolio: die deed het véél beter dan de markt. Waar de markt vorig jaar inzakte, ging mijn portfolio omhoog.
Dus als het tegenzit, mag ik daar ook iets over schrijven. Niet alles is pais en vree in het land van Geldsnor, uiteraard.
Een deel van de winst van mijn Shell-aandelen heb ik gebruikt om aandelen Ebusco te kopen. En dat is tot nu toe op zijn zachtst gezegd rampzalig verlopen. De aankoopkoers was 12.75, inmiddels zitten we op ongeveer 8 EUR. Het is een volatiele rit geweest, met grote koersuitslagen naar boven maar vooral naar beneden. Behoorlijk balen, althans op papier. Immers, zolang het niet verkocht wordt is het papieren verlies.
Neemt niet weg dat het een beetje zuur is. Maar ik zit er in voor de langere termijn: deze aandelen zullen jarenlang in mijn portfolio blijven. Pas als ik me ethisch niet meer prettig voel (zoals bij Shell) of ze failliet gaan (“een Lightyeartje doen“, in jargon) verkoop ik ze.
Tot die tijd? Ik geloof in de transitie. Ik weet niet welke busbouwer het gaat redden. De huidige diversificatie (ze hebben net batterijen voor een boot geleverd) lijkt me prima en de kansen zijn groot. Bedreigingen ook. Maar goed: ik hou een paar “nieuwe economie” aandelen in mijn portfolio: Alfen, Fastned en Ebusco. We gaan zien of en zo ja wáár het schip strandt.
Dat is het nadeel van individuele aandelen: het valt mee of het valt tegen. Dat is ook gelijk het voordeel, als je een aantal toppers ertussen hebt, compenseren die de minder goeden.
Zelf heb ik er ook genoeg, maar doordat sommigen dividend verlaagden of veel minder groei lieten zien, ben ik de laatste jaren meer in ETF’s gaan beleggen. Saai maar wel wat minder fluctuatie.