Op mijn vraag van gister (wat meer is dan een hersenspinsel, maar nog niet concreet is) kwamen leuke en goede reacties. Bedankt daarvoor. Op een aantal vragen / opmerkingen wil ik dieper ingaan en verdienen een aparte post. En ik zit toch in een ontzettend saaie call :-).
Enkele vragen kwamen concreet van blogger Luxeofzuinig:
Zou je gelukkiger zijn als je een paar maanden thuis zou zitten?
Deze ervaring heb ik inmiddels vanaf maart. Ja, ik vind het heerlijk om meer thuis te zijn. Ik mis wel bepaalde dingen die ik kan doen, maar dat missen we allemaal en heeft weinig met werk te maken.
Zou je gelukkiger zijn met werk dat dichter bij huis is?
Ik zou werken vanuit huis. Maar dichter bij huis zou ook zeker beter zijn. Als ik naar kantoor reis ben ik meer dan 1 uur onderweg, enkele reis. Ik kan dat korter maken, maar de kinderen zitten op school en ik ben zelf vaak verhuisd. Dat wil ik hen niet aandoen. Bovendien zou Lieftallige Echtgenote dan langer onderweg zijn.
Zou je gelukkiger zijn als je zelf de opdrachten die je wel of niet wilt doen kan kiezen?
Tot op zekere hoogte kan ik die nu ook zelf kiezen. Maar het gaat niet om de opdrachten, maar om de richting die gekozen wordt. Maar ook een gevoel van autonomie en een idee dat ik al 10 jaar heb, maar nooit voldoende middelen had om een aantal maanden aan te besteden.
Als het antwoord hierop volmondig ja is, bedenk dan het volgende,
Zou je je ok voelen met de onzekerheid van geen werk?
Ja. Mijn vrouw werkt, en we hebben maar een paar honderd EUR per maand aan inkomsten van mij nodig om rond te komen. Tot die tijd kunnen we wel wat interen op vermogen.
Zou je je ok voelen met een slinkende buffer en wellicht de FIRE droom op moeten geven?
Interessante vraag. Zou voor mezelf kiezen en volledig zelf verantwoordelijk zijn niet juist een voorschot zijn op FIRE? Het is niet financieel onafhankelijk, maar wel werk-naar-keuze.
Zou je je ok voelen dat het misschien ook niet helemaal was zoals je had gehoopt en realistisch blijft in wat jij een succes noemt?
Realiteit is dat het lastig zal zijn om terug te keren naar “werken voor een baas”. Maar de vraag zou ik zijn op welk niveau ik terug zou keren. Ik verdien nu bijzonder goed – maar ik zou prima kunnen werken in loondienst als leraar of iets dergelijks.
Dan de reactie van uitklokken:
Inderdaad, waarom zou je het niet doen?
Geen enkele keuze is permanent. Als je ontevreden bent over je huidige werk en verantwoordelijkheden zou je een experiment kunnen doen.
Niets is onomkeerbaar. Ik ben jong (36), hoogopgeleid en ervaren (begonnen met werken op mijn 17e, later pas universiteit gedaan in deeltijd). En ik stel lage eisen aan mijn inkomen. Ik zou dus best een experiment kunnen doen zoals hij voorstelt:
Voorbeeld:
Hypothese: ik voel me een stuk gelukkiger als ik stop met mijn huidige werk en een andere baan heb / voor mezelf begin. Smart: hoe weet ik dat ik gelukkiger ben?
Ik weet dat ik ongelukkig ben met het vooruitzicht te moeten reizen voor het werk. Ik bedoel niet reizen naar Drenthe, of Brussel of Berlijn. Nee, mijn reizen gaan doorgaans naar Californië, Michigan, New York, Maleisië, China, Japan. Dat maakt het met 3 kinderen iets anders. Binnen de huidige werkgever is er niemand die deze reizen over kan nemen (ik ben de enige in mijn functie).
Dan kijken wat je verwacht dat er gebeurt als je je ontslag aanbiedt met het noemen van de redenen die je noemt, en wat er dan daadwerkelijk gebeurt. En dan kijken (als je dan inderdaad ontslag hebt) of je je ook gelukkiger voelt.
Ik denk een zucht van verlichting. Komende maanden wil ik wel door (ook om de buffer te vergroten). De maanden gaan namelijk supersnel: binnenkort bevalt mijn vrouw en dan vliegt de tijd. In het voorjaar is er meivakantie en voor je het weet is het zomer. Ik heb in combinatie met mijn vaderschapsverlof de hele zomervakantie vrij. Dus voor je het weet is het september.
Er zijn nog wat opties: ik zou mijn vaderschapsverlof kunnen verlengen en bijvoorbeeld 2 dagen per week werken en 3 dagen voor mezelf. Mijn huidige contract laat dit niet toe, maar dit zou onderdeel van een onderhandeling kunnen zijn. Ze willen me niet kwijt – maar niemand is onvervangbaar. Het laatste is een interessante gedachte. Ik kan de kaart spelen dat ik dus 2 dagen blijf werken voor hen. Als dit niet kan, dan werk ik 0 dagen voor hen na september. Ik gooi het vanavond in de groep hier thuis.
Bedankt allen voor de reacties!
Sterkte met de keus! Al denk ik dat je de keus al onbewust stiekem hebt gemaakt. Nu alleen nog de stap maken. Spannend!
Ik denk dat heel veel mensen als ze jong zijn een baan nemen die op dat moment heel leuk lijkt/is, maar waar ze later ontdekken dat die hen toch beperkt in hun vrijheid om hun leven te leiden zoals ze dat willen. Bijvoorbeeld: de baan heeft wel een hoge status en een mooi salaris, maar neemt veel en veel teveel uren in beslag. Of, zoals in jouw geval: de baan is wel uitdagend en heeft wel een mooi salaris (denk ik), maar betekent dat je veel teveel van huis bent (buiten COVID-tijden).
Dus je kunt het zien als dat jouw vorige banen en jouw huidige baan ervoor gezorgd hebben dat je bent waar je nu bent (in een prima positie!), maar dat je nu weer een nieuwe keuze kunt gaan maken die beter past bij wat je nu nodig hebt en wil.
Succes!
Om maar even voor wat tegengeluid te zorgen. Want ik herken een hoop en hoort bij de vragen van een dertiger.
Voordeel huidige baan is dat veel op routine kan en rust geeft bij de veranderingen met 3e op komst.
Gras is altijd groener aan de overkant. Zzp schap moet je liggen en heeft ook uitdagingen.
Werk verder zo structuren dat het wel past. Inkomen helpt om binnen 10 echt financieel onafhankelijk te zijn en dan kan je nog altijd iets anders gaan doen.
Maar belangrijkste is wat je vrouw vindt. Een bevalling en alles er omheen vraagt vaak om de 3 r’s.
Succes met je afwegingen.
Gr