Koffie of thee: waar word je rijker mee?

Toegegeven, een “cheesy” titel voor een blog. Want beiden kosten natuurlijk geld. En beiden zijn nauwelijks significant te noemen.
Maar een dergelijke afweging maken is een onderdeel van iets groters. Een “million dollar mindset”, zo je wil. Genieten van de dingen die je hebt en doet, maar dan iets goedkoper. Het gaat er niet per se om dat het ene nét iets goedkoper is dan het andere. Het gaat er om dat je “goedkoper leven” een onderdeel van je leven kunt maken, zonder ook maar iets op te offeren.

Ik heb eerder al berekend dat mijn koffie ongeveer 14 cent per kopje kost. De koffie van Geldnerd is veel duurder met ongeveer 36 cent per kopje. Deze kosten worden echter enigszins geflatteerd: ik zet er meestal 4 tegelijk. Dat is dus 56 cent per keer.

Tegenwoordig drink ik steeds vaker thee. Dure thee (Twinings) kost 8 cent per kopje. AH eigen merk kost ongeveer 5 cent per zakje. En daar maak ik 2 kopjes mee. De concrete besparing? 50 cent per keer (de kosten van de waterkoker en elektricteit zijn écht verwaarloosbaar en zet ik op 1 cent per keer). Hmmz. Da’s toch bijna 100 EUR per jaar (aangenomen dat ik 200 dagen werk).

100 EUR per jaar is wel significant. Zou ik vaker thee kunnen drinken? Ik vind het niet minder lekker dan koffie, alleen iets minder “er bij passen”. Kan ik nog meer “besparingen” bedenken die óók 100 EUR per jaar opleveren? Want dan gaat het stiekem best hard met bezuinigen.

Hier zijn er twee:
1. Minder frisdrank drinken. Momenteel gaat er 1 fles cola per week doorheen. Per jaar: 34 EUR. Helemaal geen cola meer drinken is niet volledig haalbaar in de praktijk. Levert ook nauwelijks nog iets op. Overigens was ik al naar huismerk overgestapt vanaf Pepsi. Dat scheelde op zichzelf al 75 cent per fles. En ik dronk eerder 3 flessen per week. 65 cent per week of 2.25 per week scheelt al gauw 80 EUR per jaar!

2. Minder chips. We hebben er een beetje een gewoonte van gemaakt om (met de noemer “zwangerschap”) 3-5 zakken chips per week te eten. Da’s veel! Maar wel de realiteit. Daar gaan we per nu sowieso acuut mee stoppen. Niet alleen vanwege de kosten, maar vanwege de gezondheid. 1 zak per week moet voldoende zijn. Scheelt 150 EUR per jaar!

Beiden zijn niet écht een opoffering, wel een aanpassing. Aanpassingen doen geen pijn, het is alleen even wennen. Het is als het aantrekken van een trui als je het koud hebt, in plaats van de verwarming hoger zetten.

Ik zal langzaam op zoek gaan naar nog meer besparinkjes die ik kan vinden. Veel micro-besparinkjes maken vele eurocenten. En vele eurocenten maken euro’s. En als ik daar gezonder van wordt én meer geld overhoudt, zonder iets wezenlijks in te leveren, dan ben ik weer geslaagd in mijn “sport” van goedko(o)p(er) leven.

Voedselbos: best een idee!

Ik omschrijf mezelf als linkse (doch kapitalistische) boomknuffelaar. Ik lees dan ook veel (online en offline) over van alles en nog wat over (biologisch) tuinieren, voedselbossen etc.

Wij hebben een relatief grote tuin. Vrienden van ons wonen in een Vinex-wijk in het midden van het land en hadden een tuin van 8×8 meter (en geen noemenswaardige voortuin). “Zeer ruim” volgens de makelaar. Dat maakt onze tuin “extreem groot”. Het “werkbare” oppervlak is ongeveer 335m2. Ons grondoppervlak is groter, maar op het tuinhuis (30m2), garage (45m2) en oprit (80m2) kan ik niets groeien.

Onze tuin is nog in opbouw: we wonen hier pas 1.5 jaar. Het doel is om het kindvriendelijk te houden: we hebben een gazon met robotmaaier, een terras, een grote overkapping annex tuinhuis en een ingegraven trampoline. Maar de tuin moet ook iets opleveren. Een goede voedingsbodem voor insecten (vlinders, bijen, hommels, wespen etc.), vogels & vleermuizen. Maar ook iets te eten voor ons.

Dat eten is nu niet zo belangrijk, er hangt niets van af. Maar het dient 2 doelen: ik vind het leuk (en da’s belangrijk!) en in de toekomst willen we wel toe naar een woning met échte grond rondom het huis: een paar hectare het liefst.

Dus nu is het wat “oefenen”: we hebben 5 olijfbomen, een vijg, 2 appelbomen en wat kruidenstruikjes. Dit wordt binnenkort aangevuld met bessenstruiken, bramenstruiken, frambozen, druiven en wat leifruit. Er wordt niets bemest, behalve met spullen die uit de tuin komen. Blaadjes mogen vergaan, snoeiafval gaat op een berg. Sproeien doe ik zo min mogelijk, alleen bij extreme hitte.

Maar het leert me wel vast om te gaan met de toekomstige tuin: het voedselbos. Zoals gezegd wil ik het liefst een paar hectare grond, waar ik rondom een natuurlijke omheining maak van hazelaars, bramen, meidoorns en vuurdoorns. In de tuin zelf diverse open plekken voor bessen (veel licht nodig), walnotenbomen, tamme kastanjes, appels, peren, pruimen en kersen. Ik hoef geen exotische vruchten: moeilijker te verwerken en te planten.

In het midden een grote vijver, voor de opslag van water en aan de randen de nodige ruimte voor onkruiden en bodembedekkers. Natuurlijk ook ruimte voor pompoenen, meloenen, courgettes, wortels en aardappels en dergelijke – want ik moet er wel zoveel mogelijk van kunnen leven.
Ik wil niet beregenen, dus moet er zoveel mogelijk water vastgehouden worden op eigen erf. Ik woon in het ZO van Nederland, hoog boven de grondwaterspiegel en warme zomers zijn normaal.

Een dergelijk voedselbos is relatief onderhoudsarm, dus we kunnen gewoon op vakantie (mits goed aangelegd). Het is ook een goede buffer voor CO2 zo lang het groeit. Daarbij levert walnotenhout van volgroeide bomen over een jaar of 30 geld op en kan ik het hakhout van andere bosjes eerder al gebruiken om warmte mee te maken in huis.

Wellicht kan ik zelfs mensen uitnodigen om fruit te plukken en jam te maken, of notenolie. Brandnetelthee, en lekker vers fruit…

Al met al zijn wij vast voorzichtig op de uitkijk voor een dergelijk stuk grond met woning. We hebben namelijk wel wat eisen: het moet vrijstaand zijn, minimaal 10.000m2 grond maar >20.000 bij voorkeur. Het moet een klushuis zijn, en binnen 5km straal van onze huidige woning. Het liefst kopen we dit pas over een jaar of 10, maar omdat deze woningen schaars zijn, moeten we vast rondkijken.