Zo, sinds vrijdagavond is het wat rustig gebleven op mijn blog. De langste tijd dat ik niet geblogd heb, denk ik. Er is veel gebeurd, besproken en nagedacht. Zo zouden we mijn avontuur om voor mezelf te beginnen kunnen financieren met de verbouwing, door het geld dáárvoor te lenen en onze cash-reserves aan te wenden als buffer voor het eerste jaar.
Op basis van de feedback (zowel offline als online, dus dank voor iedere bijdrage in de comments!) werd de beslissing al snel: we gaan NIET lenen om te verbouwen. Dan maar geen nieuwe keuken!
Inmiddels heb ik diverse scenario’s uitgewerkt, met de voors & tegens van ieder scenario (op hoofdlijnen). Want er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden!
Recap: samenvatting van de situatie
Geldsnor is onderdeel van de “Founding Family” van een startup. Wij hebben onze eigen CEO aangetrokken, een “Angel Investor” bereid gevonden om te investeren in de startup (voor niet triviale bedragen) en meer moeilijke dingen. Uiteindelijk is de Founding Family een groepje mensen die bij een ander bedrijf al samenwerkten, maar dat bedrijf ging op de fles door diverse omstandigheden maar toch met name omdat de oude CEO al het geld uit de kas gestolen had en de FIOD op bezoek kreeg. Lang verhaal, gaan we niet verder op in.
Maar “wij” vonden de ontwikkelde techniek te mooi om te laten varen, en vandaar onze acties. Inmiddels zijn we enkele jaren verder en begint het bij mij te wringen. Ik heb op een rijtje gezet wáárom het wringt, en daar conclusies aan verbonden.
Enerzijds is het vakinhoudelijk: ik ben een “specialist” en geen manager. Mijn specialisme ligt in de richting van “technische commercie”: als slap lullen pudding was, ben ik Dr. Oetker. En daarbij heb ik een (door anderen gezegd en door mij geparafraseerd) talent om technisch complexe dingen te begrijpen maar te vertalen in Jip & Janneke-taal. En daaruit bestaat dus mijn werk. En daar wringt het dus ook precies: in een high-tech startup verandert er niet zoveel.
Dat klinkt gek: er verandert heel veel, dagelijks. Maar vaak op een detailniveau dat je niet deelt met de klant. Enerzijds omdat het vertrouwelijk is (nieuwe patenten ed.), anderzijds omdat men aanneemt dat iets al het geval is (performance bij extreme temperaturen, bijvoorbeeld). Je kunt dus niet na 1 jaar zeggen dat product X een temperatuur van Y overleeft: dat was in de eerste meeting al aangenomen. Feitelijk vertel je dus een aantal jaar vrijwel hetzelfde verhaal. Uiteraard is dit een korte samenvatting waarop een hoop aangevuld kan worden, maar dat doe ik niet. Sorry.
Anderzijds is het persoonlijk: we hebben een aantal “elementen” meegenomen uit de “oude firma”. Vertrouwelingen van onze Angel Investor. En een gezonde portie wantrouwen. Zo zijn we nu al jaren bezig met een aandelenconstructie voor de oprichters en blijkt dat er achter mijn rug om gesproken is met de Belastingdienst en of ik daar even een volmacht voor wil tekenen (met een datum in het verleden). In dat soort geneuzel heb ik geen zin. Ik hecht veel waarde aan integriteit, eerlijkheid en autonomie en dat is daar allemaal mee geschonden.
Ik wil dus vertrekken. Wat meteen een moeilijkheid met zich meebrengt voor mijn collega’s en de Angel: het vertrek van 1 van de oprichters leidt tot vragen die je mogelijkerwijs niet wilt beantwoorden. Niet zonder goed verhaal. En daarom zijn er diverse scenario’s.
Scenario 1: ontslag met Vaststellingsovereenkomst
In het eerste scenario zou ik vanwege de verstoorde arbeidsrelatie aansturen op een vaststellingsovereenkomst: men ontslaat mij, stelt mij vrij van werk en laat me voor mezelf beginnen. In het slechtste geval beland ik dan na een aantal maanden (opzegtermijn is 4 maanden voor hen, 2 voor mij) in de WW, waar ik met behoud van gedeeltelijke WW voor mezelf kan beginnen.
Nadelen:
Dit is een “moeilijk verhaal” om te verkopen (voor de werkgever), omdat zij moeten uitleggen bij een Due Diligence onderzoek wáárom dit zo gelopen is. Het is in die zin een vrij harde scheiding.
Voor mijzelf is het nadeel dat mijn inkomen aanzienlijk boven het maximum dagloon ligt. Eventuele WW is de eerste 3 maanden 75% van je laatst verdiende inkomen en daarna 70%. Maar dus wel gelimiteerd door het maximum dagloon/maandloon. Dat is 4858 EUR en de uitkeringen dus respectievelijk 3644 en 3401 EUR. Bruto. En omdat ik in dit scenario nog enkele maanden doorbetaald krijg voordat ik in de WW zou belanden, wordt dit gewoon belast op de hoogste schaal. In 8 maanden verdien ik namelijk 68000 EUR, dus in de negende maand ga ik daar overheen.
Dat zou dus een forse aderlating zijn en consequenties hebben. Geen onoverkomelijke overigens: met onze buffer zouden we het lang genoeg volhouden om hiervan te kunnen leven.
Maar: als je vanuit de WW voor jezelf begint, wordt je met 29% gekort. Kan nog steeds, maar de aderlating wordt iets groter…
Voordelen: Je bent er van af. Helemaal klaar, geen geneuzel en gezever en gezeik meer, geen bemoeienis met de oude firma. Niets. Iets met een schone lei.
Scenario 2: Parttime voor mezelf beginnen
In het tweede scenario zou ik enkele dagen voor mijn huidige werkgever blijven werken. Doordat ik ouderschapsverlof opneem ben ik nog steeds fulltime in dienst.
Nadelen:
Er moeten heel duidelijk afspraken gemaakt worden over wat ik wél doe en wat niet. De stoorzenders die mijn werkplezier nu vergallen moet ik uit de weg kunnen gaan (tot op zekere hoogte, het blijft ook werk & een professionele relatie en we hoeven geen vrienden te zijn). Maar ook bepaalde taken waar niet mijn kracht en toegevoegde waarde liggen, die moet ik lozen.
Voordelen:
Met 3 dagen werken ligt mijn inkomen nog steeds op een comfortabel niveau en hoeven we geen dingen te schrappen. We kunnen blijven sparen, aflossen en werken aan financiële vrijheid. Ergo: alles wat ik verdien met “voor mezelf werken” is dus extra.
Bovendien biedt een dergelijk scenario een hoop rust: ik hoef geen arbeidsongeschiktheidsverzekering af te sluiten, geen pensioen op te bouwen en mogelijk zelfs geen eigen auto te organiseren (ik heb immers een auto van de zaak op het moment).
Scenario 3: botweg vertrekken
Er is een derde scenario: simpelweg een andere baan zoeken en vertrekken. Maar dit scenario streep ik eigenlijk weg: ik wil juist mijn tijd zo vrij mogelijk indelen. Niet werken in vakantieperiodes bijvoorbeeld omdat ik de kindertijd van de 3 kleintjes graag zo veel mogelijk ervaar. Ook wil ik Lieftallige Echtgenote in de situatie brengen dat zij meer kan werken als ze dat wil. Zij doet leuk & nuttig werk.
Voor het bedrijf heeft dit het nadeel dat het een lastig te verkopen verhaal is. Het is wel iets waar ze niets over te zeggen zouden hebben en hun probleem heel duidelijk niet de mijne is. Alleen…Heb ik ik natuurlijk óók wat uit te leggen! Waarom vertrekt 1 van de “founding members” van een veelbelovende startup naar een ander bedrijf? Dit is potentieel beschadigend voor mijn carriere.
Scenario 4: Burn-out
Ik zit er sowieso niet zo ver vanaf, al is het dan eerder een bore-out. Maar hoewel dit een potentiële mogelijkheid is, gaat dit natuurlijk never-nooit-niet gebeuren. De slechtste remedie tegen verveling en gevoel van overbodigheid is “bankhangen”. Maar het zou wel kunnen. Maar het gaat niet gebeuren.
Wat gaat het worden?
Samen met onze CEO (die ik dus mede zelf heb aangetrokken) hebben we een plan gemaakt. Een plan waarbij ik een zeer concrete taak krijg en niet langer mooie powerpoints hoef te maken voor klanten. Sowieso een plan met een einddatum en strategisch belangrijk voor de missie van het bedrijf. En een plan dat parttime kan: mede omdat ik géén lid meer zal zijn van het MT en ik geen geneuzel meer heb over aandelen en dergelijke. Dat wordt opgelost middels een exit-bonus bij overname en niet via een aandelenconstructie. Belastingtechnisch wellicht minder voordelig, maar wel simpel en transparant. En daar hou ik van.
Het lijkt er dus op dat het Scenario 2 wordt, met de optie om dit om te buigen in een Scenario 2B: me in laten huren als consultant voor een bepaalde periode vanaf begin volgend jaar. Dat valt nu nog te bezien. Voorlopig lijk ik hiermee van mijn stoorzenders én nutteloos werk af te zijn. Of het echt mijn frustraties wegneemt gaan we meemaken.
Beste Geldsnor, Het is interessant om je overwegingen te lezen (en je blogs, overigens). Als ik je iets terug mag geven, dan is dit het volgende:
1) Ik heb de indruk dat je je nog steeds loyaal lijkt te voelen aan je medeoprichters. Als dit waar is: in hoeverre is dit terecht? En waar bestaat die loyaliteit dan uit?
2) De door jou voorgestelde optie 2, houdt wel in dat je blijft verbonden aan een werksituatie die je veel energie kost (door de werkzaamheden, maar waarschijnlijk ook aan het gebrek aan transparantie en integriteit). Het is mogelijk moeilijk om van daaruit de energie te genereren om voor jezelf te beginnen. Een niet passende werksituatie slurpt energie.
3) Speelt misschien ook mee dat je eraan twijfelt om voor jezelf te beginnen? En is het het waard om te onderzoeken of je dat wel of niet wilt? Bij een ja, zou optie 1 misschien ook een overweging kunnen zijn, ook al betekent het een (tijdelijke) derving van inkomsten, maar je bent m.i. wel vrij.
Ik kon het niet laten (als psycholoog) met je mee te denken :-). Succes Geldnor! Groeten, Carmen
Dank je Carmen! Meedenken wordt zéér gewaardeerd!
De loyaliteit zit ‘m gedeeltelijk in het feit dat ik enkele van deze personen al > 10 jaar ken en veel met ze heb meegemaakt (al in een andere startup, die overigens succesvol was).
In Optie 2 probeer ik het zo vorm te geven dat ik het deel wat veel energie kost kan elimineren, in de hoop meer energie te hebben. Ik zal dan werken aan een zeer concreet “insourcing” traject, wat ik in het verleden vaker gedaan heb.
In ieder geval geeft het nog een aantal maanden respijt. Ik wéét dat ik voor mezelf wil werken én dat ik het kan, maar ik vind het natuurlijk wel spannend. Het stukje wat spannend is, is een vorm van faalangst: je verkoopt jezelf tenslotte een beetje. En een afwijzing is dan mogelijk wel persoonlijk…
Toch zou ik “de stekker er helemaal uit trekken” en met een schone lei en frisse moed opnieuw beginnen, als is dat financieel niet het meest gunstige.
Maar de keus is aan jou.
Succes!
Interessant om je overwegingen te lezen. Ik snap waarom je voor scenario 2 hebt gekozen, maar ergens denk ik ook dat je door de pleister niet los te trekken je nog steeds “druk” gaat maken om de keuzes die er gemaakt gaan worden, waar je nu zelf geen invloed meer op hebt. Het is altijd moeilijk om van een hogere functie terug te stappen in een neventaak binnen hetzelfde bedrijf.
Persoonlijk denk ik dan ook dat je deze situatie niet te lang moet laten duren als je echt hier last van krijgt. Enige remedy is dan de pleister eraf te trekken en opnieuw te beginnen ergens anders of voor jezelf (als dat dan nog geen succes is gebleken).
Het is inderdaad geen situatie die heel lang zal moeten duren. Er is ook nog niets definitiefs: want er zijn nog wat onderhandelingspunten. Onder andere wat ik precies wel en niet zou doen. En ook zal het eigenlijk uitsluitend de periode september t/m december betreffen. In de (school)zomervakantie ben ik sowieso vrij, en tot die tijd zijn nog maar 8 weken te gaan. Geen transitie dus.
Interessant om je recap te lezen voor je stappen in de toekomst.
Deze recap helpt mij ook voor mijn eigen reflecties richting werk en de next steps.
Ik mis een beetje waarom je de verschillende scenario’s nodig hebt. Ikzelf ben nu vijf jaar zelfstandige en ik voel mij er prima bij. Ik werd er min of meer toe gedwongen, doordat ik eerst werd gevraagd een eigen bedrijf te starten en vervolgens mijn aandeelhouders stopten met de beloofde steun in sales te geven. Inmiddels is de BV gestopt en ben ik een ‘gewone’ zelfstandige in de IT. Voor mij is zelfstandige zijn vooral een enorme vrijheid: ik kan werken zoveel of zo weinig als ik wil, op de tijden dat ik wil, de klanten kiezen en weigeren die ik wil, enz. Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik dat jou die vrijheid ook goed gaat bevallen. Ik denk, zoals een ander ook zegt, dat jij in een uitstelfase zit, omdat je een aantal zorgen hebt. Als iemand met een gezin, kan ik mij dat ook voorstellen. Ik herinner mij echter ook dat bij jouw financiële situatie wij al hebben gezien dat jij zelf maar een heel klein beetje geld zelf hoeft te verdienen om jullie financiële situatie redelijk op orde te houden. Daarom zou ik zeggen: ga gewoon voor scenario 3. Als ik jouw verhaal goed lees, kun jij mogelijk ook goed je eigen acquisitie doen, dus kun je ook zelf klanten binnenhalen zonder tussenpartijen. Dat scheelt je ook al een bak geld. Succes!