Zo, even snel mijn ergernis van me afschrijven. Het is 13:30 en ik zit boven te werken. Volle concentratie, nog snel wat opleveren voor mijn collega’s voordat ik de volgende call in moet. En hoewel ik geniet van het leven op het platteland, is het hier zeker niet altijd rustig. Het is herfst, het seizoen van de bladblazer. In het weekend is dit voorbehouden aan de buren die hun tuin zelf doen (en doordeweeks werken overdag). Maar nu is de tuinman bij de buren aan de slag.
Mijn buren moeten natuurlijk helemaal zelf bepalen of zij, ondanks dat ze gepensioneerd zijn, hun geld uitgeven aan een tuinman. En dat ze meedoen aan dingen als “de tuin winterklaar maken”. Weet je wat dat inhoudt? Juist! Alle plantjes worden keurig teruggesnoeid, bomen worden gesnoeid, onkruid geplukt en het blad wordt weggeharkt. Oeps! Niet dus! Harken is teveel moeite (een ander argument kan ik niet bedenken), dus wordt de bladblazer gebruikt. Whoeiwhoeiwhoei! WHOEI!
Dit doorbreekt de cirkel van het gratis tuinbeheer: laat de natuur zijn werk doen. Dit betekent niet dat onkruid niet verwijdert kan worden. Dat kan heel goed: trek het uit, en laat het liggen. Het droogt in en wordt afgebroken. Wel zorgen dat je het plukt voordat het uitgebloeid is.

Het probleem met een actief beheerde tuin laat zich zien in een schema (verder naar beneden). Het verschil lijkt klein: je ruimt het blad en ander organisch materiaal op. Enige dieren die daarvan leven, die verdwijnen. Zonder blad geen wormen, zonder wormen geen merels, koolmeesjes en allerlei andere vogels.
Regenwormen zijn essentieel voor een goede bodem: ze ruimen het blad op en brengen daardoor voedingsstoffen in de grond die verder worden opgenomen door planten en schimmels. Maar ze graven ook veel gangen, waardoor er meer lucht in de bodem komt en water makkelijker opgenomen kan worden in de bodem.
De “grap” is dat juist koolmezen een zeer belangrijke natuurlijke bestrijder zijn van ongedierte. Ze zijn dol op rupsen, inclusief die van de eikenprocessierups. Het schijnt dat een paartje koolmeesjes tijdens de nesttijd honderden rupsen aan hun jongen voeren!
Zonder takken en blad op de grond is er ook minder plaats voor een ander belangrijk roofdier: de egel. Egels zijn dol op…slakken! (en regenwormen, spinnen, rupsen, kevers en zelfs muisjes). Egels maken hun holletje van takken en bladeren, en ook een gedeelte van hun voedsel leeft hier tussen.
Maar in het voorjaar en in de zomer gaan de buren van de Bladblazerterreur door naar de volgende stap: omdat er geen voedingsstoffen inzitten en ze geloven in de reclame van de tuincentra strooien ze speciale kunstmest en komen er zakken vol met potgrond het erf op. Dagen zijn ze bezig met de grond “verrijken”. En passant wordt er natuurlijk ook slakkengif gekocht, mierenlokdoosjes en muizenvallen.

De actieve tuin kost zo (los van de tuinman) honderden euro’s per jaar aan materialen die volsterkt onnodig zijn. En dat allemaal dankzij het “winterklaar” maken door de Bladblazerbrigade.
Een eenvoudige oplossing voor dit probleem is er zeker: gewoon stoppen met doen. Hark of veeg desnoods de bladeren in de tuin vanaf je tuinpad, maar laat het daar liggen. Het bodemleven zal zich herstellen en de weerbaarheid van de “natuur” (cultuurtuinen) zal veel groter zijn. De geluidsoverlast veel minder (dank u!) en we hebben als maatschappij een stuk minder grondstoffen nodig.
Een beter milieu begint in je eigen tuin!
Arjen Lubach kon het niet beter verwoorden: https://www.youtube.com/watch?v=goXuGeKq–Q
Ik vraag me soms wel eens af wat Freud zou zeggen van de bladblazer. En dan in de zomer de hogedrukspuit op de schutting, bij voorkeur in een grote droogte net als er is opgeroepen rustig met drinkwater te doen.
En dan hebben ze zo’n mooie metalen siervlinder in de tuin hangen, wellicht om ze er aan te herinneren hoe die er ook alweer uitzien.
Jij kent mijn buren? 🙂