Niet direct de beste methode om tot FIRE te komen, ontslag nemen. Maar ik ben mijn werk redelijk zat. Ik kan vanwege mijn eigen anonimiteit niet teveel in details treden, maar laten we zeggen dat mijn baas overweegt te stoppen met zijn werk om privé-redenen. Zonder hem is ons bedrijf “waardeloos”. Wij als management team hebben hem voorgesteld aan onze investeerder vanwege zijn netwerk en kennis van onze (zeer specifieke) industrie. Een vervanger is er niet zomaar.
Nu had ik al vastgesteld dat ik eigenlijk wilde stoppen. Het werk past niet bij mijn persoonlijkheid: het product is volop in ontwikkeling en ik doe “business development”. Dat is lastig, maar vooral niet leuk, zonder product in handen en zónder bij klanten langs te kunnen gaan.
Aan de andere kant is de situatie paradoxaal: ik wil namelijk helemaal niet meer op reis (ik heb een wereldwijde verantwoordelijkheid en een Platinum-status bij KLM…). Tevens zijn wij als personeel & management mede-eigenaar van het bedrijf. Overigens is dat nog niet helemaal geregeld: ik heb niets getekend. Het voelt echter als een verantwoordelijkheid, een last en niet als beloning. Een vals gevoel van afhankelijkheid, van iemand mijn werk schuldig zijn.
Enfin. Ik zat vandaag in mijn sheets te kijken mede dankzij de Firecalculator van de welgerespecteerde Geldnerd. En ik zat zo eens te kijken. Waarom zou ik FIRE gaan, of dat op dit moment nastreven als ik niet gelukkig ben in mijn werk? Waarom zou ik niet meer tijd besteden aan het hier en nu en genieten van mijn derde kindje wat binnenkort komt?
Niet dat ik nu niet in het hier en nu leef: ik ben een genieter. Ik onthoud mezelf niets. Maar zie wel op tegen de wereld post-covid, waarin ik weer veel moet gaan reizen. Waar ik veel van de wereld ga zien, maar alles van thuis ga missen. Waar mijn vrouw met 3 kleine kinderen zit, die ’s avonds om papa roepen.
Ik heb genoeg geld op de bank staan om de komende maanden door te werken en mijn ouderschapsverlof op te nemen – en niet meer terug te keren na september. Ik zal dan voor mezelf beginnen, en heb hiervoor voldoende cash om dit tot juni 2022 vol te houden – zonder enig risico dat ik mijn huis of iets dergelijks verlies en zelfs zonder te bezuinigen. Zelfs zonder de kinderopvang aan te passen of rekening te houden met een hogere kinderopvangtoeslag.
Waarom zou ik dat niet doen?
(Het helpt in ieder geval om het op te schrijven. Maar je weet ook wat ze zeggen: You cannot “unsee” what you have seen…)
Het kan zomaar zo zijn, zonder woo-woo spiri te worden, dat als je iets loslaat dat je koppie open staat voor een nieuwe optie. Wat je nu hebt is ook rijkdom (letterlijk en figuurlijk), en de flexibiliteit straks om iets op je pad op te pakken als het moment daar komt.
Het is altijd lastig om te adviseren in dit soort situaties, gewoon simpelweg om ik je niet ken en de situatie totaal verkeerd kan inschatten op basis van wat je hebt geschreven. Daarom geen advies maar meer een overdenking.
Zou je gelukkiger zijn als je een paar maanden thuis zou zitten?
Zou je gelukkiger zijn met werk dat dichter bij huis is?
Zou je gelukkiger zijn als je zelf de opdrachten die je wel of niet wilt doen kan kiezen?
Als het antwoord hierop volmondig ja is, bedenk dan het volgende,
Zou je je ok voelen met de onzekerheid van geen werk?
Zou je je ok voelen met een slinkende buffer en wellicht de FIRE droom op moeten geven?
Zou je je ok voelen dat het misschien ook niet helemaal was zoals je had gehoopt en realistisch blijft in wat jij een succes noemt?
Als wederom op dit alles ja beantwoord is, lijkt het me helder voor jezelf wat je te doen staat 😉
Maar zoals gezegd, er zijn zoveel meer items en nuances die hierin meegenomen moeten worden die alleen jij kent.
Schrijf ze eens op, overleg met je vrouw en praat er gewoon eens over, dat zet dingen vaak in perspectief.
Een overgangsperiode tot juni 2022 geeft je de kans om te bezinnen. Werk los te laten. Dan is die Corona hopelijk achter de rug. Weet jij wat je werkelijk wilt.
Maar dan moet je weer opnieuw beginnen met reserveren. Keuzes. Wat vindt je vrouw?
We hebben het al jaren over “voor mezelf beginnen”. Daar is ze het in principe mee eens. Overnieuw beginnen met reserveren en dergelijke zien wij niet direct als nadeel. Onze verdiencapaciteit is relatief groot en onze lasten erg laag (relatief). Allebei een universitaire studie gedaan in gewilde richtingen. In het geval het bijvoorbeeld in januari volgend jaar nog niet werkt, zou ik weer gewoon in loondienst kunnen gaan met een paar maanden “zoektijd”.
Inderdaad, waarom zou je het niet doen?
Geen enkele keuze is permanent. Als je ontevreden bent over je huidige werk en verantwoordelijkheden zou je een experiment kunnen doen. Voorbeeld:
Hypothese: ik voel me een stuk gelukkiger als ik stop met mijn huidige werk en een andere baan heb / voor mezelf begin. Smart: hoe weet ik dat ik gelukkiger ben?
Dan kijken wat je verwacht dat er gebeurt als je je ontslag aanbiedt met het noemen van de redenen die je noemt, en wat er dan daadwerkelijk gebeurt. En dan kijken (als je dan inderdaad ontslag hebt) of je je ook gelukkiger voelt.
Het doen van de hypothese (of meerdere) en door middel van experimenten kijken of je hypothese klopt kan helpen. Dat vermindert de aannames wellicht…