Geldsnor houdt van beleggen en financiën. Dat is wellicht geen verrassing, ik draai niet voor niets dit blog. Maar ik hou ook van onze planeet en zie mensen niet superieur aan dieren of planten; helaas is er veel “out of sync”.
In onze beleggingsstrategie en onze levensstandaard probeer ik dan ook reken te houden met het balanseren van het opbouwen van vermogen, en een positieve impact op de wereld om ons heen. Dat is echter niet gemakkelijk!
Want onze impact is groot: we hebben natuurlijk de grootste milieuzonde begaan die er is, en dat is het krijgen van kinderen. Dat is enigzins cynisch, en vaak een onderdeel van het hypocrisie-argument; “je hebt wel kinderen”. Echter, stel dat we geen kinderen zouden hebben (we als in “de mensheid”): voor wie proberen we het dan leefbaar te houden? Zonder nageslacht is er geen wereld nodig om te bewaren. Dan is het óf na ons de zondvloed, of momentaan allemaal harakiri.
Maar er is meer: we wonen in een groot huis en hebben 2 auto’s. Die we ook nog eens veel gebruiken. Veel van wat we doen is dan ook weinig anders dan symptoombestrijding: zonnepanelen en elektrisch rijden minimaliseren de impact. Echter een impact die het gevolg is van een levensstandaard en keuzes die we zelf gemaakt hebben. Zoals daar is: ik wil niet verhuizen. Daar volgt binnenkort een blogpost over (morgen). Die heet “Bad Boys for Life”. Dan weet je het vast…
Maar terug naar de kern, die aansluit bij de blogpost: waarom is het zo verrekte moeilijk om duurzaam te beleggen. Met duurzaam bedoel ik: menselijke-impact-minimaliserend handelen.
Startups!
De kern van mijn betoog zit gevangen in het bovenstaande woord: startups. Jarenlang heb ik meegedraaid in (“groene”) startups. En het is ongelooflijk moeilijk om daar financiering voor te vinden. Andersom is het heel moeilijk om geschikte bedrijven te vinden om in te investeren, als individuele belegger.
Investeerders kiezen gauw voor de bekende weg. Met boekwerken vol met formules en ratio’s worden bedrijven en scenario’s doorgerekend. Wat is de Return on Investment, met hoeveel onzekerheid gaat dit gepaard? Wanneer begint de organisatie geld op te leveren en is het cashflow-positief? In welke mate kannibaliseert de innovatie de rest van ons portfolio?
Maar ook: kent de eindklant het product, is er wet- en regelgeving die eventuele adoptie in de weg staat of juist bevorderd? Het gevolg: met standaardformules kun je uitsluitend terecht bij standaardbedrijven die voldoen aan dit “framework”. En dit framework is gebaseerd op de huidige kennis, technieken en technologiën, verwezen in de huidige markten.
Elektrisch vervoer
Transport van mensen en goederen zal in toenemende mate elektrisch gebeuren. Echter, om deze markt te betreden heb je honderden miljoenen, zo niet miljarden nodig. Het is ontzettend complex: je moet niet alleen het voertuig creëeren, maar in veel gevallen ook de markt. De barrieres tot toegang kunnen enorm zijn, zoals het al dan niet aanwezig zijn van laadinfrastructuur en lokale, regionale, landelijke en Europese regelgeving.
In deze categorie zijn maar een aantal bedrijven actief die succesvol zijn (en zelfs dat is discutabel): neem een Fastned (laadpaalexpoitatie), Alfen (laadpaalfabrikant), Ebusco (elektrische bussen) en Tesla (elektrische auto’s).
Hierin investeren is daarmee een behoorlijke niche, met weinig spreiding. Zelfs als elektrische bussen het helemaal gaan redden, blijft de vraag of een Ebusco die markt weet te veroveren. Etcetera.
Bouw & infrastructuur
De bouwsector is extreem traag en vooral volgend in de regelgeving. Het is daarmee niet direct een branche waar je specifiek duurzaam kunt beleggen. Heijmans, BAM en consorten zijn er niet om duurzaam te bouwen: ze doen dat omdat ze de wetgeving kunnen of moeten volgen. Het zijn geen voorlopers in de technologie: ze kunnen geen technologie toepassen die niet is toegestaan in de diverse NEN-standaarden. Een voorbeeld: als je een woning kunt opleveren met HR++ glas en daarmee voldoet aan de wetgeving, zullen ze géén triple glas of vacuumglas toepassen.
Bouwmaterialen & techniek
Bouwmaterialen zijn eveneens weinig innovatief. Je kunt allerhande isolatie-maatregelen treffen voor een gebouw om het duurzamer te maken. Maar beleggen in zo’n bedrijf is niet per definitie “duurzaam”. Grote glasfabrikanten maken prachtige toepassingen en hoog-isolerende producten. Deze toepassen in de Saudische Wall is echter…dubieus, op duurzaamheidsvlak.
Uiteraard hebben we dan nog warmtepomp-producenten, allerlei slimme gebouwbeheersingssystemen etc. Maar het is lastig!
Energievoorziening
De energievoorziening is voor de hand liggend. Echter politiek gevoelig en onvoorspelbaar. Voor je het weet roomt een landelijke overheid je winst af en is je business case verdwenen. Om maar een voorbeeld te noemen. Maar de energievoorziening is wel de makkelijkste, qua transparantie. Het biedt ook de meeste mogelijkheden en veel bewezen bedrijven. De energiegiganten als Shell en consorten, maar ook de windturbine-fabrikanten als Siemens Gamesa of Vestas. Allemaal bestaande bedrijven, met een lange trackrecord.
Hier gaan we ook een beetje de kant op die ik op wil gaan: al jarenlang room ik de dividenden af die ik krijg van mijn beleggingen. Oa. in Shell, AholdDelhaize en ING. Bedrijven die niet per definitie koploper zijn in verduurzaming van de wereld en zelfs vaak een tegengesteld belang hebben. Maar ook een belangrijke faciliterende rol hebben. Deze winsten roomde ik af in een fonds van BlackRock: “iShares Global Clean Energy UCITS ETF USD “. Deze kan ik via DeGiro (mijn broker) niet meer kopen. Dat lost meteen een dilemma op: het rendeert namelijk voor geen meter!
iShares Global Clean Energy
Hoe komt het nou dat dit fonds voor geen meter rendeert? Dat komt door een aantal oorzaken…
Ten eerste de verdeling van het fonds: het grootste deel van dit fonds bestaat uit jonge bedrijven. De top tien uit het fonds bestaat grotendeels nog geen 20 jaar of is net iets ouder (Enphase: 2006, Plug Power is nét 25, SolarEdge 2006, First Solar 1999, Orsted 2006).
Een ander deel bestaat uit doorontwikkelingen: Vestas, Consolidated Edison en zo nog een paar.
En een paar bedrijven hebben het simpelweg moeilijk. Zo zijn er grote posities in een Braziliaans semi-staatsbedrijf. Dit is niet alleen lastig qua politieke situatie en wisselkoersen, maar de resultaten zijn ook sterk beïnvloedt door droogte.
Maar er speelt nog iets: het zijn eigenlijk allemaal kleine bedrijven. Relatief gezien dan. Bedrijven met omzetten tot een miljard of 10, soms 15 maar meestal minder. Dat maakt het volatiel – kleinere bedrijven hebben grote “swings”. En zoals gezegd: het speelveld van energievoorziening is in sterke mate politiek beïnvloedt. Winstmarges, maar ook aanbestedingen (Vestas) en vergunningen om te bouwen zijn allemaal onderdeel van het publieke debat, wereldwijd.
In die zin zijn de fossiele bedrijven (zowel qua leeftijd als verdienmodel) een grotere zekerheid. Immers; geen enkele pensioenbeheerder wil uitleggen dat een deel van je pensioen verdwenen is door onzekere beleggingen. Want we roepen als het hardst om niet in fossiel te investeren: we roepen nóg harder als dit onzeker wordt. (en of je nu wil of niet, pensioenfondsen en andere grote vermogensbeheerders bepalen het gros van de investeringen).
Helaas kan ik niet meer bijkopen in het genoemde fonds, maar ik blijf de strategie volgen. Als dusdanig de full-disclosure dat ik aandelen heb in Alfen, bovengenoemd fonds en een kleine honderd bomen via Corekees.