We leven allemaal in onze eigen bubbel. Mijn bubbel is een redelijk beschermde, veilige bubbel. We hebben voor ons gevoel de zaakjes zo goed voor elkaar als mogelijk. De kinderen hebben het goed naar hun zin en er staan geen schokkende gebeurtenissen te wachten. Al weet je dat nooit vantevoren, maar ik bedoel: niets waar we zelf voor hebben gekozen zoals verhuizingen ofzo.
Maar ondertussen ben ik mismoedig. Of beter: bedrukt, deaitistisch, depressief, down, droef. Een beetje gedrukt, mistroostig, moedeloos of neerslachtig. Pessismistisch misschien wel. De wereld hangt aan elkaar van de crisissen tegenwoordig. Woningmarkt (al hoor je hier nu weinig over), immigratie & asiel, een niet-opgelost toeslagenschandaal, een dysfunctionele overheid op veel gebieden en weinig vertrouwen in de politiek.
Ik probeer aan dat laatste zo min mogelijk mee te werken. Maar ik betrap mezelf helaas toch. Nee, ik ben niet van complotten. Ik geloof niet dat alles een vooropgesteld plan is, om het volk te onderwerpen aan een supranationale macht van bloeddrinkende reptielen met drie-letterige-afkortingen.
Nope, dat ga je hier niet vinden. Nee, erger. Incompetentie. Hoe de #($(Q@# zijn we verzeild geraakt in een situatie waarbij de politiek volledig is uitgehold? Op vrijwel geen enkel dossier is, naar mijn bescheiden mening, een competent leider te vinden. Of dit nu financiën, onderwijs, defensie, landbouw of klimaat & energie is: ze snappen er (wederom, mijn bescheiden mening) geen barst van.
Doe het dan zélf, opperde mijn broer eens in een verhitte discussie. Nee- dat doe ik niet. Ten eerste wil ik niet voor een dergelijk loon dermate hard werken. Maar dat is niet het ergste: het is ondankbaar werk. Oh, ironie: politici doen het immers nooit goed! Bovendien wil ik niet leven in de spotlights en zéker niet in het westen van het land.
Maar goed: ondertussen is het herfst. Althans, meteorologisch gezien dan. De komende maanden wordt het steeds spannender, voor steeds meer mensen: de energierekening. Steeds meer mensen komen terecht in de variabele contracten, omdat vaste contracten aflopen. Steeds meer zal duidelijk worden of “we” er van afkomen met een sisser, of dat het allemaal wel mee zal vallen.
En ik vrees, maar probeer hoopvol te zijn. Ik hoop dat we met zijn allen kunnen voorkomen dat we verzanden in discussies over Linkse socialisten en Rechtse wappies. Dat we niet verder polariseren.
Dat we de deuren openen (en met deze prijzen verrekte snel sluiten!) voor buren en vrienden. Speel spelletjes, eet samen, heb het gezellig. Geniet van de mensen om je heen – en sta open voor meningen. Heb vertrouwen in de individu, maar ook in de wetenschap. Denk goed na, voordat je denkt dat de Linkse Deugdmenschen in de Roverheid er alleen maar zitten om jou te naaien. Want de kans is groot dat ze het beste voorhebben met het gros van de bevolking.
Dat laatste laat ruimte voor interpretatie. Dat klopt. Want er zullen altijd mensen buiten de boot vallen. Blaartrekkende verhalen in het AD of de Telegraaf over jonge mensen die op zichzelf gaan wonen, ouderen die het niet kunnen betalen etc. Die bestaan- en zullen altijd blijven bestaan. Open je deur, nodig ze uit. Ga een potje met ze toepen (voor wie het kent) of klaverjassen. Drink een kop thee, met je plaid op schoot. Er zijn écht ergere dingen op de wereld.
Beste Snor,
Ik herken jouw gevoel in dit blogje erg goed. Maar, ik las net in de Volkskrant dat Zandvoort honderduizenden bezoekers verwacht een een wedstrijdje autorijden. De kaartjes zijn als warme broodjes (ook duur) over de toonbank gevlogen. Dus crisis, crisis, wat nou crisis??
(Of word je nu nog somberder)
Het toont vooral aan dat de crisis onevenredig verdeeld is. Miljoenen mensen hebben gezamenlijk honderden miljarden op de bank.
Maar ook zullen er mensen tussenzitten die het geld eigenlijk niet hebben, en niet maandelijks rond kunnen komen.
Niet rond kunnen komen is geen probleem, zolang dit overzichtelijk is. Als je 100.000 EUR op de bank hebt, en elke maand nu 500 EUR tekort komt, dan hou je dat héél lang vol.
En wellicht besparen ze op andere dingen?
Belangrijk is dat mensen plezier blijven maken (ongeacht mijn persoonlijke mening over dit fossiele feestje). En dat met elkaar. Misschien versterkt het de solidariteit?
Niet met alles, maar qua incompetentie ben ik helemaal met je eens.
Je neemt als hoofd boekhouding van een multinational toch ook geen basisschoolleraar aan omdat die uit de, voor jou, juiste “partij” komt? Nee je neemt degene die het beste past. En dat sociale aspecten daarbij meespelen, tuurlijk, maar competentie, ervaring en opleiding
meer, denk ik.
Ik denk dat we allemaal zo eerlijk moeten zijn om toe te geven, hoe graag je een bepaald ambt ook wilt, om welke reden dan ook, niet iedereen geschikt is voor alles.
Toegepast op de politiek, als blijkt dat jou partij geen match heeft voor een minister van Financieen, omdat je nu eenmaal goed bent in andere dingen, doe het dan niet. Ga niet over woningbouw praten als je niet weet wat daarbij komt kijken. Doe geen asielbeleid als je geen studie hebt gedaan over dergelijke landen, of de talen spreekt.
Waarom zou je dat willen, terwijl je passie, uitgaande van studie en voorgaande banen, elders ligt, verplichting? status?, macht? of …. ik weet het niet.
Maarja ik zit ook niet in de politiek, al lijkt dat salaris, incl. vakantie en sec. arbeidsvoorwaarden prima toereikend voor de baan.
Persoonlijk vind ik dat geen enkel salaris voldoende is om op te wegen tegen het verlies aan privacy en veiligheid. Dat geldt voor zowel kamerleden als ministers en staatssecretarissen, maar ook voor “influencers”, real-lifesterren, acteurs, musici en CEO’s.
Woningnood is iets van alle tijden. Mijn ouders hebben na hun huwelijk in 1970 ook anderhalf jaar ingewoond bij mijn oma.
Daarnaast willen de meeste jongere mensen allemaal in het Westen wonen, waardoor de andere gebieden leeglopen. Want daar gebeurd het, daar is het uitgaansleven.
Hier in Parkstad ( Heerlen, Landgraaf, Brunssum en Kerkrade als grote kernen) is heel lang het motto geweest minder woningen. Dus letterlijk 10 slopen en slechts 7 of 8 bouwen. Nu men door de Corona crises werken op afstand heeft ontdekt, komen we weer woningen tekort.
Ja, die indruk heb ik ook. En het is sowieso een tijdelijk probleem. Het grootste probleem is het aantal gezinnen; er zijn heel veel singles. Onder andere door hoe toeslagen en AOW zijn opgebouwd. Je verliest een groot deel van je AOW als je gaat samenwonen, dus hou je 2 woningen aan. Idem voor bijstand. Dan maar latten. Maar dus wel 2x zoveel huizen bezet.
Hier in de buurt was het in de kredietcrisis dodelijk eenvoudig om een woning te kopen. Maar de afgelopen jaren was er simpelweg geen aanbod. Sinds ons huis te koop kwam in 2019 zijn er bijna geen nieuwe woningen te koop gekomen. Er is geen enkele doorstroming. Jarenlang niets bijgebouwd.
Nu is er een wijkje gebouwd met enkele tientallen woningen. Er waren 2000 inschrijvingen op 40 woningen! De vraag voor woningen was hier wel degelijk, maar er werd gewoon niet gebouwd.
Dit kwam niet door de Rijksoverheid, maar door de gemeente. Die weigerde bouwvergunningen te verstrekken voor alles buiten de huidige bebouwde kom: eerst moesten de (kleine) percelen in de dorpen volgebouwd worden. Op zich een logische redenatie, maar dat waren veelal plekken waar (blijkbaar) niemand wilde wonen. Want die staan nu nog leeg 🙂
Mmm… Dat enkel bouwen in bestaand stedelijk gebied is wel rijksbeleid, maar dat terzijde. De moedeloosheid mbt competentie begrijp ik heel goed, ik heb precies hetzelfde. Ik weet ook echt niet wat ik eraan kan doen. Misschien is jouw idee van goed doen in eigen kring en omgeving wel het beste…. Daar heb je meer invloed dan in het stemlokaal.
Je gevoel van somberheid herken ik helemaal Geldsnor. Ondanks dat het ons persoonlijk weinig raakt en ik aan de rechterkant van het spectrum hang, vraag ik me af waar ons land naartoe gaat. Het lijkt wel alsof we alle dossiers maar laten liggen en de politiek besluitloos bevriest bij moeilijke zaken. Er gebeurt gewoon te weinig, te langzaam. Politiek is verworden tot een groepje mensen, die vanaf hun bureau regeltjes verzinnen en goed weten te kletsen, soms zonder enige realiteitszin. En daar heeft de gemiddelde burger weinig aan.
Kan ik het beter? Misschien wel, maar ik hoef, net als jij, niet met mijn hoofd in de bekendheid om de hele dag te praten over dossiers waar geen beweging inzit.